Με λαμπρότητα και εθνικό ενθουσιασμό
εορτάσθη η επέτειος της 25ης Μαρτίου
Με θρησκευτικήν κατάνυξιν και εθνικόν
παλμόν εορτάσθη εις την Πόλιν μας η 153η Εθνική Επέτειος της Παλιγγενεσίας.
Από του Σαββάτου 23η του
μηνός ολόκληρος η πόλις έπλεεν εις την γαλανόλευκον. Την επομένην και περί ώραν
11.30 π.μ. παρουσία των τοπικών Αρχών εγένετο η στέψις υπό μαθητών των σχολείων
του Ανδριάντος του Στρατηγού της Ρούμελης Γ. Καραϊσκάκη.
Την επομένην, εορτή της 25ης
εσήμαναν χαρμόσυναι κοδωνοκρουσίαι.
Περί την 10.30 π.μ. εγένετο η επίσημος
Δοξολογία εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν παρουσία του Δημάρχου, του Δ)του του
Αστυνομικού Τμήματος, του Δημοτικού Συμβουλίου και των άλλων αρχών της πόλεώς μας
και των σχολείων, ως και πλήθος κόσμου.
Τον πανηγυρικόν της ημέρας, περί της σημασίας
της εορτής εξεφώνησεν ο Δημοδιδάσκαλος κ. Ηλίας Λιάκος.
Την 11.30 π.μ. εγένετο η κατάθεσις
στεφάνου εκ μέρους του κ. Δημάρχου, του Δ)του του Αστυνομικού Τμήματος, του
Γυμνασίου, του Δημοτικού Σχολείου, των Προσκόπων, του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών
και του Νηπιαγωγείου, το οποίον ενθουσίασε κατά την στιγμήν της καταθέσεως του
στεφάνου.
Μετά την κατάθεσιν των στεφάνων και
προ της πλατείας Καραϊσκάκη (Πλατεία Λάκκας) εγένετο η παρέλασις προ των
επισήμων, με την ακόλουθον σειράν: Νηπιαγωγείον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον, Σώμα
Ελληνίδων Οδηγών, και Πρόσκοποι.
Παράληψις θα ήτο εάν δεν αναφέραμεν
ότι τας τοπικάς ενδυμασίας έφερον οι περισσότεροι εκ των συμμετασχόντων εις την
παρέλασιν.
Μετά την παρέλασιν, μαθηταί του
γυμνασίου εχόρευσαν Ελληνικούς χορούς.
Το απόγευμα, ελάμπρηναν την εορτήν
δυο θεατρικαί παραστάσεις, αι οποίαι εσημείωσαν πλήρη επιτυχίαν.
Οι μαθηταί του Δημοτικού παρουσίασαν
με πλήρη επιτυχίαν το έργον «Το Χάνι της Γραβιάς». Το εσπέρας, υπό των μαθητών
του Γυμνασίου εδώθη η Δευτέρα παράστασις με το έργον «Το Τίμημα της Λευτεριάς».
Και συγχρόνως εγένετο η καθιερωμένη λαμπαδηφορία.
Από τον Πανηγυρικόν
λόγον του κ. Ηλ. Λιάκου
Δημοσιεύομεν αποσπάσματα από τον
πανηγυρικόν της 25ης Μαρτίου, τον οποίον εξεφώνησεν ο διδάσκαλός του
ενταύθα Δημοτικού Σχολείου κ. Ηλ. Λιάκος.
Τα σχόλια περιτεύουν.
Από Αγία Λαύρα σ’ Όσιο Λουκά κι απ’
άκρη σ’ άκρη
ορθώνονται οι γίγαντες. Σ’ όλης της γης
τα μάκρη
ακούγετ’ ο αντίλαλος: «Ως πότε
παλληκάρια…».
Κλεισμένα μέσα σε κλουβί δε ζούνε τα
λιοντάρια.
Ήρθε η μέρα, θέριεψαν και τα δεσμά τους σπάζουν,
φωτιά πετούν τα μάτια τους, τα αίματα
κοχλάζουν.
Θρησκεία, Πατρίδα, Λευθεριά, εσήμανεν
η ώρα.
Ορθώσου η κάθε μια τρανή, πανώρια,
λαμπροφόρα…
Πρώτη πετιέται η Λευθεριά, άγια,
θεριεμένη
μεσ’ από τους τάφους κι αίματα και κόκκαλα
βγαλμένη.
Στην Αλαμάνα ακουμπά λίγο να
ξαποστάση
και το σπαθί της δίνοντας στο διάκο
το Θανάση,
χτύπα, του λέει, στοιχειώσου εδώ.
Πελώριος γιγαντώνει
και φράκτη βάζει το κορμί στο
χείμαρρο του Βρυώνη.
Κόφτει, στομώνει το σπαθί, μονάχος
απομένει.
Γυρνάει, βλέπει τη λευθεριά και
παραπονεμένη
φωνή έβγαλε: «Για δες καιρό που ο
χάρος θα με πάρει,
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζ’
η γης χορτάρι».
***
Αητός τροχάει τα νύχια του κι από ψηλά
βιγλίζει
το που θ’ απλώσει τα φτερά να πιάσει
μετερίζι.
Κι είναι βαρύς ο ίσκιος του σαν
σκίζει τον αιθέρα,
απαντοχή στο Γένος του, στον τύραννο
φοβέρα.
Όθε περάσει, όθε διαβεί το αίμα ρέει
αυλάκι.
Βαρύς και ίσκιος κι όνομα. Τον λέν’
Καραϊσκάκη.
Πετάχτηκε απ’ τ’ Άγραφα, στη Ράχωβα
διαβαίνει
και σήμαντρο ελευθεριάς κι ανάστασης
σημαίνει.
Βαριά ανασαίνει ο Παρνασσός, ανάφτει
το τουφέκι.
Θολούρα, ξεθεμέλιωμα, βροντή κι
αστροπελέκι.
Αστράφτει το γοργό σπαθί κι αχόρταγο
θερίζει.
Μουγγρίζει, σκούζει η Λιάκουρα,
βρυχιέται φοβερίζει.
Κλείνουν παντού τα δίστρατα, λευκό
χάσκει το μνήμα
και καταπίνει αχόρταγο τ’ αγαρηνό το
κύμα.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Η Αράχωβα του Παρνασσού»
28/3/1974