Η εξουσία!

Μαυρόπουλος Χρίστος

Τι είναι στ' αλήθεια η εξουσία;

Πάθος, αρρώστεια και φιλοδοξία;

Όνειρο και καημός του πάσα ενός που θέλει να "προσφέρει μα και να θυσιαστεί", κατά πως λέει για την Πατρίδα;

Πέτρος Κόκκαλης: «Πρέπει να πεθάνουμε συνεπείς με τον εαυτό μας και με τους αγώνες μας»

Ο καθηγητής Πέτρος Σ. Κόκκαλης
(σκίτσο Δ. Μεγαλίδη)

«Ογκόλιθος της Ιατρικής και Χειρουργικής, με βαθιά επιστημονική γνώση, τόλμη και επιδεξιότητα… Ύπαρξη με φλέβα επαναστατική, ανήσυχη, με μυαλό οξύτατο… καρδιά παλλόμενη στο ρυθμό του ανθρώπινου πόνου, κολόνα αξιοπρέπειας και ύψιστου πατριωτισμού… Η θεράπουσα αγκαλιά των φτωχών και καταφρονεμένων… δόσιμο ολοκληρωτικό… συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους που ορθώθηκαν να εμποδίσουν την καταστροφή, που αυτοεπιστρατεύτηκαν  για να προοδεύσει ο κόσμος προς την ειρήνη και την ευτυχία…»

Ο Πέτρος Κόκκαλης γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1896. Προσωπικότητα χαρισματική και ιδιαίτερα ιδιοφυής . Πέρασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας σε ηλικία 15 ετών και συνέχισε να σπουδάζει στο εξωτερικό στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου , της Βέρνης και της Ζυρίχης δίπλα σε κορυφαίους επιστήμονες της ιατρικής διαφόρων ειδικοτήτων. Σε νεαρή ηλικία ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Ιατρικής με ακόμη πιο σημαντική διάκριση το διορισμό του ως Αναπληρωτή Διευθυντή του Χειρουργικού Ακτινολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου του Ζόλινγκεν Βησθεδά στο Μόναχο, επιλογή ιδιαίτερα σημαντική για έναν γιατρό που δεν ήταν Γερμανός.

1947: ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΝΙΟΧΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ

ΕΙΣ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ελάβαμεν την κατωτέρω επιστολήν προς τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και τους αρχηγούς των κομμάτων και την δημοσιεύομεν ως έχει και ως προς την υπογραφήν και ως προς την διατύπωσιν, η οποία με την ιδιοτυπίαν της είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Ταυτοχρόνως δημοσιεύομεν και την συναποσταλείσαν μετά της επιστολής φωτογραφίαν του Ηνιόχου των Δελφών:

Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Κυβερνήσεως.

Εξοχότατοι Κύριοι Αρχηγοί.

Η Παγκόσμιος λαίλαψ με μετέφερε εκ του Μουσείου Δελφών εις τα υπόγεια του Μουσείου Αθηνών.

Περιδιαβαίνοντας

Μαυρόπουλος Χρίστος

Χρονογράφημα

Στρατάριζε ο ανθρωπάκος τούτες τις τελευταίες εβδομάδες, περιδιαβαίνοντας την αγορά, τις γειτονιές...Έμπανε στα μαγαζιά, κουβέντιαζε με τους μπαρμπέρηδες, τα χασαπάκια, τους μπαλωματήδες...Στα σαπουναριά "έκοβε", μια στάλα να ξαποστάσει κι ύστερα δώστου πάλι στις ανηδοριές!

Και πήγαινε σπίτι βροντοχτυπώντας πόρτες και κουδούνια. Βγαίναν κυράδες με τα μπικουτί στα μαλλιά τους...Άλλες με ρόμπες κόκκινες και τα λαγγόνια τους καλόσχημα... Κάποιες ουρί παραδεισένια, με ανύπνωτο, σπαρταριστό τον κόρφο τους...Κι ήσαντε και λιγοστές θαρρείς οργισμένες πεθερές, που τον ξαπόστελναν με βιάση κι αγριάδα!

Κι αυτός, σπαθάτος, γλυκομίλητος, πίσωπατώντας ώρες ώρες πόριζε με φιοριτούρες και χαμόγελα.

Ποιός ήταν τούτος πάλι; Τι γύρευε κι ανάβραζε την πολιτεία από τον πάτο ως την κορφή;

"Κάτι πουλάςι", είπε ο Στρατής εκεί που κάθονταν με τους βλάμηδες στον καφενέ.

"Ίσως και να γυρεύει κάποιονε", πέταξε ο Αντώνης.

"Μπα, ζήτουλας θάναι", μουρμούρισε ο Ανάργυρος.

ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ, ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ.

Περιηγητές  στο Πύθιο Ιερό, στον Παρνασσό και τα πέριξ

(Από το 10^ο  έως και το 19^ο  αιώνα)

Το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας προχωρά σε λίγες μέρες μέσω της ιστοσελίδας του (www.arachovamuseum.gr) σε μια σημαντική προσφορά προς τους φίλους του, αλλά και σε όλους τους ερευνητές και ενδιαφερομένους που ασχολούνται με την ευρύτερη περιοχή: από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους και κάθε μήνα θα δημοσιεύει τμηματικά σε εκτυπώσιμη μορφή το ανέκδοτο δίτομο έργο του συμπατριώτη μας Στάθη Ασημάκη «Περιηγητές στο Πύθιο Ιερό, στον Παρνασσό και τα πέριξ, από τον 10^ο έως τον 19^ο  αιώνα». 

Το έργο, αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας του συγγραφέα, καταγράφει αναλυτικά όλες τις αναφορές των περιηγητών που κατά καιρούς πέρασαν από την περιοχή μας με προορισμό τους Δελφούς, αφήνοντας εξαιρετικής τέχνης χαρακτικά, αλλά και μοναδικές μαρτυρίες για τη ζωή στην γύρω περιοχή για μια περίοδο 1000 περίπου ετών. 

Η δημοσίευση του έργου θα ολοκληρωθεί σε 24 ηλεκτρονικά τεύχη, δίνοντας την ευκαιρία στους αναγνώστες του να χαρούν ένα εξαιρετικής σημασίας σύγγραμμα, αρκετά πριν αυτό κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή ως μέρος των δημοσιευμάτων του Μουσείου μας.

Στην εικόνα: «Η Κασταλία πηγή», σχέδιο του F. Sorrieu. Από το βιβλίο του Henry Belle “Le tour du monde”, 1877 (Ιστορικά και Φωτογραφικά Αρχεία Λαογραφικού Μουσείου Αράχωβας).

Η Μαριγούλα των ωκεανών

Μαυρόπουλος Χρίστος

Έχω μια γάτα, τη Μαριγούλα στο χρημώνα μου σιμά στο ξωχοκκλήσι τ' Άϊ Μηνά.

Μου την έφερε πριν κανά δυο χρόνια ο καπτά Γιώργης, ο αργαστιάρης, σα βγήκενε στη σύνταξη κι άφησε το καπετανλήκι και τα μπάρκα.

Μια γάτα καραβίσια, γλυκομάτα, σταχτιά σαν της βροχής το σύγνεφο, τροφαντή, σάμπως υπάλληλος καθισιάρης της εξουσίας, με στρογγυλό κεφάλι, μπομπάρδας μπόμπα όμοιο και πόδια δυνατά και πετσωμένα, από τις καραβίσιες λαμαρίνες!

Το “είναι” και το “φαίνεσθαι”

Το “είναι” και το “φαίνεσθαι” ας τα παρομοιάσουμε με δυο πορείες μέσα στο Σύμπαν, διαφορετικές μεν αλλά στενά συνυφασμένες, καθόσον η δεύτερη αποτελεί το είδωλο της πρώτης μέσα στον καθρέπτη της νόησης^. και οι δυο αυτές μαζί συνιστούν την υλική  πραγματικότητα, όπως τη βιώνει το ον με το δικό του εγκέφαλο. 

Μια  πραγματικότητα ατελή για τα ζώα - με διαβαθμίσεις - και ιδανική κατά κάποιο τρόπο για τον άνθρωπο, αφού ο ίδιος κατορθώνει να εισχωρεί με τη διάνοιά του και με το πείραμα όλο και βαθύτερα  στους νόμους με τους οποίους λειτουργεί τόσο το ένα όσο και το άλλο σκέλος της υλικής πραγματικότητας.