Ο Γιάννης Μέγας (-, 12 Ιουλίου 1856) υπήρξε ληστής και στη συνέχεια αξιωματικός της Χωροφυλακής. Είναι γνωστός από τη θανάσιμη μονομαχία του με τον λήσταρχο Νταβέλη.
Αρχικά ο Μέγας δρούσε ως υπαρχηγός (πρωτοπαλίκαρο) της συμμορίας του Χρήστου Νταβέλη, όντας παλιός αδελφικός φίλος του, σύμφωνα με τον θρύλο. Η ρήξη μαζί του επήλθε όταν η Ιταλίδα
κόμισσα Λουίζα Μπανκόλι, η οποία είχε ζητήσει την προστασία της συμμορίας προκειμένου να επισκεφθεί με ασφάλεια τους Δελφούς, ερωτεύτηκε τον Νταβέλη, ενώ ταυτόχρονα την είχε ερωτευτεί ο Μέγας. Τότε οι δύο άνδρες χώρισαν τους δρόμους τους και ο Μέγας έγινε ορκισμένος εχθρός του Νταβέλη. Αργότερα κατατάχθηκε στη Χωροφυλακή όπου έγινε αξιωματικός.
Το 1856, η αλληλογραφία της κόμισσας Μπανκόλι, η οποία προσπαθούσε να φυγαδεύσει τον Νταβέλη και τη συμμορία του στην Ιταλία, έπεσε στα χέρια της Χωροφυλακής. Με γνωστές πια τις επόμενες κινήσεις του, μεγάλη δύναμη χωροφυλάκων κατόρθωσε να τον περικυκλώσει, στις 12 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, κοντά στο Ζεμενό της Βοιωτίας. Κατά τη σύγκρουση που ακολούθησε, ο Νταβέλης προσφέρθηκε να μονομαχήσει μέχρι θανάτου με τον πρώην σύντροφό του, Γιάννη Μέγα. Ο Μέγας, πνέοντας ακόμη εκδικητική μανία εναντίον του πρώην αρχηγού του, όρμησε για να του κόψει το κεφάλι με τo σπαθί του. Όμως ο Νταβέλης πρόλαβε να σκοτώσει τον Μέγα, πριν ο ίδιος τρυπηθεί από άλλον χωροφύλακα, πυροβολώντας τον και φωνάζοντας «ούτε ο Νταβέλης στα βουνά ούτε ο Μέγας στα παλάτια».