ΤΑ «ΣΚΑΘΑΡΙΑ» ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ ΤΟΥ 1967

Όταν οι BEATLES χόρεψαν συρτάκι.

Του Δημήτρη Δεμεσούκα

Πριν λίγες μέρες επισκεφτήκαμε τη γραφική Αράχωβα. Μπήκαμε σε μια πανσιόν, ρωτήσαμε για τις τιμές των δωματίων κι ενώ είμαστε στη διαδικασία της σκέψης, μας πλησιάζει ένας στρουμπουλός, καραφλός κύριος με μπάσα φωνή – που σου έδινε να καταλάβεις αμέσως ότι είναι ο ιδιοκτήτης – και μας λέει για να μας πείσει. «Ελάτε. Θα σας δώσω το δωμάτιο που κοιμήθηκαν οι “Beatles”». Ο Γιώργος Παπαστάθης όπως είναι το όνομα του ιδιοκτήτη της πανσιόν «Νόστος», μας κέρασε έναν αχνιστό γαλλικό καφέ και άρχισε να μας διηγείται την απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία των “Beatles” ‘ετσι όπως την έζησε εκείνος.

Ιούλιος του 1967: Τέσσερις περίεργοι τύποι με μακριά πουκάμισα, χλαμύδες και 4-5 χαϊμαλιά περασμένα στο λαιμό τους να κρέμονται μέχρι το στήθος τους φτάνουν στην Αράχωβα.

Τους έχουν πει ότι εκεί στο γεφυράκι στην είσοδο του χωριού θα τους περιμένει ο Έλληνας φίλος που θα τους φιλοξενήσει. Η ώρα περνάει και κανείς δεν εμφανίζεται. Μέχρι να έρθει ο Έλληνας κάθονται οκλαδόν στο έδαφος, στρέφουν το κεφάλι τους στον ουρανό, κλείνουν τα μάτια κι αφήνονται στα ζεστά χάδια του ήλιου. Ξαφνικά μια σκιά για ελάχιστα δευτερόλεπτα τους κρύβει τον ήλιο, ταράζει την ηρεμία τους κι ύστερα χάνεται.

Ελάτε στους Δελφούς

Διαφήμιση τις μπύρας ΦΙΞ το καλοκαίρι του 1958 σε αθηναϊκή εφημερίδα με θέμα τους Δελφούς.

«Ελάτε

Στους Δελφούς

… και μάθετε, ότι η μαντική δύναμι της τοποθεσίας ανεκαλύφθη, όταν κάποια κατσίκια επλησίασαν σ’ένα χάσμα, από  όπου έβγαιναν ατμοί. Άρχισαν τότε να πηδούν και να φωνάζουν αφύσικα. Ο βοσκός Κορήτας πλησίασε κι αυτός και υπό την επίδρασι των αναθυμιάσεων, άρχισε να προλέγη πράγματα που βγήκαν αληθινά. Έτσι ιδρύθηκε το περίφημο μαντείο των Δελφών, που τα ερείπιά του αποτελούν σήμερα μια απ’ τις υποβλητικώτερες ομορφιές του τόπου μας. Ο επισκέπτης βρίσκει πάντα στους Δελφούς ένα φιλόξενο ξενοδοχείο, ένα πρόθυμο ξεναγό και στα απλά και καθαρά κέντρα ένα ποτήρι ΦΙΞ που δρισίζει και ξεκουράζει.

ΟΠΟΥ ΚΙ’ ΑΝ ΒΡΕΘΗΤΕ : ΦΙΞ

Είναι απόλαυσις – ξεκούρασις – χαρά» 

ΣΤΟΝ ΑΡΓΑΛΕΙΟ

-Κράκα!... κράκ!... τα χτένια τ’ αργαλειού, κράκα!... κράκ!... κράκα!... κρίκ!... κ’ η καρελλόψυχες, κράκ!... κρίκ!...

Και τα ποδαρικά το ίδιο. Και πετάει η σαΐτα. Και σειέτ’ ο αργαλειός. Και γιομίζει τ’ αντί. Και διπλιάζει το πανί. Και χαίρετ’ η κόρη. Η Ανθούλα, η ξακουσμένη Ανθούλα, η προκομμένη Ανθούλα, η Ανθούλα η ζηλευτή, η πιο προκομμένη ανυφάντρα του χωριού.

Και τι δεν υφαίνει; Και τι;

Κι αλαντζωτά. Και δίμιτα. Και ρασοπάτια. Για μαξιλάρια. Για σακκιά. Για στρώματα. Τα προικιά της έτοιμα. Υφαμένα με τα χεράκια της. Με τα χεράκια της όλα, με τα χεράκια της τα κοντυλένια, τα ζωγραφιστά.

Για τούτο είναι το καμάρι του χωριού. Όλες την ζηλοφθονάνε, όλες. Όλες οι κοπέλες του χωριού. Και είναι να μην ζηλοφθονάνε; Όλα τα παλληκάρια του χωριού για την Ανθούλα. Όλα έχουν την κουβέντα της. Όλα γι’ αυτή λένε, σ’ αυτή προσέχουνε. Και οι γέροι ακόμα. Την Ανθούλα στο στόμα τους. Όποιος την πάρει, σου λένε οι γέροι, θ’ ανοίξει το σπίτι του. Θα μεγαλώσει. Θα πλουτίσει.

1893: ΛΟΥΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

Σε Αθηναϊκή εφημερίδα τον Ιούλιο του 1893 διαβάζουμε :

ΛΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΔΙΣΤΟΜΟΝ. Θα τα χαρώσι και οι μεσόγειοι Λεβαδείς. Ήρχισαν ανεγειρόμενα παραπήγματα εν τη παραλία Διστόμου χάριν των λουομένων υπό των προοδευτικών αδερφών κ. Τσουβάλη, Ι. Καράτζαλη, Ι. Τσάθα, Λουκά Αναστασίου και λοιπών.

Σκόρπιες γνώσεις ναι, σκόρπια λόγια όχι.

[19^ο ]

Επιμέλεια : Στάθης Ασημάκης

 Πόσο “μας επιτρέπεται” να γνωρίσουμε;

[γ]

Αναφέραμε στα προηγούμενα ότι οι φυσικές θεωρίες είναι δυο κατηγοριών. Υπάρχουν, δηλαδή, οι φυσικές θεωρίες ανεξάρτητες υποβάθρου, όπως είναι η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας, και οι φυσικές θεωρίες εξαρτημένες από το υπόβαθρο, όπως είναι η Κβαντική Θεωρία.

Εάν καταφέρουμε να κάνουμε την Κβαντική θεωρία ανεξάρτητη από το υπόβαθρο, τουλάχιστον όσον αφορά τη Γεωμετρία του χώρου, τότε αυτομάτως θα συγχωνευτούν η Βαρύτητα και η Κβαντική θεωρία. Εν τούτοις, πολλά χρόνια προσπάθειας στην Κβαντική βαρύτητα δεν απέδωσαν. Δοκιμάστηκε κάθε είδους προσεγγιστική μέθοδος, αλλά φαίνεται ότι για την Κβαντική βαρύτητα δεν υπάρχει σωτηρία.

Ειδικότερα, με όποιον τρόπο και αν οργανώθηκε η Κβαντική θεωρία των “βαρυτικών κυμάτων”, από τη στιγμή που υποτίθετο ότι αυτά αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, ανέκυπταν απειριζόμενες ποσότητες. Και από όποια μεριά επιχειρείτο να αντιμετωπιστεί το εν λόγω πρόβλημα, οι απειρισμοί δεν τιθασσεύονταν.

Επίσης, μέτρο επιτυχίας μιας οποιασδήποτε προσέγγισης στην Κβαντική βαρύτητα θα ήταν το κατά πόσο θα δινόταν  ικανοποιητική απάντηση στους τρεις(3) γρίφους, που σχετίζονται με τη θερμοκρασία, την εντροπία και την απώλεια της πληροφορίας  στις μαύρες τρύπες.

Τέλος, προτάθηκε και μια ιδέα για την Κβαντική βαρύτητα που φαινόταν λειτουργική, για λίγο καιρό τουλάχιστον. Επρόκειτο για την εφαρμογή της υπερσυμμετρίας στη βαρύτητα. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν η “Yπερβαρύτητα”. Η αποτυχία της Υπερβαρύτητας να οδηγήσει σε μια καλή θεωρία Κβαντικής βαρύτητας ήταν σκέτη απογοήτευση.