Φωτογραφία του Ν. Στουρνάρα στα μέσα τις δεκαετίας του 1950 απο τον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.
Λίγα λόγια για τον φωτογράφο :
Ο Νίκος Στουρνάρας γεννήθηκε στο Βόλο το 1918. Ήταν δευτερότοκος γιος του γνωστού
ζωγράφου,φωτογράφου και εκδότη Στέφανου Κ. Στουρνάρα, ο οποίος διατηρούσε φωτογραφείο στην οδό Ερμού. Με το θάνατο του πατέρα του, το 1928, η επιχείρηση πέρασε στη σύζυγό του Μαρία και στα ανήλικα τότε παιδιά του Κώστα και Νίκο και συνέχισε να λειτουργεί ως το 1965, όταν πέθανε ο Κώστας Στουρνάρας. Ο Νίκος είχε εν τω μεταξύ εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα επιδιδόμενος σε έντονη φωτογραφική και εκδοτική δραστηριότητα.
Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής ο Νίκος Στουρνάρας κατέγραψε με το φωτογραφικό του φακό σκηνές και γεγονότα της Κατοχής
και της Αντίστασης και τα περιέλαβε στο δίτομο έργο του «Αναδρομή στα περασμένα -Φλόγες στη Μαγνησία». Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης έκδοσης φιλοτέχνησε μια σειρά πινάκων βασισμένων σε φωτογραφικά θέματα, με την πρόθεση, στη συνέχεια να τη δωρίσει στον Δήμο Βόλου, «κτήμα εσαεί» των συμπολιτών μας. Ο θάνατός του, το 1993, δεν επέτρεψε να πραγματοποιήσει αυτήν του την επιθυμία, η οποία υλοποιήθηκε το 1995 από τα παιδιά του Στέφανο και Μαρία.
Λίγα λόγια για τον φωτογράφο :
Ο Νίκος Στουρνάρας γεννήθηκε στο Βόλο το 1918. Ήταν δευτερότοκος γιος του γνωστού
ζωγράφου,φωτογράφου και εκδότη Στέφανου Κ. Στουρνάρα, ο οποίος διατηρούσε φωτογραφείο στην οδό Ερμού. Με το θάνατο του πατέρα του, το 1928, η επιχείρηση πέρασε στη σύζυγό του Μαρία και στα ανήλικα τότε παιδιά του Κώστα και Νίκο και συνέχισε να λειτουργεί ως το 1965, όταν πέθανε ο Κώστας Στουρνάρας. Ο Νίκος είχε εν τω μεταξύ εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα επιδιδόμενος σε έντονη φωτογραφική και εκδοτική δραστηριότητα.
Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής ο Νίκος Στουρνάρας κατέγραψε με το φωτογραφικό του φακό σκηνές και γεγονότα της Κατοχής
και της Αντίστασης και τα περιέλαβε στο δίτομο έργο του «Αναδρομή στα περασμένα -Φλόγες στη Μαγνησία». Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης έκδοσης φιλοτέχνησε μια σειρά πινάκων βασισμένων σε φωτογραφικά θέματα, με την πρόθεση, στη συνέχεια να τη δωρίσει στον Δήμο Βόλου, «κτήμα εσαεί» των συμπολιτών μας. Ο θάνατός του, το 1993, δεν επέτρεψε να πραγματοποιήσει αυτήν του την επιθυμία, η οποία υλοποιήθηκε το 1995 από τα παιδιά του Στέφανο και Μαρία.