Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Άλεξ
Σέντουϊκ ανταποκριτής των «Τάιμς της Ν. Υόρκης» στην Ελλάδα, παρακολούθησε το
Αλβανικό έπος και ως ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας ακολούθησε το στρατό
στη Μέση Ανατολή, και ήταν ένας από τους πρώτους ξένους δημοσιογράφους που ήρθαν στην
Ελλάδα μετά την απελευθέρωση. Το 1945 εξέδωσε το βιβλίο του «Αγγέλλειν
Λακεδαιμονοίοις» αναφερόμενο στον
Ελληνικό αγώνα. Από το βιβλίο αυτό είναι το παρακάτω απόσπασμα στο οποίο
ερμηνεύει το Ελληνικό «ΟΧΙ».
« Το γεγονός είναι ότι οι Έλληνες
εμάχοντο κατά των Ιταλών εισβολέων πριν ο Μεταξάς εκστομίσει το περίφημον «ΟΧΙ»,
πριν ακόμη ο Γκράτσι εκδιωχθεί από την έπαυλη του πρωθυπουργού στην Κηφισσιά.
Οι Έλληνες στρατιώτες πυροβόλησαν τους
Ιταλούς, μόλις αυτοί δοκίμασαν να πατήσουν στο ιερό έδαφος. Άλλη λύση για τον
Έλληνα στρατιώτη δεν χωρούσε.
Κατά την ελληνική αντίληψη – και δη
τη ελληνική συνείδηση - ήταν η μόνη δυνατή πολιτική. Τα στρατηγικά σημεία που
ζήτησαν οι Ιταλοί ήταν τα βουνά και βράχοι της Ελλάδας, που τα έβρεχαν νερά
ελληνικά.
Δεν υπήρχε άλλη απάντηση από το «ΟΧΙ».
Οι βοσκοί στις βουνοπλαγιές είπαν: «ΟΧΙ». Οι ναυτικοί στην θάλασσα είπαν: «ΟΧΙ».
Οι γενειοφόροι παπάδες είπαν: «ΟΧΙ». Οι καταστηματάρχες, οι άνθρωποι που
πουλούσαν ενδύματα, τεντζερέδες, υποδήματα, εφημερίδες, τσιγάρα, γεμάτες ή
άδειες μπουκάλες, οι αντιπρόσωποι μεγάλων ξένων εταιρειών, όσοι κυκλοφορούσαν
με πολυτελείς λιμουζίνες, οι λούστροι, οι σοφέρ, όλοι μαζί είπαν: «ΟΧΙ».
Κανένα βραβείο γι’ αυτούς. Ούτε μια
αποζημίωση τώρα ή στο μέλλον.
Η απάντηση ήταν αυθόρμητη και φυσική,
όπως ένα ρεύμα αέρα που θέλει να γεμίσει ένα κενό -«ΟΧΙ»-.