Σκόρπιες γνώσεις ναι, σκόρπια λόγια όχι.

[14^ο ]

Επιμέλεια : Στάθης Ασημάκης

Σύγχρονες σκέψεις [γ]

·  Σοφά λόγια μέσα από τις επιστολές το μεγάλου Γερμανού ποιητή Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε:

«Μακάρι να το ’χε θελήσει ο Θεός να ’ταν και τα χέρια μας σαν τα μάτια μας: τόσο έτοιμα να συλλάβουν το καθετί, τόσο ανέμελα, όταν έρθει η ώρα να το ξαναφήνουν. Θα μπορούσαμε τότε να πλουτίσουμε πραγματικά.

Ιδιοκτησία σημαίνει φτώχεια και φόβος. Κατέχει κανείς δίχως έγνοιες μόνον ό,τι κατείχε και το άφησε να φύγει!

Η μικρή σοφία της ζωής συνίσταται στην αναμονή (να βρίσκεται όμως αυτός που περιμένει στη σωστή διάθεση, με διαύγεια και καθαρότητα), η δε επιβράβευση που μας απονέμεται κάπου - κάπου συνίσταται στο ν’ αντέξουμε…

Πόσο παράξενα και τρομακτικά μοιάζουν ζωή και θάνατος, όταν δεν τα αντιμετωπίζουμε αδιαλείπτως ως ενιαία και σχεδόν αδιαχώριστα.

Πρέπει να κάνει κανείς μέτρο της ζωής του τη μέγιστη δυνατότητα που φέρει εντός του. Διότι η ζωή μας είναι μεγάλη, και χωρά μέσα της τόσο μέλλον, όσο εμείς μπορούμε να κουβαλήσουμε.  

Ο Γ. ΚΡΕΜΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ.

Δημοσίευμα της εφημερίδας «ΚΑΙΡΟΙ» στις 10/1/1900 σχετικά με την ομιλία του καθηγητού Γ. Κρέμου, στα μέλη της επιστημονικής εταιρείας, για τον τάφο του βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

ΣΚΡΙΠΟΥ – ΔΙΣΤΟΜΟΝ 2 – 2

 Στην εφημερίδα «Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ», και στο φύλλο της 19^ης  Σεπτεμβρίου του 1931, διαβάζουμε την παρακάτω αθλητική ανταπόκριση.

ΠΕΤΡΟΜΑΓΟΥΛΑ Σ)βριος (Ανταποκριτού μας). Την παρελθούσαν Κυριακήν η ποδοσφαιρική ομάς Σκριπούς ο «Αδάμας» συνοδευομένη υπό του προέδρου κ. Νικ. Μπρουγιαννάκη και του ταμίου κ. Λουκά Παπανικολάου και αρκετών μελών του συλλόγου μετέβη εις Δίστομον όπου συναντήθη μετά της ποδοσφαιρικής ομάδος «Αμβρυσεύς».

ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΕΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ

Του Λ. Μάμαλη

Αράχωβα. Ιούλιος 1916.  

Η δροσόλουστος κωμόπολίς μας κειμένη στας υπωρείας του χιονισμένου Παρνασσού, σε θέση αφαντάστως μαγευτικήν, τώρα το καλοκαίρι έχει την ζωηροτέραν κίνησιν και το μεγαλοπρεπέστερον θέαμα από τας πλέον ωραιοτέρας της Ελλάδος πόλεις.

Το φασμαγορικόν θέαμα της ανατολής του ηλίου από την υψηλοτέραν κορυφήν του Παρνασσού, την Λιάκουραν, προσελκύει πολλούς ξένους και όλην την αφρόκρεμα των πλείστων πόλεων. Τα γάργαρα και κρύα νερά του Παρνασσού είναι δια την πόλιν μας η τελοιοποίησις της υγείας και της απολαυστικής δροσιάς.