Με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Το ηρωικό και μαρτυρικό τέλος το μεγάλου ρουμελιώτη αγωνιστή και οπλαρχηγού Αθανάσιου Διάκου.
(απόσπασμα από τη χειρόγραφη ιστορία της οικογένειας Τράκα [Τάκη Λάππα, ανάτυπο από τον 23ο τόμο του Δελτίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.])
Για να γνωρίζουμε και να μη ξεχνούμε ποτέ ως Έλληνες, το πώς κερδίσαμε την ελευθερία μας.
«[…]. Την 22 Απριλίου οι μνησθέντες πασάδες διήρεσαν εις δυο τον στρατόν των, και ο Ομέρ Βρυώνης με τας πλείστας δυνάμεις κατηυθύνθη κατά των φρουρών της Φραντζής και Γοργοποτάμου (Δύρου), το δε έτερον σώμα υπό τον Μεχμέτ Κιοσέ πασάν κατά της Αλαμάνας.
Αι απειροπληθείς ορδαί του Ομέρ Βρυώνη εν τη εμφανίσει των ηνάγκασαν τους φρουρούς Φραντζής και Γοργοποτάμου (Δύρου) Έλληνας να ζητήσωσιν οχυρωτέρας θέσεις προς τας ακρώρειας της Οίτης […] αι δε υπό του Κιοσέ Μεχμέτ πασά εχθρικαί δυνάμεις επεχείρησαν τας κατά της Αλαμάνας εφόδους των και βοηθηθέντες και από τους παρά του Ομέρ Βρυώνη σταλέντας και καταλαβόντες τα νώτα της Αλαμάνας εξεπόρθησαν αυτήν, πεσόντων ηρωικώς των εν αυτή φρουρούντων Ελλήνων. […].
Οι περί την Χαλκωμάταν Έλληνες φρουροί καταπληχθέντες εις την εμφάνισιν των εχθρών ετράπησαν προς τας κορυφάς της Οίτης, αιχμαλωτισάντων των Τούρκων ου μακράν της εν Χαλκωμάτα πηγής επί υψιπέδου τινος τον, με τον Πανουριά, τότε όντα αρχιερέα των Σαλώνων Ησαΐαν, ενώ ίππευε, ούτινος την αγίαν κεφαλήν απέκοψαν οι Αγαρηνοί ως και του αδελφού του Παπαϊωάννου αιχμαλωτισθέντος.[…].