ΕΝΑ ΜΥΡΙΟΣΤΟΜΟΝ «ΑΕΡΑ» ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ

Ο ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΘΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΑΣ

ΚΑΠΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ.(Του στρατιωτικού απεσταλμένου μας). 

– Ένα απ’ αυτά τα πρωινά, με το σκότος ακόμη των πρωινών ωρών, έγινε μια από τας σφοδροτέρας μάχας, προς κατάληψιν ενός υψώματος, που εδέσποζε πεδιάδος, εντός της Αλβανίας. Η κατάληψις του υψώματος αυτού εθεωρήθη απαραίτητος, διά την περαιτέρω προέλασίν μας. Οι υποχωρούντες Ιταλοί είχον χάσει το ηθικόν των και τούτο διευκόλυνε απολύτως την επιχείρησιν. Η επίθεσίς μας εξεδηλώθη αιφνιδιαστικώς τας πρωινάς ώρας, με σφοδρότατον κανονιοβολισμόν του υψώματος, εις το οποίον ευρίσκετο ο εχθρός. Οι Ιταλοί αιφνιδιασθέντες, κατόρθωσαν μετά ένα τέταρτον της ώρας, να απαντήσουν διά του πυροβολικού των με πυρά όμως ασταθή. Αι οβίδες του πυροβολικού των έπεφταν δεξιότερα των θέσεών μας, άλλες δε και εντεύθεν αυτών. Μέσα εις ένα διάστημα μισής ώρας εσείετο ολόκληρος η περιφέρεια από την μονομαχίαν αυτήν του πυροβολικού.

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΠΕΙΡΟ

ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

… όπου εκτοξεύεται ο πρώτος ελληνικός πύραυλος «Δελφοί 1».

ΤΙ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΣΧΕΔΙΑΣΕ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ο ΜΙΝΩΣ ΑΡΓΥΡΑΚΗΣ

Κατά τους χρησμούς της Πυθίας ο Απόλλωνας έπρεπε πάση θυσία ν’ αποσταλεί εις την Αφροδίτην.

Ο πρώτος ελληνικός πύραυλος «Δελφοί Νο 1» ετέθη εις διάθεσίν του και του υπεδείχθη ο τόπος και ο χρόνος της εκτοξεύσεως.

Εζήτησα την άδειαν από τους αρμοδίους Θεούς τους κατοικοεδρεύοντας εις τας κορυφάς του Παρνασσού, να συνοδεύσω τον Απόλλωνα εις το πρώτον διαπλανητικόν ελληνικόν ταξίδι διά να γράψω και σχεδιάσω τις εντυπώσεις μου. Η άδεια ενεκρίθη.

Μόνο που μας ζήτησαν να βγάλομε αμέσως τα χαρτιά μας. Η γραφειοκρατία των Θεών όπως διαπίστωσα, δεν πήγαινε πίσω. Παρ’ όλα αυτά με τα μέσα που διέθετε ο Απόλλωνας κατορθώσαμε να είμαστε εντάξει.

Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ!

Σιδηροδρομική στάση χωρίς τηλέφωνο!

Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε από την κοινότητα Πολυδρόσου Παρνασσίδος, στο Υπουργείο της Συγκοινωνίας και στον Υπουργό κ. Χριστομάνο τον Ιανουάριο του 1929.

«Κύριε Υπουργέ.

Έχομεν την τιμήν να φέρωμεν εις γνώσιν υμών ότι η Σιδηροδρομική Στάσις Λιλαίας (πρώην Σουβάλας) του Λαρισσαϊκού, η οποία έχει κίνησιν Σταθμού συγκεντρώνουσα 7 κοινότητας και ήτις πολύ δικαίως έπρεπε να έχη και προαχθή, εισπράττουσα δε εξ εισιτηρίων και κομίστρων εμπορευμάτων ποσά ανώτερα κατά πολύ των υπολογισθέντων, ως τούτω αποδεικνύεται και εκ των βιβλίων της, η Στάσις αύτη λέγομεν από της συστάσεώς της ήτοι προ 25ετίας στερείται ενός τηλεφώνου, ο δε υπάλληλος από τον οποίον ζητούν πληροφορίας οι επιβάται περί αφίξεως της αμαξοστοιχίας σηκώνει  τα μάτια προς τα άνω και λέγει «Ο Θεός γνωρίζει» ενώ απλούστατα διά της τοποθετήσεως ενός τηλεφώνου αξίας γλισχροτάτης, θα ήξευρε και ο υπάλληλος τι να απαντήση και ο κοσμάκης να μη ταλαιπωρείται, όταν πρόκειται περί μεγάλης καθυστερήσεως και να επιστρέφη ενωρίς εις το σπίτι του πάντοτε μεν, πολύ περισσότερον όμως εν καιρώ χειμώνος αναγκαζόμενος κατόπιν να βαδίζει νύκτα διατρέχων βεβαίως τότε πλείστους όσους κινδύνους.

1903: ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ κ. ΩΜΟΛΛ

Ἡ θέσις τῶν Δελφῶν εἶνε μία τῶν ὡραιοτέρων τῆς Ἑλλάδος, δὲν γνωρίζω δὲ ἄλλην θέσιν ἡ ὁποία νὰ κάμνῃ τόσον βαθεῖαν καὶ τόσον ἐπιβλητικῶς θρησκευτικὴν ἐντύπωσιν. Ὑπάρχει εἰς τὴν τοποθεσίαν αὐτὴν τὸ μυστήριον, τὸ μεγαλεῖον καὶ ἡ φρίκη τοῦ θείου. Τὸ ἱερὸν εἶνε χωμένον εἰς τὸ βάθος ἑνὸς θεάτρου ἀπὸ βράχους, μία δὲ κολοσσιαία βραχοσειρὰ τὸ περικλείει, δεσπόζει αὐτοῦ καὶ τὸ πνίγει, ἐνῷ τὰ ἄκρα τοῦ ἡμικυκλίου αὐτοῦ τὸ ἀποχωρίζουν ἀπὸ τὸν ἄλλον κόσμον. 

ΣΥΜΒΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

Το παρακάτω κείμενο είναι του Ant. Rubio Y.Lluch, που δημοσιεύτηκε στο δελτίο της Ιστορικής και Εθνολογικής  Εταιρείας της Ελλάδος το 1889, όπου βρίσκουμε σημαντικές πληροφορίες για την περιοχή μας (Δελφοί, Άμφισσα, Λιβαδειά, Στείρι, Θήβα κ.α.) κατά την περίοδο του 14^ου αιώνα, και στα τελευταία χρόνια της Καταλωνικής δυναστείας, στα δουκάτα των Αθηνών και Νέων Πατρών.