Ο… Μπαρμπάτσαρος !!!

Του Στέργιου Μπακολουκά

Ο Μπάρμπα Κώστας ο Μ…, ήταν ένας ωραίος τύπος της Παλιάς Αράχοβας. 

Άνθρωπος καλόβολος και γλυκός. Με τα αστεία  και  τις πλάκες του, περιδιάβαινε την αγορά του χωριού, κάνοντας απολύτως σαφή την παρουσία του, πίνοντας τα τσίπουρα και τα κρασιά του, πάντα χαμογελαστός και καλόκαρδος, χωρίς να αφήνει σε κανέναν την αμφισβήτηση ότι δεν ήταν  άνθρωπος της παρέας.

Καλαμπουρτζής, καταδεκτικός, με αίσθηση του χιούμορ, με αυτοσαρκαστικό και σκωπτικό πνεύμα, θαμώνας των μπακαλοκαφενέδων της εποχής, λάτρης του καλού κρασιού και του τσίπουρου, συμμέτοχος και αρωγός των ρεφενέ οργανωμένων ή  ….αυθόρμητων συμποσίων, συμμετείχε στην κοινωνική ζωή του χωριού, με αυταπάρνηση,  χωρίς να πραγματοποιεί προβαρισμένες και κλισαρισμένες εμφανίσεις. 

Ήταν με λίγα λόγια ένας κοινωνικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος του …κόσμου! Σίγουρα ένας αρχαίος Δειπνοσοφιστής, θα τον είχε μόνιμο προσκεκλημένο στα συμπόσιά του.

Ο 103ος Ψαλμός

Ο  103^ος Ψαλμός[1]

Ο πλέον «εικαστικός» ψαλμός. Ο υπέροχος αυτός ύμνος είναι μια πανέμορφη ζωγραφιά της εν χρόνω δημιουργίας του κόσμου. Είναι δοσμένο το βιβλίο της Γενέσεως της Βίβλου, καθώς και ένα άλλο, θα λέγαμε, πρόσθετο βιβλίο …«Λειτουργίας» του κόσμου, σε…35 μόνο στίχους!

Όλη αυτή η θαυμάσια εικόνα είναι και μια ξεχωριστή, εμπνευσμένη, ευχαριστιακή και ταυτόχρονα δοξαστική καθημερινή προσευχή, που κάθε πιστός άνθρωπος αξίζει να την απαγγέλει ως εξαίρετο ποίημα, να την κοιτάζει ως ανυπέρβλητη ζωγραφιά, να τη βιώνει δηλαδή και ως αισθητική απόλαυση, και ταυτόχρονα να την απευθύνει ως δέηση, ως ευχαριστία και ως δόξα προς τον Θεό Δημιουργό.

Μια προσευχή που οδηγεί τον κάθε πιστό, όχι μόνο να ανέλθει πνευματικά και να επικοινωνήσει με το θείο, αλλά και να ηρεμήσει η ψυχή του, να στοχαστεί, να φιλοσοφήσει, και, εντέλει, να συνειδητοποιήσει σε όλες τις διαστάσεις τον θαυμάσιο κόσμο, μέσα στον οποίο τον έφερε το σχέδιο του Θεού, σε ύπαρξη, για να βιώσει και να συμβάλλει και αυτός - τι μεγαλύτερη τιμή, αλλά και ευθύνη - στην ολοκλήρωση της θείας δημιουργίας. Να τοποθετήσει, δηλαδή, και τον εαυτό του μέσα στον εξαίσιο πίνακα, τον οποίο περιδιαβαίνει  νοερά, απολαμβάνει αισθητικά και με τον οποίο εξυμνεί και ψάλλει.