ΟΙ ΒΡΥΣΕΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ

ΟΙ ΒΡΥΣΕΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ

Ηλίας Κ. Λιάκος

«Φέραν της Γούρνας το νερό

το κάμαν τρεις βρυσούλες

Τη μια την πάνε στον Οντά,

την άλλη στ’ Αργαστήρια,

την τρίτη την καλύτερη

ψηλά στον Αη-Γιώργη.

Ούλες πλένουν και χαίρουνται,

πλένουν και τραγουδάνε,

κι η Μαστροπαναγιώταινα

πλένει και καταριέται :

Ανάθεμά σας γέροντες,

γερόντοι Αραχωβίτες,

στοιχειώσατε τον άντρα μου

το Μαστροπαναγιώτη».

Έτσι μου τραγούδαγε η γιαγιά μου τα ατέλειωτα χειμωνιάτικα βράδια μπρος στ’ αναμμένο τζάκι κι όταν τελείωνε το τραγούδι δεν παράλειπε να μου εξηγεί στερεότυπα : «Οντά λέγαν την Κονομόβρυση, γιατί είναι τρανή σαν κάμαρη, έτσι με τη βαθουλή καμάρα της… Τα Αργαστήρια είναι η αγορά,

ΙΩΑΝΝΗΣ Α. ΑΡΓΥΡΙΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ      

 Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος

Ευλογημένοι αυτοί που κατοικούνε στα βουνά.

Ψηλαγναντεύουνε τον Κόσμο κι όλα στα μάτια τους και στην καρδιά τους, ζυγιάζονται στο μπόι τους κι ας φαίνονται κάποια μεγάλα κι άλλα μικρά και ταπεινά.

Κάτω στο χέρομα η πολιτεία, τα παιχνιδιάρικα των δρόμων κορδελλάκια, οι εκκλησιές με αναβλεμματίσματα της Παναγιάς, τα πάρκα με τις γαρυφαλλιές και τα παιδιά, της θάλασσας το ασημένιο βάφτισμα, το μπάρκο που σφυράει τρεις φορές, η «μυρμηγκιά» στην αποβάθρα και τα ξοχόσπιτα στη ολοπράσινη και ήμερη απλοχωριά, με τα σκουφάκια τους τα κατακόκκινα, τους άσπρους λαιμοδέτες και στον αυλόγυρο γεννήματα και ζωντανά, σιγοσουρώνουνε στο λιόγερμα την καθιστάρικη ζωή τους.

ΤΟ ΑΚΡΟΠΡΩΡΟ ΤΗΣ "ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ" ΤΟΥ ΑΣΤΙΓΓΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΙΤΕΑΣ

Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 25/3/1896.

Η Καρτερία ήταν το πρώτο ατμοκίνητο πολεμικό πλοίο στην ιστορία, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το όνομά του προέρχεται από την Αγγλική ονομασία ‘PERSEVERANCE’. Ήταν ταυτόχρονα ατμόπλοιο και ιστιοφόρο. Ναυπηγήθηκε το 1825, στο αγγλικό ναυπηγείο Brent Shipyard Deptford-on–Thames, για λογαριασμό του ναυτικού των Ελλήνων επαναστατών, κατά την Επανάσταση του 1821. Κατασκευάστηκε από το ναυπηγείο του Greenland Dock (South), στο Rotherhithe του Λονδίνου. Ήταν το μόνο από

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΗΝΙΟΧΟΥ

Η αποκάλυψη του Ηνίοχου στις 28 Απριλίου 1896, που έκανε διάσημο το Μουσείο των Δελφών.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΚΙΡΡΑΣ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ

Σήμερα τα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ κλείνουνε ένα χρόνο, με πάνω από 40.000 επισκέψεις στη σελίδα, και με 270 αναρτήσεις, ιστορικών και λογοτεχνικών θεμάτων από την περιοχή μας.

Σας ευχαριστώ όλους εσάς που με στηρίξατε και με τιμήσατε με τις επισκέψεις σας.

ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ

Μαυρόπουλος Ε. Χρίστος

Οι δυο διαφάνειες

Απόγιομα στον καφενέ της παραλίας. Ο Μιχαλάκης κι η αφεντιά μου.

Καφεδάκια, εφημερίδα και ψιλοκουβέντα.

-Δε μου λες, πιστεύεις στη διαφάνεια, με ρώτησε άξαφνα.

-Σε ποια απ' τις δυο; του αντιγύρισα την ερώτηση χαζεύοντας τη θάλασσα.

ΛΕΛΑ ΠΑΣΧΑΛΗ : Η ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ

ΛΕΛΑ  ΠΑΣΧΑΛΗ  (1914 – 1977)

Η χαράκτρια – ζωγράφος Λέλα Πασχάλη σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1934-1938) ζωγραφική με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη, και σταδιοδρόμησε στο Παρίσι, (1946-1963). Στη χαρακτική μυήθηκε από το χαράκτη Τ. Notton που έζησε στην Ελλάδα στα χρόνια 1937-1947. Σπούδασε στην Ecole des Beaux Arts (1946-1949) στο Παρίσι με δάσκαλο αρχικά το R. Cami και στη

Η ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ ΠΡΙΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ

Να πως ήταν η κίνηση στην Αράχωβα τον Αύγουστο του 1913, όπως την διαβάζουμε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στο φύλλο της 24^ης Αυγούστου.

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟ 1958

ΔΡΑΚΟΚΑΡΚΑΡΟΣ : Σπάνιες φωτογραφίες από την ιατροδικαστική υπηρεσία.

………………………………….

΄΄2. Από 25 – 30 Ιουνίου 1945, εκ βαράθρου κειμένου εις ύψος 2150 μέτρων επί του όρους Παρνασσού γνωστού υπό την επωνυμίαν «Δρακοκάρκαρος» και εκ βάθους 104 μέτρων ανεσύρθησαν τα πτώματα 31 ατόμων εκτελεσθέντων. Ανεγνωρίσθησαν άπαντα.΄΄

Ιατροδικαστική Έκθεσις, σελίς 16 – Πίναξ Β’

Μια από τις σωρούς που ανασύρεται μέσα από το φοβερό

 βάραθρο για να μεταφερθεί στην κορυφή και ν’ αναγνωρισθεί.

ΓΝΕΘΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΡΟΚΑ

Δελφιώτισσα που γνέθει με τη ρόκα της στο κατώφλι του σπιτιού της. Φωτογραφία του Νικ. Στουρνάρα στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ

Η ΕΛΙΑ

 Το παρακάτω κείμενο του αγαπητού φίλου Χ. Μαυρόπουλου δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα "Η ΑΡΑΧΩΒΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ" τον φεβρουάριο του 1974  

  

Η ΕΛΙΑ

Γράφει ο Χ.Μαυρόπουλος

Το καινούργιο μου θέμα, μοιάζει σαν παραμύθι κι όμως διαβάζοντάς το όλοι θα συμφωνήσετε πως είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Ήταν που λέτε μια φορά, πριν από πολλά χρόνια σε μια περιοχή έξω μακριά από το χωριό μας, που τη λένε «μπεχούβεσι» ένα μικρό περιβολάκι από αγριοελιές.

Τις είχε φυτέψει ένας γέρος.

Κάθε μέρα κούτσα – κούτσα με το γαϊδαράκο του, πήγαινε και περιποιόταν τα δεντράκια του.

Πέρασε λίγος καιρός έτσι κι ύστερα ο γέρος χάραξε το λεπτό κορμάκι κάθε αγριδιού με τον σουγιά του και «μπόλιασε» τα κορίτσια του.

Έτσι τα’ λεγε.

Πολλές φορές τον ρωτούσαν στο δρόμο περαστικοί αγωγιάτες.

… Για πού τό’ βαλες γέρο ;

… Πάω να δω τις κοπελλοπούλες μου απαντούσε και το πρόσωπό του φεγγοβολούσε από χαρά.

Μπόλιασε λοιπόν ο γεράκος τις κοπελλοπούλες του και τις έκανε ήμερες.

Ήμερες ελιές ευλογημένες από το θεό για τους ανθρώπους, έτοιμες να προσφέρουν το θείο δώρο, το καρπό τους σ’ αυτόν που θα τις αγαπούσε και θα τις περιποιόταν.

Κι άρχισε το κλάδεμα, το πότισμα, το αναμόχλεμα στα ριζά του κορμιού, για τα παράσιτα χορτάρια.

Και οι ελιές μεγάλωναν.

Κι ήρθαν κι άλλοι χωριανοί, φύτεψαν κι αυτοί το ευλογημένο δένδρο.

Γέμισ’ ο τόπος στα πόδια της Αράχωβας από ελιόδενδρα.

Ένα δάσος από αδελφωμένες κοπελλοπούλες, χαρούμενες, καμαρωτές, δροσερές.

Πέρασαν χρόνια, μεγάλωσαν οι μικρές, γέρασαν οι μεγάλες και στα κορμιά των γερασμένων, το χέρι του έμπειρου κλαδευτή, άφηνε να καμαρώνουν, βλαστάρια νέα τα λουμάκια, περήφανα.

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ 1894

ΑΡΑΧΩΒΙΤΕΣ ΤΣΕΛΙΓΚΑΔΕΣ

Αναμνηστική φωτογραφία Αραχωβιτών τσελιγκάδων , στην κεντρική πλατεία της Αράχωβας (πλατεία Παπαϊωάννου), στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950.

Fred Boissonnas : Φωτογραφίες από την ανάβαση στον Παρνασσό το 1903.

O Φιλέλληνας Ελβετός François Frédéric Boissonnas ή απλά Fred Boissonnas είναι ο πρώτος ξένος φωτογράφος που περιηγήθηκε τόσο πολύ στον ελληνικό χώρο, από το 1903 και για περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα. Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη και τον Όλυμπο και από την Ιθάκη ως το Άγιο Όρος. Περιηγήθηκε, φωτογράφισε, έγραψε. Το έργο του, πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα.

Παρνασσός, το καραβάνι της καλλιτεχνικής αποστολής.

Μέσα από τις φωτογραφίες και τα λευκώματά του παρουσιάζει ένα πανόραμα της Ελλάδας του μεσοπολέμου, συμβάλλοντας στη

ΜΟΝΟΗΜΕΡΙΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΙΤΕΑ (Αφιέρωμα)

Σπάνια φωτογραφία η οποία βρέθηκε μετά από τετράχρονη αναζήτηση του
ερευνητή Λ. Παπαλεξανδρή, στα αρχεία της Γαλλικής Βιβλιοθήκης.

ΜΟΝΟΗΜΕΡΙΤΙΚΗ  ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΙΤΕΑ

Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος

   

  Κουκουβιστός πάνω στην άμμο, χάζευε ο καπτα-Νικόλας το μπάρκο που έπιασε αρόδο.

     Πάντα έτσι έπιανε εκείνο το θεορατικό σκαρί που έμοιαζε με δράκοντα θαλασσινό, ότε που ερχότανε στην Ι Τ Ι Α !

     Στα βαθιά.

     Λέγαν και φαίνονταν μεγάλο απ’ τη φτιασιά του, το βαριοφορτώναν κιόλας κι ανέβαιναν τα ίσαλά του και άντε να μπει στ’ ανάβαθα.

     Σίγουρα θα ‘βρισκε στο βυθό.

     Γι’ αυτό πρεμούρα, φωνές κι αποστασίλα κάθε που το ξεφόρτωναν.

     Να πάει και να ‘ρθει το ρυμουλκό και πίσω του τίγκα ισαμέ τα μπούνια οι μαούνες.

     Τα βίτζια να γρούξουν, να βογγήξουν… η λιμεναργατιά, η μισή στο «βράσιμο» και στο μπουχό του αμπαριού να βάνει σ’ όρντινο τις σαμπανιές… στο «ντόκο» οι αποδέλοιποι να ιδρώνουν, να πλαντάζουν… να πιλαλάν και να σβουρίζουν οι σημειωτές… κι ο «Κάπο», ο εκτελωνιστής να γράφει, να τσεκάρει.