[9ο ]
Επιμέλεια : Στάθης Ασημάκης
Περί αρχαίων ονείρων
Τα
όνειρα είναι μια βασική αναδυόμενη λειτουργία της βιολογίας του εγκεφάλου, όχι
μόνο των ανθρώπων αλλά και των ανώτερων ζώων.
Στην
αρχαία ελληνική και τη λατινική Γραμματεία, αρκετές φορές, γίνεται μνεία “σημαδιακών” ονείρων. Για το αν λαθεύουν
ή όχι αυτού του είδους τα όνειρα, πάντα υπήρχε διάσταση μεταξύ των ανθρώπων.
Οι
ορθολογιστές σε κάθε εποχή τα θεωρούν απλές συμπτώσεις. Εμείς εδώ, απλώς, θα
αναφέρουμε μερικές τέτοιες…συμπτώσεις, που έχουν καταγραφεί από αρχαίους
συγγραφείς. Συγκεκριμένα:
· Από το έργο «Κύρου ανάβασις»
του Ξενοφώντα.
Οι Έλληνες του Ξενοφώντα στην πορεία τους
προς τη θάλασσα έφτασαν κάποια στιγμή στα χωριά πάνω από την πεδιάδα του
ποταμού Κεντρίτη,
ο οποίος χώριζε τη χώρα των Αρμενίων
από τη χώρα των Καρδούχων (σημερινών Κούρδων) και χυνόταν στη θάλασσα.
Εκεί αναπαύτηκαν χαρούμενοι, καθώς
αντίκρισαν την πεδιάδα. Απαλλαγμένοι από τις ταλαιπωρίες που είχαν περάσει,
έπεσαν να κοιμηθούν. Τα ξημερώματα, όμως, είδαν απέναντι από αυτό το ποτάμι
εξοπλισμένους ιππείς με πρόθεση να τους εμποδίσουν να διαβούν και να περάσουν
στην Αρμενία.
Όλοι αυτοί ήσαν Αρμένιοι, Μάρδοι και
Χαλδαίοι. Οι όχθες πάνω στις οποίες είχαν πάρει θέση απείχαν από το ποτάμι τρία με τέσσερα πλέθρα, δηλαδή
περίπου 100 με 120 μέτρα. Διακρινόταν
εκεί ένα πέρασμα που οδηγούσε στο εσωτερικό της χώρας.
Στην προσπάθειά τους να περάσουν απέναντι,
το νερό έφτανε πάνω από το στήθος τους και ο ποταμός ήταν ανώμαλος στην κοίτη
του. Έτσι, δεν μπορούσαν να κρατούν τα όπλα τους. Αν κάποιος κρατούσε τα όπλα
του υψωμένα πάνω από το κεφάλι του έμεινε εκτεθειμένος στα εχθρικά βέλη.
Αναγκάσθηκαν λοιπόν να επιστρέψουν πίσω και να στρατοπεδεύσουν. Πίσω τους όμως
είδαν να πλησιάζουν Καρδούχοι ένοπλοι. Τους έπιασε λοιπόν απελπισία. Όλη τη
μέρα αυτή και τη νύχτα την πέρασαν οι Έλληνες σε τραγικό αδιέξοδο.