ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΤΟ 1894

Η ΛΕΒΑΔΕΙΑ

Περιοδεύων συνεργάτης έγραψεν ημίν εκ Λεβαδείας:

«Από τεσσάρων ήδη ημερών διατρίβω εν Λεβαδεία. Παρά του πόδας του Λαφυστίου όρους μετά την υπό του Ομέρ Βρυώνη παντελή πυρπόλησιν αυτής κτισθείσα η πόλις αύτη, τα μέγιστα προήχθη ιδίως από της εποχής της Μεταπολιτεύσεως. Είναι πόλις εξόχως γεωργική, εμπορική και βιομηχανική, διά μέσου δε αυτής ρέει ωραιότατος ποταμός, η χαριτωμένη Έρκυνα, κυρίως ειπείν αύτη δεν ρέει ύδωρ αλλά χρυσόν και άργυρον διά τους κατοίκους της Λεβαδείας. Εντός μεν της πόλεως τας όχθας αυτής κοσμούσιν αυτοφυείς βαθύσκοι και δροσεροί πλάτανοι, εντος δε της πόλεως επίσης αυτοφυείς ιτέαι, προσφιλείς των τριγόνων κατά το θέρος κατοικίαι. 

ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ ΤΑΣ ΕΟΡΤΑΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Η  ΣΥΡΡΟΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ

Κανείς σχεδόν από τους Αθηναίους, εκτός ελαχίστων που απόμειναν και ακόμη ολιγώτερον που ήλθαν για να ξαναδούν τα αλησμόνητα θεάματα, δεν παρηκολούθησαν τας ανεπισήμους Δελφικάς Εορτάς, που εδόθησαν χάριν του λαού την παρελθούσαν Τετάρτην και Πέμπτην ενώπιον δέκα και πλέον χιλιάδων θεατών, οι οποίοι εκουβαλήθησαν συν γυναιξί και τέκνοις από όλα τα σημεία της Ελλάδος και ιδία από τας πέριξ κοινότητας. 

Ο περισσότερος κόσμος ήλθεν από τας κοινότητας της Δεσφίνης, της Κίρας, του Χρυσσού, της Αραχώβης, της Ιτέας, της Αμφίσσης, αι οποίαι μαζί με την κοινότητα των Δελφών, έλαβον μέρος εις τους νεοελληνικούς αγώνας τους τελεσθέντας την Τετάρτην το πρωί εις το αρχαίον Στάδιον. Μέχρι της Τετάρτης η νοικοκυράδες καιτα κορίτσια των Δελφών έμεναν στο σπίτι και επεριποιούντο τους ξένους. Την Τετάρτη το πρωί όμως ήταν γιορτή. Όλες εστολίσθησαν και πήγαν στο Στάδιο να ιδούν τους αγώνας. Αι Ωκεανίδες, αι Ικέτιδες, αι κυρίαι της Εκθέσεως και όσοι Αθηναίοι έμεναν ακόμη έχασαν τους σπιτονοικοκυραίους των από τα ξημερώματα. Ξύπνησαν με την αυγή και βγήκαν με τον ήλιο.