Για ξύλα

Του Ηλία Κ. Λιάκου

Έλεγε, που λέτε, κάποιος παληγ(ι)νός: «Ψουμί, ξύλα κι άχυρα (δεν έχω), του σπίτι μ’ αξανάσουργου, η γ(υ)ναίκα μ’ λιχώνα, τι ανάγκ(η) έχου!!!»

Ήταν λοιπόν και τα ξύλα ένα απαραίτητο εφόδιο, για να αντιμετωπίσεις το δριμύτατο Αραχωβίτικο χειμώνα. Φυσικά και το καλοκαίρι ήταν αναγκαία, γιατί μ’ αυτά μαγείρευαν όξω στο φουρναριό. Έτσι περνώντας η Λαμπρή, εκτός απ’ το ξεφύλλισμα, τα δειάφια, το δεύτερο στ’ αμπέλια και τα πρώιμα στα σανά, ξεκίναγαν άλλοτε για ξύλα κι άλλοτε για άχυρα. Τα ξύλα όμως αυτά, τα ανοιξιάτικα ας πούμε, ήταν λιανά πατοκλώναρα, λατσούδια από ξεκλάρισμα.

Τι έφαγε ο Βενιζέλος στους Δελφούς ;

Όταν το Μάρτιο του 1914 ο Βενιζέλος επισκέπτεται τους Δελφούς, στον Αθηναϊκό τύπο διαβάζουμε την ακόλουθη είδηση:

Ο κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ

“ΔΕΛΦΟΙ, 3 Μαρτίου. – Χθες αφίχθη ο Πρωθυπουργός κ. Βενιζέλος. Εγένετο αυτώ μεγαλοπρεπής υποδοχή. Εν Χρυσώ προσεφώνησεν αυτόν ο δήμαρχος Κρίσσης, εν Δελφοίς δε η μαθήτρια Ευθυμία Καράμπελα. Ο κ. Πρωθυπουργός επεσκέφθη το Μουσείον, κατόπιν δε τον τόπον των ανασκαφών.

Παρά του βουλευτού κ. Ιωάννου Ξηρού παρετέθη προς τιμήν του κ. Προέδρου μεγαλοπρεπές πρόγευμα εν τω ξενοδοχείω «Ο Πύθειος Απόλλων».

Το μενού αποτελέσθη εκ των εξής:

Βιβλίο υπό έκδοση για την Αράχωβα.

Εκδοτική-πνευματική ομάδα

“ΕΚΦΡΑΣΗ”

Αράχωβα, 21 . 8 . 2014

Αγαπητοί συμπατριώτες

Η εκδοτική ομάδα του περιοδικού «Η Αράχωβα» με τη συνεργασία 20 συγγραφέων, έγκριτων επιστημόνων και μελετητών από την Αράχωβα και τον πανεπιστημιακό χώρο, ετοιμάζει την έκδοση ενός τόμου ο οποίος θα παρουσιάζει και θα περιγράφει από κάθε άποψη τη διαχρονική εικόνα της πόλης και των ανθρώπων της. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, βιβλίο – λεύκωμα, με κείμενα, φωτογραφίες του τόπου και εικόνες των ανθρώπων του, σχέδια, χάρτες και εικαστικό υλικό. Πιστεύουμε ότι η έκδοση αυτή θα αποτελέσει ένα πολύτιμο ενημερωτικό βιβλίο κάθε Αραχωβίτικης οικογένειας για τις ρίζες της πόλης μας, την πορεία της στο χρόνο μέχρι σήμερα, την ιστορία της, την ανθρωπολογία και πνευματική ζωή, την πολιτιστική της κληρονομιά, την αρχιτεκτονική και την οικονομία της. Συγχρόνως, ο Αραχωβίτης θα ανακαλύψει παλιές, άγνωστες σε πολλούς σήμερα, εικόνες της όμορφης πόλης μας και της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων, πιθανώς και οικείων προσώπων του.

Η προσπάθεια όλων των συντελεστών της έκδοσης είναι αυθόρμητη, ανιδιοτελής, αποβλέπει στην ανάδειξη του τόπου και αποτελεί προσφορά στο Δήμο της πόλης μας. Η αδυναμία της Δημοτικής Αρχής να καλύψει το συνολικό κόστος της έκδοσης, μας υπαγορεύει την αναζήτηση συνδρομητών και για το λόγο αυτό απευθυνόμαστε σε σας.

Ο υπό έκδοση τόμος θα αποτελείται από 400 σελίδες (150 κειμένου), θα περιλαμβάνει 450 εικόνες, εκ των οποίων οι περισσότερες έγχρωμες και υπολογίζεται ότι κάθε τόμος θα πωλείται περίπου 30 ευρώ.

Θα σας είμαστε ευγνώμονες, αν μας κάνετε γνωστή την πρόθεσή σας και τον αριθμό των αντιτύπων που ενδεχομένως επιθυμείτε, προκειμένου να μπορέσει να οριστικοποιηθεί ο προϋπολογισμός και οι αντίστοιχες προδιαγραφές της έκδοσης.

Ελπίζοντας στην θετική σας ανταπόκριση σας χαιρετώ.

                                                                        

                                                                                Με εκτίμηση και φιλία

εκ μέρους όλων των συντελεστών της έκδοσης

                                                                            

                                                                                     ο επιμελητής της έκδοσης

                                                                             

                                                                                   

                                                                                       Γιώργος Καστανάς

Τηλ. 22670 31100, 210 8215982 και 6932212043

Fax 210 2433542

Email dr.g.kastanas@gmail.com

ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΖΕΜΕΝΟ 1965 - 1966

ΖΕΜΕΝΟ, Άυγουστος 1955.
(Αρχείο Π. Λαγογιάννη).

ΗΡΧΙΣΑΝ ΑΠΟ 1^ΗΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΝ ΖΕΜΕΝΩ ΑΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΛΕΒΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Π.Ι.Κ.Π.Α.

Αι εν Ζεμενώ παιδικαί κατασκηνώσεις του Παραρτήματος Π.Ι.Κ.Π.Α. Λεβαδείας ήρχισαν και εφέτος λειτουργούσαι, ως και κατά το παρελθόν, από 1^ης τρέχοντος μηνός Ιουλίου. Θα πραγματοποιηθούν μέχρι της 10^ης Σεπτεμβρίου τέσσαρες κατασκηνωτικαί περίοδοι των τριών εβδομάδων εκάστη και θα φιλοξενηθούν εν όλο 400 αγόρια και κορίτσια, κατά την εξής σειράν:

Πρώτη περίοδος 125 κορίτσια ηλικίας 7- 14 ετών.

Δευτέρα περίοδος 125 αγόρια ηλικίας επίσης 7 – 14 ετών.

Τρίτη περίοδος 100 αγόρια εργαζόμενα ηλικίας μέχρι 19 ετών.

Τετάρτη περίοδος 50 κορίτσια εργαζόμενα ηλικίας μέχρι 19 ετών.

Καθώς μας εδήλωσεν ο Πρόεδρος του Παραρτήματος κ. Ε. Λούκος, η όλη προεργασία των κατασκηνώσεων έχει ήδη συντελεσθή εν στενή συνεργασία μετά του εν Λεβαδεία Κέντρου Κοινωνικής Προνοίας, το οποίον ως γνωστόν, ασκεί και την εποπτείαν και τον έλεγχον αυτών.

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1913

Εικονογραφημένο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ΠΑΤΡΙΣ" στις 15 Αυγούστου του 1913.

Η λεζάντα της εικόνας γράφει: "15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1909 – 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1913 Η ΕΝΤΟΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ".

Η αγαπημένη μου "θεία Αννέτα"

Του Νίκου Νικολαΐδη

Η αγαπημένη μου "θεία Αννέτα", μια Κυρία με όλη τη σημασία της λέξης, "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το μεσημέρι της Δευτέρας 28 Ιουλίου, σε ηλικία 93 ετών, 'πλήρης ημερών' όπως θα λέγαμε. Για μένα, που η ανάμνησή της θα μένει ανεξίτηλη στο μυαλό και την καρδιά μου, ήταν κάτι παραπάνω από "συγγενής" (η πιο πιστή και ειλικρινής φίλη της μητέρας μου), ήταν ο σύνδεσμός μου με το παρελθόν μιας ανέφελης παιδικότητας και η απόδειξη πως όταν κάποιος αγαπήσει πολύ τη ζωή, μπορεί να τη γευτεί χωρίς παράπονα και μεμψιμοιρίες, παρά τις όποιες αντιξοότητες.

ΙΤΕΑ 1851, μια σπάνια αναφορά.

Εν Αθήναις τη 20 7βριου

1851

Μεγαλειότατε

Κατά τα παράλια της Αμφίσσης, όχι μακρά της θέσεως καλουμένης Σκάλας, όπου εδρεύει η τελωνιακή αρχή, ως και η υγειονομική και η λιμενική, υπάρχει ετέρα θέσις, υγιεινή και δια το ευάερον και δια την αφθονίαν και ηδύτητα των υδάτων του μέρους εκείνου, ονομαζομένη Ιτέα.

Πρέπει να τηράμε πίσω!

Μαυρόπουλος Ε. Χρίστος

Μην ψάχνετε την εμορφιά στις γειτονιές του κόσμου, τώρα που όλα μοιάζουν κοντινά και γνώριμα.

Η εμορφιά βρίσκεται στον τόπο μας, στο σπίτι μας, στην Πατρίδα μας και στους αγώνες μας για τη διατήρηση της ΕΘΝΙΚΗΣ  συνέχειας!

Γι' αυτό και κάθε τόσο, πρέπει να τηράμε πίσω.

Πίσω, στου ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ την πατημασιά,

στου ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ την Παναγιά,

και στου ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΑΣ, τη σπάνια λαλιά.

Κι από την άλλη και σ' αυτούς που ζήσανε στα χρόνια μας, ανάμεσά μας και δώσανε τον ωραίο αγώνα της ζωής, με τις παραδόσεις μας, τα ήθη κι έθιμά μας.

Όπως: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ στο τρέξιμο από το 1916-1984!

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΛΗΤΣΟΣ το 1942 που σβόλωσε τους Ιταλούς καταχτητές στου "ΜΟΥΣΤΑΦΑΜΠΕΗ" την ανηφοριά!

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΟΒΟΣ, στο τριπλοπήδημα με φόρα!

Ο ΜΕΛΙΣΣΑΡΗΣ ΚΟΡΙΤΟΣ, στο σάλτο πάνω απ' τον πήχυ με κοντάρι!

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΜΝΑΣ κι ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΜΑΛΗΣ, στο σήκωμα της πέτρας!

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΛΗΤΣΟΣ κι ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΜΑΤΑΣ, στο πάλεμα!

Ο γραμματοδιδάσκαλος ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ, στο πέταγμα του λίθου!

Και τόσοι άλλοι που "σκαπέτισαν", όπως ο γέρο ΤΣΕΛΕΠΗΣ, ο γέροντας ΚΑΦΑΣΗΣ, ο πρώτος με το τούμπανο κι ο άλλος με την πίπιζα, φτάσανε την παράδοσή μας ως πέρα στην Αμερική!

"Ένα κερί λοιπόν σ' αυτούς αρκεί. Το φως του αμυδρό

αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές

σαν έρθουν οι δικοί μας, σαν έρθουν οι Σκιές." ΚΑΒΑΦΗΣ. 

Θ. ΛΑΖΑΡΗΣ: Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ…ΑΓΙΟΣ!

ΤΟΥ Δ. ΚΑΛΛΟΝΑ

(ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1935)

Εάν καμιά φορά συναντήσω τον Θεόδωρο Λαζαρή εις τον… παράδεισο, δεν θα εκπλαγώ. Εάν τον έβλεπα αύριο με ράσα επισκόπου, με μήτρα και με επιτραχήλιο, δεν θα μου έκανε την παραμικρή εντύπωση. Ο Θ. Λαζαρής έχει θεωρία επισκόπου, αλλά και καρδία επισκοπική. Είναι ήρεμος, γλυκύς, υπομονετικός, ανυστερόβουλος, μελαγχολικός, αθώος όπως ένα παιδί. Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι μέλος της σημερινής κοινωνίας. Θα μπορούσατε να… μεταλάβετε από τα χέρια του «χωρίς φόβο και χωρίς πάθος», θα μπορούσατε να εξομολογηθείτε σ’ αυτόν. Αν σας ευλογήσει μπορείτε να συγκαταλεχθείτε μεταξύ εκείνων που θα πάνε εκ δεξιών κατά την Δευτέρα παρουσία…

Μολονότι δεν είχε μεταξύ των προγόνων του κανένα ιερωμένο, έχει μίαν κλίση ακατανίκητο προς το θείον. Του αρέσουν οι παλιές εκκλησίες, τα υποβλητικά ημίφωτα, οι εκστατικές σιωπές, οι μελαγχολικές ψαλμωδίες, οι έρημες αυλές των μοναστηριών, τα θλιμμένα σούρουπα, τα εγκαταλελειμμένα σπίτια. Όταν συζητεί, νομίζετε ότι ομιλεί από άμβωνος, παίρνει ένα πατριαρχικό ύφος και προσδίδει εις την φωνή του το τραγικό και θλιμμένο ταυτόχρονα τόνο ενός μάρτυρος. Όταν αναφέρει την λέξη θρησκεία, το πρόσωπό του φωτίζεται από μια παράξενη φλόγα. Ασφαλώς ο ζωγράφος αυτός θα γίνει μια μέρα καλόγηρος.

Εις το ατελιέ του υπάρχουν έργα με διάφορα θέματα. Διακρίνει κανείς γυμνά, που δεν μπορεί να καθορίσει το χαρακτήρα της πόζας τους, παλιά σπίτια και κοιμισμένα νερά, κάμπους με αγριολούλουδα, ψαράδες με δίχτυα, τσιγγάνες που ρίχνουν τα χαρτιά, δέντρα που φυλλορροούν στις πρώτες ψυχρές πνοές του φθινοπώρου.

Θ. ΛΑΖΑΡΗΣ : ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ 1938.

Ο Λαζαρής τα δείχνει όλα αυτά και τα εξηγεί με αγάπη. Εκείνα όμως στα οποία επιμένει ο Λαζαρής, τα οποία εκθειάζει, είναι τα θρησκευτικά θέματα.Ένας μυστικός δείπνος και ένας ατελείωτος επιτάφιος… Θαρρεί κανείς ότι ο ζωγράφος αυτός έχει ζωγραφίσει όλα τα άλλα θέματα για να δικαιολογήσει την αγιογραφία, προς την οποία τρέφει μια απεριόριστη λατρεία.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι φυσικό να παραμένει… ανύπανδρος, να μη ενδιαφέρεται για το χρήμα, να μη εννοεί την επιχείρηση στην τέχνη, να είναι τακτικός στην εκκλησία της συνοικίας τους, να μη διατηρεί πολλές σχέσεις, να ρέπει προς την μελαγχολία και να καταλήξει… εις μοναστήριο.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ «ΚΑΣΤΑΛΛΙΑ» ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟ 1910.

Το ξενοδοχείο "ΚΑΣΤΑΛΛΙΑ" στις αρχές του 1950.

ΕΚ ΔΕΛΦΩΝ

Εγκαίνια ξενοδοχείου «Η Κασταλία».

ΔΕΛΦΟΙ, 18 Μαρτίου.- Μετά πολλής μαγαλοπρεπείας ετελέσθησαν σήμερον τα εγκαίνια του άρτι οικοδομηθέντος ξενοδοχείου η «Κασταλία» του ιδιοκτήτου κ. Ν. Κουρούμαλη, δια της φιλοκαλίας και επιχειρηματικότητος του οποίου και δεύτερον υψιρεφές μέγαρον ηγέρθη εν Δελφοίς. Εν μέσω πολλών προσκεκλημένων εντοπίων και ξένων εψάλη ο αγιασμός, κατά το τέλος του οποίου ο ιερεύς της κωμοπόλεώς μας Ιωάννης Σακελλαρίου εξήρε δια βραχέων το ύψος της αρχαίας θρησκείας και την προεργασίαν ταύτης δια την μετέπειτα θρησκείαν του χριστιανισμού, δια των φιλοσοφικών αποφθεγμάτων, υπό τας Φαιδριάδας πέτρας του δυκορύφου Παρνασσού, όπου είχεν ιδρυθεί το πάλαι το ιερόν του Απόλλωνος.