Σελίδες
▼
Τρίτη 30 Απριλίου 2013
Σάββατο 27 Απριλίου 2013
Τετάρτη 24 Απριλίου 2013
Δευτέρα 22 Απριλίου 2013
Σάββατο 20 Απριλίου 2013
Τετάρτη 17 Απριλίου 2013
ΜΗΤΣΟΣ ΜΗΤΑΛΑΣ
Μ Η Τ Σ Ο Σ Μ Η Τ Α Λ Α Σ
Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος
Έχει η
παράδοση, πολλά χαρίσματα κι εικόνες.
Κι η κάθε μια την εμορφιά της.
Όμως μην και
ξεστρατίσει το φεγγί σας και πάει σε φτιασιδώματα καιρών, τσαλίμια τάχατες και
σε μαριόλικα καμώματα.
Όχι, για το
Θεό.
Μιλώ για την
αλήθεια των ανθρώπων !
Κι αλήθεια
είναι η ζωή, ο ασπασμός στον πηγαιμό, στα ήθη κι έθιμά μας.
Αυτά μας
ξεχωρίζουν απ’ τους άλλους.
Κι ο κάθε
λαός και η περφάνεια του.
Ο κάθε τόπος
και το μπόϊ του.
Κι όσο για
μπόϊ θαρρώ Εμείς που απ’ τον Παρνασσό ψηλαγναντεύουμε τον κόσμο, με
σεμνοπρέπεια, πολιτισμό κι αντρειωσύνη, ίσως και να ‘μαστε και πιο κοντά στη
ζωή, στον ουρανό, στον ασπασμό και μακριά από τις τσιριμόνιες των καιρών.
Μπορεί και
να ‘μαστε οι Ξεχωριστοί !
Αυτοί που
δεν αποκοπήκανε από τις ρίζες τους.
Δεν
λιγοψύχησαν και δε μαγεύτηκαν απ’ το τραγούδι των σειρήνων, μιας νιόκοπης
προόδου και τεχνολογίας.
Κι αυτό
γιατί μες στο αστράψιμο, στην αλλαγή του Κόσμου, Εμείς οι ίδιοι απομείναμε, σαν
τα παλιά, τα ορειχάλκινα αγάλματα με την ψιλή την τέχνη τους, τα
καλεμοσκαλίσματά τους, που δεν τα βλάφτουν οι καιροί, η σκουριά και η αμάχη των
ανθρώπων !
Κάπως έτσι
θαρρώ μπορεί και να΄ναι η φτιασιά μας, τι κάθε ορειχάλκινο άγαλμα έχει και το
χρέος του ! Κι όλα αντάμα το σημαιόξυλο ψηλά σηκώνουν της φαμελιάς, του Τόπου,
του πολιτισμού, για να ξεδιπλωθεί απάνω του, φαρδειά, πλατειά, η σημαία της
Παράδοσης και του Ελληνισμού !
Αριστερά : Δημήτριος Μήταλας - Δεξια : Γεώργιος Ανδρέου - Λεόντιος |
Δευτέρα 15 Απριλίου 2013
Σάββατο 13 Απριλίου 2013
Πέμπτη 11 Απριλίου 2013
Η ΑΡΑΧΩΒΙΤΙΣΣΑ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΥΡΑ !!!!
Σε άρθρο που διαβάζουμε στην
εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ τον Φεβρουάριο του 1937, μαθαίνουμε για μία Αραχωβίτισσα
οργανοπαίκτρια την Τσιμπιρού, όπου
έπαιζε ένα παραδοσιακό όργανο που δεν το συναντάμε στην Αράχωβα ….. την λύρα. Η
Τσιμπιρού θα πρέπει να ζούσε και να έπαιζε την λύρα της στην Αράχωβα τον 19ο
αιώνα, -(μια δύσκολη και με πολλά ταμπού εποχή για τις γυναίκες)- αφού την θυμούνται οι γέροι και οι γερόντισσες του χωριού την εποχή εκείνη.