«Το μυρμήγκι, όταν είναι να χαθεί, βγάζει φτερά…»
λέει θυμόσοφα ο ελληνικός λαός.
Περισσότεροι από 17.500 Έλληνες γιατροί,
και περισσότεροι από 500.000 νέοι Έλληνες πτυχιούχοι,
όλων των ειδικοτήτων, βρίσκονται στο εξωτερικό. Και οι πολιτικοί μας ταγοί, εν έτει 2019, το χαβά
τους.ίδρυσαν και
διατηρούν, αντί να καταργούν, πανεπιστήμια.
***
Αντί προλόγου
Από βιβλίο: «Μετά την θύελλαν»,του Ιωάννου Δ. Πασσά,
(Αθήναι, 1945), Εκδοτικός οίκος «Μαργ. Γ. Βασιλείου»), διαβάζουμε μεταξύ άλλων τα εξής:
«[…]Ο Κάρολος Μωράς(σύγχρονος
Γάλλος διανοούμενος και δημοσιογράφος, εκ των ηγετών των Γάλλων βασιλοφρόνων
και θερμός φιλέλλην), λοιπόν, ο αδάμαστος εκείνος πρόμαχος των Γάλλων
βασιλοφρόνων, επισκεφθείς την Χώραν μας, κατά την περίοδον των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων(1896), είχε την
υπομονήν και το ενδιαφέρον, διότι αγαπούσε την Ελλάδα, να μαζέψει διάφορα
στοιχεία και να γράψει αργότερα, όταν γύρισε στο Παρίσι, ένα μικρό βιβλίο -
«Ταξίδι στην Ελλάδα» -εις το οποίον μεταξύ των άλλων εξέθετε, όχι μόνον την
αντίληψίν του διά την μελλοντικήν εξέλιξιν της χώρας, αλλά και στους φόβους του
διά την τύχην αυτής.
Εάν ο περιβόητος Αμπού(Γάλλος
συγγραφεύς και μυθιστοριογράφος, τα έργα του οποίου τεραστίως συνέτειναν εις
την δυσφήμισιν της Ελλάδος εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν εκείνην) και δια
των έργων του: «Η σύγχρονος Ελλάς» και «Ο Βασιλεύς των ορέων» εναπέθεσεν εις το
μέτωπον της Ελλάδος του 1855-1860, με το πυρωμένο σίδερο της ειρωνείας του, το
στίγμα της κακοδιοικήσεως και της ληστοκρατίας, ο οξυδερκέστατος Μωράς, με την
διακρίνουσαν αυτόν βαθείαν παρατηρητικότητα προέβλεψεν από του 1896 την
πολιτικήν και οικονομικήν εξέλιξιν της Ελλάδος που εγνώρισε.
Κυρίως δε ο Μωράς εστήριξε τας
προβλέψεις του εις το φαινόμενον που παρουσίαζε κατά την εποχήν εκείνην η
εκπαίδευσις εν Ελλάδι. Διότι, κατά τους υπολογισμούς του, χίλιοι περίπου
επιστήμονες ερρίπτοντο κάθε χρόνο εις την κοινωνίαν, πράγμα το οποίον, όπως
προείπε θα κατέληγεν εις βάρος της Χώρας, ήτις τόσον επιπολαίως και εγκληματικώς
επέτρεπε να δημιουγούνται και να αυξάνονται μέσα εις τους κόλπους της τα θύματα
αυτά της επιστήμης, οι αυριανοί θύται της.
«Είναι φανερόν - έγραφεν ο Μωράς - ότι
οι επιστήμονες αυτοί, εάν συνεχισθεί η παραγωγή των με τον ίδιον ρυθμόν, θα καταντήσουν αύριον, μετά μιαν δεκαετίαν, λαμβανομένου υπ’ όψιν του
πληθυσμού της χώρας, - η Ελλάς είχε τότε πληθυσμόν 2.150.000 περίπου ψυχών -
επιστήμονες άνευ πελατείας, οπότε η βιωτική ανάγκη θα ωθήσει αυτούς να
προσκολληθούν ως παράσιτα εις τον κρατικόν προϋπολογισμόν.
Και επειδή, λόγω του αυξανομένου συνεχώς
αριθμού των, μετ’ ολίγον, ούτε ο κρατικός προϋπολογισμός θα είναι ικανός να
απορροφήσει την στρατιάν αυτήν των άνευ πελατείας επιστημόνων, μοιραίως ούτοι
θα χωρισθούν και θα διαιρέσουν και την
Χώραν, αργότερον, εις δυο αντιμαχομένας μερίδας, αίτινες περιοδικώς θα
λυμαίνονται τον κρατικόν προϋπολογισμόν.
Εάν δε, συμβεί, η μία εκ των μερίδων
αυτών να καταστεί κάποτε ισχυροτέρα, τότε η άλλη αναγκαστικώς θα στραφεί προς το στρατόν, τον
οποίον θα προσεταιρισθεί δια να την ανατρέψει, διδάσκουσα τοιουτοτρόπως και εις την άλλην, την μέθοδον αυτήν, αφού είναι γνωστόν, ότι ούτε οι
ιατροί, ούτε οι δικηγόροι, πολλώ δε μάλλον οι φιλόλογοι και οι ιερωμένοι, είναι
ικανοί δ’ επαναστάσεις.»
Και συμπεραίνων ο εκλεκτός εκείνος
Γάλλος διανοούμενος κατέληγεν εις την
«βαρείαν πρόγνωσιν», όπως λέγει και η ιατρική ότι «η ασθένεια αύτη θα συντρίψει,
δυστυχώς, και θα εξουθενώσει τον τόπο,
εάν, εγκαίρως, δεν ελαμβάνετο πρόνοια να περιορισθεί το κακόν τής δημιουργίας
επιστημόνων καταδικασμένων ή να λιμοκτονούν ή να διαταράσσουν και να ωθούν την
χώραν εις την διαφθοράν και την
διαίρεσιν».
Τα παραπάνω συνέβαιναν πριν 123 χρόνια!...
Τώρα τι συμβαίνει;
***
Σύμφωνα με ειδήσεις από τον ημερήσιο τύπο
μέσα στο 2019:
· Περισσότεροι
από 17.500 Έλληνες γιατροί εργάζονται στο εξωτερικό, πολλοί από τους οποίους έφυγαν από τη χώρα λόγω της
οικονομικής κρίσης, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε ημερίδα με θέμα
τον τουρισμό υγείας της Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε στο London School of Economics, στις 23 Νοεμβρίου 2018.
Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν κατά την ημερίδα που
διοργανώθηκε από το «Διεθνές Κέντρο
Τουρισμού Υγείας» και τον «Ελληνικό
Ιατρικό Σύλλογο Ηνωμένου Βασιλείου», υπό την αιγίδα του «Ελληνικού Υπουργείου Τουρισμού», του «Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών» και της «Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος».
Επισημάνθηκε, επίσης, ότι 1 στους 4 γιατρούς μέλη του Ι.Σ.Α. είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι
και περισσότεροι από 10.000 γιατροί της Αθήνας έχουν αποχωρήσει από τη χώρα την
τελευταία δεκαετία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα αποτελεί τη δεύτερη χώρα
προέλευσης μεταναστών ιατρών που απασχολούνται στη Γερμανία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην Ημερίδα,
κάθε φοιτητής ιατρικής κοστίζει στην ελληνική πολιτεία 12.000 ευρώ το χρόνο,
ενώ μέχρι να τελειώσει τις σπουδές του θα έχουν δαπανηθεί γι’ αυτόν
περισσότερα από 85.000 ευρώ, κατά προσέγγιση.
Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι το braind rain(«αφαίμαξη εγκεφάλων») έχει για τη χώρα μας και δυσμενείς
οικονομικές προεκτάσεις, καθώς η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τους επιστήμονες, στους
οποίους χρηματοδότησε πλουσιοπάροχα τις σπουδές τους.
· Έγινε
μετεξέλιξη του Τ.Ε.Ι. Κρήτης σε «Μεσογειακό Πανεπιστήμιο Κρήτης».
Στις 22 Μαΐου 2019, παρουσία του αλήστου μνήμης
υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου, έγινε η επίσημη τελετή έναρξης λειτουργίας του «Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου»
στην Κρήτη. Κατά τη διάρκεια της τελετής αυτής ο πρύτανης
του εν λόγω Πανεπιστημίου, με χαρά, ανέφερε:
«Η ίδρυση του 24ου πανεπιστημίου της χώρας είναι
γεγονός. Ο νόμος που ψηφίστηκε σφράγισε την ολοκλήρωση της πορείας πολλών
δεκαετιών του Τ.Ε.Ι. της Κρήτης, ανοίγοντας νέα σελίδα στην εκπαίδευση στην
Ελλάδα. Τα 11 νέα Τμήματα θα λειτουργήσουν από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά και τα
επόμενα χρόνια θα λειτουργήσουν τα υπόλοιπα έξι. Πρόθεσή μας είναι από το 2019
να αρχίσουν οι πενταετείς σπουδές και στα τμήματα Μηχανικών, εκτός από τα
Τμήματα Γεωπονικής, και να επιδιώξουμε συνέργειες με τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια
και τα Ερευνητικά Κέντρα της Κρήτης».
“Το νησί αποκτά ένα τρίτο Πανεπιστήμιο
που θα στηριχτεί στο Τ.Ε.Ι. Κρήτης, στα γνωστικά αντικείμενα, τα οποία
θεραπεύει το Ίδρυμα και σε μεγάλο βαθμό λειτουργούν συμπληρωματικά του
Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου Κρήτης.”
· Ιδρύθηκε
το«Νέο ΔιεθνέςΠανεπιστήμιο Ελλάδας»,
με έδρα τη Θεσσαλονίκη και τμήματα σε έξι πόλεις της Βόρειας Ελλάδας: Θεσσαλονίκη,
Σέρρες, Καβάλα, Κιλκίς, Δράμα, Κατερίνη.Το πανεπιστήμιο αυτό
προκύπτει από τη συνέργεια τριών(3) Τ.Ε.Ι. ήτοι: Θεσσαλονίκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και του μέχρι τώρα Διεθνούς
Πανεπιστημίου.
Στο «Νέο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας» («ΔΙ.ΠΑ.Ε.»), όπως θα είναι η επωνυμία του νέου Ιδρύματος, θα
λειτουργούν συνολικά επτά (7) σχολές, οι οποίες θα περιλαμβάνουν 33 τμήματα,
διασκορπισμένα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Κεντρικής και Ανατολικής
Μακεδονίας.
· Ιδρύθηκε το «Πανεπιστήμιο
Δυτικής Μακεδονίας».
Σύμφωνα με το Νόμο 4610/2019 (ΦΕΚ70/Α/07.05.2019), το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
περιλαμβάνει:
Πολυτεχνική
Σχολή, με έδρα την Κοζάνη.
Σχολή
Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών,
με έδρα την Φλώρινα.
Σχολή Καλών
Τεχνών, με έδρα την Φλώρινα.
Σχολή Οικονομικών
Επιστημών, με έδρα την Κοζάνη.
Σχολή Θετικών
Επιστημών, με έδρα την Καστοριά.
Σχολή Γεωπονικών
Επιστημών, με έδρα τη Φλώρινα.
Σχολή Επιστημών
Υγείας, με έδρα την Πτολεμαΐδα.
· Η Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π.(«Πανελλήνια
Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού & Ερευνητικού Προσωπικού») επισήμανε και
κατήγγειλε:
-«Την άκριτη
ένταξη του προσωπικού των Τ.Ε.Ι. στις πανεπιστημιακές βαθμίδες, ενώ όπου
υπάρχει κάποιας μορφής διαδικασία κρίσης για ένταξη (π.χ. στην πρώτη βαθμίδα),
γίνεται με καινοφανείς διαδικασίες, που δεν έχουν καμιά σχέση με την
καθιερωμένη διαδικασία εκλογής μελών ΔΕΠ».
- «Την πολιτική
τής κατά συρροήν συγχώνευσης πανεπιστημίων με Τ.Ε.Ι., με συνοπτικές διαδικασίες
και με μια “βιομηχανία νομοσχεδίων”, χωρίς να έχει ακόμη τεκμηριώσει με
πειστικό τρόπο την αναγκαιότητα αυτής της τακτικής και, κυρίως, της
διαφαινόμενης κατάργησης του τεχνολογικού τομέα ανώτατης εκπαίδευσης, αντί της
αναβάθμισής του λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας και αποστολής του».
-«Την ίδρυση σχολών και πολυάριθμων νέων τμημάτων με
ποικίλα γνωστικά αντικείμενα, χωρίς να εντάσσονται σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό.
Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ιδρύονται 22 νέα τμήματα, στο Γεωπονικό τρεις σχολές
και το ΕΚΠΑ αποκτά νέα σχολή με τρία τμήματα στα Ψαχνά Ευβοίας και άλλα τέσσερα
τμήματα επίσης στα Ψαχνά, μαζί με μια Τεχνόπολη στη Χαλκίδα».
Τέλος,
σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου
Αναπτυξιακής Πολιτικής της Γ.Σ.Ε.Ε.,
η Ελλάδα αναδείχτηκε πρωταθλήτρια για το 2018 μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 28 (ΕΕ-28) στο θέμα της ανεργίας πτυχιούχων
ανωτάτων σχολών, δηλαδή κατείχε την τελευταία θέση στη σειρά της ίδιας χρονιάς
ως προς το ποσοστό των απασχολούμενων αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ειδικότερα,
σύμφωνα με την υπόψη μελέτη:
-Οι τρεις (3)στους
δέκα (10) απασχολούμενους στη χώρα μας, με πτυχίο, καλύπτουν θέσεις εργασίας,
για τις οποίες θα αρκούσαν λιγότερα προσόντα.
-Τα σημαντικότερα
προβλήματα της ελληνικής αγοράς εργασίας, πέρα από την αναντιστοιχία μεταξύ
προσόντων που διαθέτουν οι εργαζόμενοι και αυτών που απαιτούνται για την κάλυψη
των θέσεων εργασίας, είναι και οι χαμηλές αμοιβές παρά τις πανεπιστημιακές
σπουδές που διαθέτουν.
Επίσης, η Ελλάδα κατείχε
για το έτος 2018:
-την τελευταία θέση
στην ΕΕ-28, με ποσοστό 69,6%, σε
απασχολούμενους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ηλικίας έως 34 ετών.
-αρνητική πρωτιά
στην ΕΕ-28, με ποσοστό 19,9%, σε
ανέργους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ηλικίας 25-39 ετών.
-αρνητική πρωτιά
στην ΕΕ-28, με ποσοστό 19,6%, σε
μακροχρόνια ανέργους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ηλικίας έως 29 ετών.
Τέλος, η Ελλάδα κατείχε
την 1η θέση στην ΕΕ-28, με
ποσοστό 20,5%, σε αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ηλικίας 25-34 ετών, οι
οποίοι βρίσκονταν σε υλική και κοινωνική αποστέρηση
το 2018.
***
Διαβάζοντας τις
παραπάνω ειδήσεις-αναφορές ένας καλοπροαίρετος αναγνώστης αναρωτιέται, μήπως έχουμε
χάσει πλέον ως λαός την αίσθηση της πραγματικότητας, μήπως ζούμε σε ύπνωση, μήπως
βάσκανος μοίρα μάς κατατρέχει, μήπως σαλέψαμε ομαδικά;
Συγκεκριμένα,
πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα, μια χώρα 10.000.000 κατοίκων να έχει είκοσιτρία (23)ενεργά
πανεπιστήμια(!) με τριακόσια εβδομήντα δυο(372) τμήματα καιεννέα χιλιάδες οκτώ(9.008)
καθηγητές(και των τριών βαθμίδων: τακτικούς, αναπληρωτές και επίκουρους),που θα
μπορούσαν να συστήσουν άνετα μια μέση ελληνική πόλη;
Επίσης,
δεν έφταναν: οι σχολές Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η Ιατρική
σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και οι τόσες ανώτατες οικονομικές σχολές στην
Αθήνα και έπρεπε να μεταλλαχτούν τα ΤΕΙ
Πειραιά και Αττικής σε ένα νέο
Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα με την ευρηματική ονομασία: «Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής»!!!... Άντε, λοιπόν, με το καλό και
στη δημιουργία «Πανεπιστημίου…. Βορείων
Προαστίων»!
Τώρα,
όσον αφορά την έρευνα του αχανούς Διαστήματος δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε
από τους Αμερικανούς για την «Πασαντένα» τους,
ούτε τους Ρώσους για το «Μπαϊκονούρ» τους. Αποκτήσαμε και εμείς στα Ψαχνά Ευβοίας
«Τμήμα Αεροδιαστημικής Επιστήμης και
Τεχνολογίας», και έτσι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν θα αργήσει και η
κατασκευή… εξέδρας εκτόξευσης πυραύλων!!!…..
Φαίνεται
ότι ο πρώην υπουργός Παιδείας Γαβρόγλου ήταν, ως «ανάδοχος», πολύ γουρλής, διότι αμέσως βρήκε ευήκοον ους στους πανεπιστημιακούς καρεκλοκένταυρους, που
οσμίστηκαν νέες θέσεις, νέα πόστα και, στη συνέχεια, με τη βοήθεια και της νέας
ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, habemus
«διαστημικές
σπουδές», προκειμένου να μη
διαταραχθεί η ηρεμία στα Πανεπιστήμια(!). Αν μη τι άλλο είμαστε όντως πολύ ευρηματικοί…..Εδώ,
όμως, ταιριάζει η ελληνικότατη παροιμία: «Όλα
τα είχε η Μαριορή…..».
***
Τι κατάρα είναι κι αυτή,
σε τούτη την ταλαίπωρη χώρα, να θέλουν όλοι να γίνουν ανώτατοι, και μάλιστα χωρίς να
έχουν τα κατάλληλα προσόντα, και χωρίς βεβαίως να χρειάζονται. Όλοι θέλουν να
γίνουν στρατηγοί στον τομέα τους, λες και οι ενδιάμεσες βαθμίδες, θέσεις και
αξιώματα δεν έχουν καμία απολύτως αξία.Είναι, όμως, ντροπή να είσαι καλός
εργοδηγός; είναι ντροπή να είσαι καλός νοσηλευτής; είναι ντροπή να είσαι καλός
υπαξιωματικός; Είναι ντροπή να είσαι καλός κατασκευαστής; Είναι ντροπή να είσαι
καλός παραγωγός σε ό,τι παράγεις;
Η
Οικονομία παντού και πάντοτε χρειάζεται όλους τους συντελεστές της, γιατί σε
κάθε τομέα της δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με τους ανώτατους. Χρειάζονται
και οι ανώτεροι και οι κατώτεροι και οι κατώτατοι και όλοι έχουν την αξία τους,
αναλόγως με το πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους με την οποία ασχολούνται.
Είναι,
πάντως, μια περίεργη και πολύ καταστροφική νοοτροπία, όλοι να θέλουν να γίνουν
σ’ αυτή τη χώρα κάτοχοι ανώτατων επιστημονικών τίτλων. Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, εάν
σε άλλα κράτη, οι κάτοικοι στις γιορτές γενεθλίων των μικρών παιδιών τους,
εύχονται και μάλιστα τραγουδιστά, όπως συμβαίνει στην πατρίδα μας, να γίνουν αυτά
σοφοί… Ίσως, εδώ, υπονοείται να γίνουν…πτυχιούχοι πανεπιστημίου, ώστε να μη
χρειάζεται να κουράζονται, αφού θα τους υπηρετούν οι άλλοι, τα «κορόϊδα», δηλαδή οι μη πτυχιούχοι (οι
μη σοφοί) με το δικό τους μόχθο.
***
Η ανωτατοποίηση, όμως,
των πάντων είναι η σίγουρη εργαλειοποίηση για τη διάλυση των ιστών της πατρίδας
μας. Θα διαλύσει, σε βάθος χρόνου, χωριά και κωμοπόλεις με τη συνεχή εσωτερική
μετανάστευση των νέων τους που φεύγουν κάθε χρόνο για ανώτατες σπουδές, και έτσι
συνεχώς θα συρρικνώνονται και σταδιακά θα μετατραπούν σε «χωριά του Αυγούστου», για να γεμίσουν(….«καταληφτούν»),σε επόμενη φάση, από ταλαίπωρους ξένους μετανάστες.
Και οι αυτόχθονες Έλληνες, αφού περιοριστούν αρχικά στις μεγάλες πόλεις, στο
τέλος θα καταντήσουν οικτρή μειονότητα μέσα στην ίδια τους τη χώρα, όπου θα υποστούν με τη σειρά τους οι
ίδιοι ρατσιστικές διακρίσεις (θρησκευτικές και οικονομικές), καθόσον θα έχουν χάσει,
προηγουμένως, το ρυθμιστικό πολιτικό τους ρόλο.
Στις
23/8/2019 διαβάσαμε στο άρθρο: «Έρχονται
αλλαγές στη στρατιωτική θητεία. Ποια μέτρα εξετάζονται.» (του «Reportal.gr») μεταξύ
άλλων: «[…]Είναι χαρακτηριστικό πως σε
σύγκριση με την Τουρκία, το τελευταίο έτος γεννήθηκαν στη χώρα μας 35.000
περίπου αγόρια, ενώ στη γειτονική χώρα 720.000 αγόρια.[…]».
Εάν
και εφόσον οι Ελληνίδες επιστημόνισσες, που μάλλον υπερβαίνουν σταθερά το μισό
των Ελλήνων φοιτητών - σπουδαστών, γεννούν
κατά μέσο όρο μετά τα τριάντα τους χρόνια, δηλαδή μετά τις προπτυχιακές και
μεταπτυχιακές σπουδές τους, και μάλιστα ένα έως δυο το πολύ παιδιά, οι
περισσότερες εξ αυτών, πώς θα μπορέσει να σταθεί η δύσμοιρη αυτή χώρα, ώστε να
διαθέτει πάντα την απαραίτητη κρίσιμη πληθυσμιακή μάζα, αφενός για να μπορεί να
αφομοιώνει μεταναστευτικά πλήθη που εισρέουν και εγκαθίστανται στον τόπο μας,
και αφετέρου για να μπορεί να αντισταθεί στον απειλητικότατο και ιταμό εξ
Ανατολών γείτονα, που ζητάει να επανασυστήσει τη δόξα της οθωμανικής
αυτοκρατορίας και μάλιστα το διαλαλεί καθημερινά και με θράσος, ενώπιον της
διεθνούς κοινότητας, είτε με το: «Πατρίδα
της καρδιά τους», είτε με το: «Γαλάζια
τους πατρίδα».
***
Ας προσπαθήσουμε,
τώρα, να δούμε σύντομα την ίδρυση των ελληνικών πανεπιστημίων, για να
καταλάβουμε καλύτερα τα σημερινά πανεπιστημιακά πράγματα. Καταρχάς, όταν
απελευθερώθηκε η Ελλάδα και συστάθηκε το νεοελληνικό κράτος, τι πιο απαραίτητο από
το να ιδρυθεί στην Αθήνα,την πόλη της Παλλάδας (όπου εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί
η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους), το Εθνικό
Πανεπιστήμιο, με βασιλικό διάταγμα στις 14 Απριλίου 1837, ώστε να βοηθήσει
στη μόρφωση όλων των νέων Ελλήνων, που διψούσαν για σπουδές και γράμματα, όχι
μόνον της ημεδαπής, αλλά και της διασποράς, δηλαδή εκείνων των ελληνικών περιοχών,
που στέναζαν ακόμα κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Επίσης,
το ίδιο έτος, 1837, ιδρύθηκε και το Ε.Μ.Πολυτεχνείο,
αρχικά ως «Σχολείο Τεχνών» για την
επιστημονική εκπαίδευση Ελλήνων τεχνικών, προκειμένου να βοηθήσουν στην
ανασυγκρότηση, αλλά και στη δημιουργία νέων υποδομών του νέου κράτους. Το 1887 το
εν λόγω σχολείο προήχθη σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και το 1914
μετονομάστηκε σε Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο(Ε.Μ.Π.), ενώ το 1930,
το Σχολείο Καλών Τεχνών ονομάστηκε Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και έγινε
αυτοτελές Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, ισότιμο προς το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Το
1924,ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου, υλοποιώντας το όραμα του
Ελευθέριου Βενιζέλου αποφάσισε, και πολύ καλά έκανε, την ίδρυση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
στη συμπρωτεύουσα των Νέων Χωρών, όπως λέγονταν οι ελληνικές περιοχές που απελευθερώθηκαν
μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Ο ιδρυτικός του νόμος (Ν.3.341/14-6-25)
ψηφίστηκε στις 5 Ιουνίου 1925 από την τότε συντακτική συνέλευση, έπειτα από
πολλές και μακρές συζητήσεις και δημοσιεύθηκε στο φύλλο Εφημερίδας της
Κυβερνήσεως της 22ηςΙουνίου 1925. Ήταν μια πράξη σωστή, πέρα για
πέρα, και αναγκαία για πολλούς λόγους (εκπαιδευτικούς και εθνικούς).
Με
την ίδρυση του δεύτερου αυτού πανεπιστημίου δημιουργήθηκε ένας ανώτατος
εκπαιδευτικό άξονας που διέτρεχε την καρδιά της χώρας από Βορρά προς Νότο και
μπορούσε να κινητοποιήσει το πνευματικό δυναμικό της πατρίδας μας. Και οι δυο
αυτοί πανεπιστημιακοί πόλοι ξεκινούσαν μεταξύ τους ένα αγώνα ευγενούς
πνευματικής άμιλλας, απαραίτητης για την άνοδο των επιστημών στη χώρα μας.
Και
ερχόμαστε τώρα στο σωτήριο έτος 1964. Πρωθυπουργός της
χώρας έχει εκλεγεί με συντριπτική πλειοψηφία ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο επονομαζόμενος
«Γέρος της Δημοκρατίας», Αχαιός την
καταγωγή, καθόσον ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν το χωριό Καλέτζι Αχαΐας. Με ένα
πομπώδες αιτιολογικό, στην ουσία για λόγους ψηφοθηρικούς και λαϊκίστικους,
ίδρυσε στην Πάτρα (το εκλογικό του ορμητήριο), μια πόλη ουσιαστικά δίπλα στην ελληνική
πρωτεύουσα, το Πανεπιστήμιο Πατρών με
το Νομ.Διάταγμα 4.425 της 11ης Νοεμβρίου 1964. Αυτή η ίδρυση υπήρξε η
αρχή για να αρχίσει να…«βρέχει» κι
άλλα πανεπιστήμια στην πατρίδα μας αργότερα. Και έτσι φτάσαμε, εν έτει 2019, στο
σημείο να αποκτήσουν πανεπιστημιακό τμήμα και τα… Ψαχνά Ευβοίας!
Έξι(6)
χρόνια αργότερα από την ίδρυση του Πανεπιστήμιου Πατρών, δηλαδή το 1970, όταν
μεσουρανούσε ακόμα η χούντα, προσπαθώντας να ξεγελάσει τον κόσμο, με το δικό
της ιδιότυπο λαϊκισμό, για να φανεί ότι είναι με την πρόοδο και την εξέλιξη, και
ανασύροντας στην επιφάνεια την εκπαιδευτική ακμή των Ιωαννίνων στα χρόνια στης σκλαβιάς και την φήμη των Ηπειρωτών στις
τέχνες και τα Γράμματα, ίδρυσε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με το με το αριθ. 746/70 Νομ. Διάταγμα.
Κάποια τμήματά του, βεβαίως, είχαν αρχίσει να λειτουργούν ήδη από το 1964 ως
παράρτημα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
προκειμένου να ικανοποιηθούν και τα αιτήματα των Ηπειρωτών που εμφανίστηκαν πιο
έντονα στο προσκήνιο,μετά την ικανοποίηση των πανεπιστημιακών αιτημάτων των
γειτόνων τους Αχαιών.
Στη
συνέχεια, τον Ιούλιο του 1973, όταν η αντίδραση απέναντι στη χούντα άρχισε να
παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας, ειδικά στο χώρο της Παιδείας, αποφασίστηκε απ’
αυτή, η δημιουργία δυο νέων κρατικών Πανεπιστημίων, το ένα στη Θράκη,
ικανοποιώντας πάγιο αίτημα επιφανών παραγόντων της Θράκης, ήδη από το έτος 1936,
και το άλλο στην Κρήτη, προσπαθώντας να καλοπιάσει το κρητικό φιλότιμο.
Σίγουρα,
η ίδρυση ενός ανώτατου πνευματικού ιδρύματος στη Θράκη μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς,
για λόγους όχι τόσο εκπαιδευτικούς, όσο για λόγους εθνικής και πολιτιστικής
τόνωσης μιας τόσο ευαίσθητης εθνικά περιοχής μας, με δεδομένη την ιδιαίτερη
προσοχή της Ἀγκυραςστην περιοχή αυτή, λόγω της εκεί μουσουλμανικής
μειονότητας, που είχε αρχίσει να εργαλειοποιείται από τους εξ ανατολών γείτονες,
ακόμα και πριν τα γεγονότα της Κύπρου.
Αυτό
όμως δεν σημαίνει ότι το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης θα πρέπει να είναι ένα επαρχιακό
πανεπιστήμιο με τμήματα κακέκτυπα άλλων ελληνικών πανεπιστημίων, αλλά με
σχεδιασμό τέτοιο, ώστε να έχει σύγχρονες σχολές που θα ήσαν και ταιριαστές, στα
όποια ειδικά και σημαντικά πλεονεκτήματα της περιοχής αυτής. Κατά την άποψή μας
είναι το μόνο πανεπιστήμιο μαζί με αυτό των Ιωαννίνων από όλα τα άλλα περιφερειακά πανεπιστήμια που θα μπορούσε, και
σήμερα ακόμη, όχι μόνο να δικαιολογηθεί η ύπαρξή του, αλλά και να οργανωθεί και
να στελεχωθεί ακόμα περισσότερο και με τον πλέον κατάλληλο τρόπο.
Αναφορικά
με το Πανεπιστήμιο της
Κρήτης που έδειξε, πράγματι, από την αρχή της λειτουργίας του
σημάδια επιστημονικού δυναμισμού, θα μπορούσε αυτό να δικαιολογήσει άνετα την
ύπαρξή του και σήμερα, όχι ως ένα επιπλέον περιφερειακό ελληνικό Πανεπιστήμιο, αλλά ως
ένα Μεσογειακό Πανεπιστήμιο, όπου θα υπήρχε στην οργάνωση και λειτουργία του μια
κοσμοπολίτικη διάσταση που θα στόχευε όχι αποκλειστικά σε Έλληνες φοιτητές, αλλά
κυρίως σε φοιτητές από τις γύρω χώρες της ανατολικής Μεσογείου. Με διδασκαλία
των μαθημάτων σε διεθνή γλώσσα(π.χ. αγγλική), με καταβολή διδάκτρων, με σύγχρονους
επιστημονικούς τομείς, καθώς καιτομείς που θα σχετίζονται με την κουλτούρα των
γύρω μεσογειακών λαών (π.χ.αρχαιολογία, κοινωνιολογία, θρησκειολογία, γλώσσες,
οικονομία).
Το
1977, ιδρύθηκε το Πολυτεχνείο Κρήτης και
στη συνέχεια μετά από επτά χρόνια, το 1984, μεσούσης της «αλλαγής» του Ανδρέα Παπανδρέου, «έβρεξε» πάλι πανεπιστήμια στον ελληνικό χώρο και αυτά ήταν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,
το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και
το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Έτσι, συνεχίστηκε η «πανεπιστημιακή
κολοκυθιά» από τις επαρχίες που δεν
είχαν αποκτήσει ακόμα Πανεπιστήμιο. Πανεπιστήμια που δεν χρειάζονταν και δεν
χρειάζονται, αφού δίπλα τους, βρίσκονται άλλα κεντρικά πανεπιστήμια. Ειδικά γύρω
στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας βρίσκονταν
ήδη άλλα πέντε(5) πανεπιστήμια σε μέση απόσταση (σε ευθεία γραμμή) ίση με 180 Km περίπου.
Για
την πληρότητα της ιστορικής μας αναφοράς θα προσθέσουμε και τα εξής:
α) Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ιδρύθηκε με το Προεδρικό
Διάταγμα 147/10-4-1990 και είναι η μετεξέλιξη της γνωστής Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, η οποία είχε ιδρυθεί από
το 1948, λειτούργησε, όμως, για πρώτη φορά το ακαδημαϊκό έτος 1957-1958.
β)ΤοΠανεπιστήμιο
Πειραιώς ιδρύθηκε ως «Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών» το 1938 από
το Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Βιοτεχνών, σύμφωνα με το Ν.5197/1931 και τον Α.Ν.
28/1936. Το 1945 μετονομάσθηκε σε Ανωτέρα
Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών. To 1958
μετονομάσθηκε σε Ανωτάτη Βιομηχανική
Σχολή. Με το Ν.1268/82 λειτούργησε ως μονοτμηματικό ΑΕΙ και τέλος τον
Ιούνιο του 1989, με το ΠΔ 377/89, μετονομάσθηκε σε Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
γ)Το 1920 ιδρύθηκε η Ανωτάτη
Σχολή Εμπορικών Σπουδών. Το 1926 μετονομάστηκε σε Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.). Το 1984 διαχωρίστηκε σε 3
αυτοδύναμα τμήματα και το 1989 πήρε τη σημερινή του ονομασία, «Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών».
δ) Η Πάντειος ιδρύθηκε το 1927.Τα μαθήματα άρχισαν επίσημα
στις 18 Νοεμβρίου 1930 με την παρουσία του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου. Το 1963
εισήχθη η παραδοσιακή μορφή πανεπιστημιακής οργάνωσης στη Σχολή, και η φοίτηση έγινε
τετραετής. Το 1983 διαιρέθηκε σε τρία τμήματα και το 1989 μετονομάστηκε σε «Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών
και Πολιτικών Επιστημών».
ε)TοXαροκόπειο Πανεπιστήμιο
ιδρύθηκε
το 1990 μετά την κατάργηση της Χαροκοπείου
Σχολής Οικιακής Οικονομίας, η οποία λειτουργούσε από το 1929 στην περιοχή
της Καλλιθέας. Σήμερα ο χαρακτήρας του πανεπιστημίου αυτού έχει διευρυνθεί με
επέκταση και σε άλλα επιστημονικά αντικείμενα.
στ)Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδρύθηκε
με τον νόμο 1844/1920, ως αυτοτελές Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα με την επωνυμία
Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών (Α.Γ.Σ.Α.). Η Α.Γ.Σ.Α. μετεξελίχθηκε σε Γεωργικό
Πανεπιστήμιο Αθηνών με το Π.Δ. 377/1989, το οποίο εν συνεχεία με το Π.Δ.
226/1995, μετονομάσθηκε σε «Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών».
***
Περνούσαν τα χρόνια και
δεν εμφανιζόταν στον ορίζοντα νέο περιφερειακό πανεπιστήμιο, αντίθετα μάλιστα
καταργήθηκε η Ακαδημία Τρίπολης, τα
πανεπιστημιακά πράγματα,όμως, στην Πελοπόννησο βρήκαν πάλι το “ρυθμό” τους, δεδομένου ότι ήλθε σε
αρωγή ο πανταχού παρών λαϊκισμός των πολιτικών μας, κι έτσι το έτος 2000
ιδρύθηκε το «Πανεπιστήμιο
Πελοποννήσου» με έδρα την Τρίπολη και εξακτίνωση τμημάτων του
και σε άλλες πόλεις του Μοριά και έτσι η Πελοπόννησος έχει πια αποκτήσει και
λειτουργεί, τύχη αγαθή, δυο πανεπιστήμια, πράγμα που θα αποτελέσει πρότυπο για
άλλες παρόμοιες πανεπιστημιακές ρυθμίσεις.
Και
ενώ τα «πανεπιστημιακά βαρομετρικά»
άρχισαν να ηρεμούν, τα άλλα βαρομετρικά, αυτά των Σχολών Υπομηχανικών που
έγιναν ΚΑΤΕ, μετά ΚΑΤΕΕ και τέλος ΤΕΙ άρχισαν να μετατοπίζονται επικίνδυνα και αντί τα όποια προβλήματα
τους να λυθούν με εξορθολογισμό και
σωστή εκτίμηση όλων των εμπλεκόμενων παραμέτρων, δηλαδή με κατάργηση όσων ΤΕΙ θα έπρεπε να καταργηθούν και με
αναβάθμιση,όσων ΤΕΙ θα έπρεπε να
συνεχίσει η λειτουργία τους, εμφανίστηκε πάλι ο λαϊκισμός των πολιτικών
αρχόντων, ενισχυμένος τώρα και με μπόλικη ασχετοσύνη και γέννησε, εν έτει 2018
(Ν.4521 ΦΕΚ38Α/2-3-2018) νέο πανεπιστήμιο, που ονομάστηκε: «Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής».
Αξίζει
να αναφερθεί το σχετικό σκεπτικό της απόφασης: «Το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πειραιά (Τ.Ε.Ι. Πειραιά), με έδρα
τον Πειραιά, και το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθηνών (Τ.Ε.Ι. Αθηνών), με
έδρα το Αιγάλεω, συγχωνεύονται διά απορροφήσεως από το Πανεπιστήμιο Δυτικής
Αττικής, αυτοδικαίως από την ίδρυσή του, χωρίς άλλη διαδικασία και κατά
παρέκκλιση κάθε άλλης ισχύουσας διάταξης. Η ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής
Αττικής αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών, κοινωνικών,
πολιτιστικών και αναπτυξιακών αναγκών της χώρας, οι οποίες συνδέονται ιδίως
με τα εξής γνωστικά πεδία: α)Κοινωνικές, Διοικητικές και Οικονομικές Επιστήμες,
β) Επιστήμες Μηχανικού, γ) Επιστήμες Τροφίμων, δ) Επιστήμες Υγείας και
Πρόνοιας, ε) Καλλιτεχνικές Σπουδές.»
***
Είναι, όχι να ...λυπάται
κανείς, αλλά να οργίζεται, όταν σκέπτεται ότι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Ε.Μ.Πολυτεχνείο,η Ανωτάτη
Σχολή Καλών Τεχνών, το Πανεπιστήμιο
Πειραιώς, το ΧαροκόπειοΠανεπιστήμιο,
το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν
μπόρεσαν ανταποκριθούν στα παραπάνω γνωστικά πεδία και έρχεται τώρα πλησίστιο
το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, για
να βάλει τα επιστημονικά πράγματα στη θέσης τους!!!
Και
αφού δεν σηκώθηκαν οι πέτρες τη Δυτικής Αττικής μόνες τους να τους
πετροβολήσουν, και αφού οι Γαβρόγλιοι είδαν ότι αυτός ο πανεπιστημιακός λαγός
πέρασε, χωρίς κανένα πρόβλημα, οι τελευταίοι προχώρησαν και σε άλλες
τακτοποιήσεις επιστημονικών πεδίων και ίδρυσαν νέα πανεπιστήμια με ανωτατοποίηση
και άλλων Τ.Ε.Ι. με βαρύγδουπους
μάλιστα τίτλους όπως: το «Νέο Διεθνές
Πανεπιστήμιο της Ελλάδος» (ΔΙ.ΠΑ.Ε.),
με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το«Μεσογειακό
Πανεπιστήμιο Κρήτης» και το με ταπεινό τίτλο: «Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας».
Μετά
την αποχώρηση του «ευφυούς» αναδόχου Γαβρόγλου που βάφτιζε εν μια νυκτί τα Τ.Ε.Ι. σε Α.Ε.Ι. ανά τη χώρα, τι έκαναν αυτοί που τον διαδέχτηκαν; Το
αναμενόμενο και αυτονόητο για τα ελληνικά πανεπιστημιακά πράγματα. δηλαδή υιοθέτησαν τις επιλογές Γαβρόγλου, για να μη
φέρουν, τάχα, αναστάτωση στην Παιδεία, με μόνη βεβαίως εξαίρεση την σχεδιαζόμενη
Νομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Πάτρας. Στην περίπτωση αυτή, είτε για να
τιμωρήσουν το εκλογικό σώμα της Αχαΐας που δεν τους έδωσε πλειοψηφία, είτε επειδή
τούς πίεσε το πανίσχυρο λόμπυ των Ελλήνων Νομικών, που λίγο έως πολύ
διαφεντεύει όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
***
Η δημιουργία
πανεπιστημιακών σχολών σε κάθε πόλη και χωριό (παραπάνω αναφέρθηκαν τα Ψαχνά Ευβοίας) θα φέρει την πλήρη
απαξίωση, αναφορικά με ό,τι λέγεται επιστήμη, σπουδές, έρευνα, ειδίκευση,
καθηγητής, φοιτητής, πτυχιούχος και επιστημονικός τίτλος, στη χώρα μας.
Είκοσι
τρία(23) πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα σημαίνει είκοσι τρία(23) πανεπιστημιακά campus και πρυτανείες -διοικήσεις, κατασκευή και συνεχή
συντήρηση πολλών κτηρίων, αιθουσών διδασκαλίας - αμφιθεάτρων, λειτουργία πολλών
παρόμοιων ερευνητικών εργαστηρίων και το
πλέον πιθανό, πλημμελώς λειτουργούντων, που οδηγεί σίγουρα σε σπατάλη
οικονομικών πόρων.
Ας
δούμε κάποια χαρακτηριστικά ενδεικτικά παραδείγματα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν:
α)Επτά(7)τμήματα Ελληνικής Φιλολογίας και
έντεκα(11) τμήματα ιστορικών - αρχαιολογικών - φιλοσοφικών σπουδών.
β)Εννέα(9) τμήματα Διδασκόντων Προσχολικής
Ηλικίας (Νηπιαγωγών).
γ)Οκτώ(8) τμήματα Διδασκόντων Δημοτικής Εκπαίδευσης.
δ)Οκτώ(8) τμήματα Μαθηματικών.
ε)Επτά(7) τμήματα Φυσικών Επιστημών
στ)Οκτώ (8) τμήματα Βιολογικώνσπουδών.
ζ)Δεκατρία (13)τμήματα Περιβαλλοντικών σπουδών.
η)Επτά(7) τμήματα Πολιτικών Μηχανικών.
θ)Επτά(7) Ιατρικές Σχολές.
ι)Δώδεκα(12) τμήματα καθαρά οικονομικών σπουδών,και
άλλα είκοσιεννέα (29)τμήματα συναφών οικονομικών
σπουδών, λες και η πατρίδας μας είναι κάτι ανάμεσα σε Wall street και London City.
ια)Είκοσιπέντε(25) τμήματα Πληροφορικής/Ηλεκτρονικών
υπολογιστών, ούτε
στη Silicon Valley να
βρισκόμαστε.
ιβ)Δεκαοκτώ(18) τμήματα διάφορων καλλιτεχνικών
σπουδών (εικαστικών, θεάτρου - κινηματογράφου και ήχου), λες και
είμαστε στο Hollywood.
Μιλάμε
για τον απόλυτο παραλογισμό που κυριολεκτικά εκτοξεύεται, εάν σκεφτεί κανείς
ότι στην Αττική υπάρχουν εννέα (9) ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στο νησί
της Κρήτης υπάρχουν τρία (3) ανώτατα εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ένας παραλογισμός,
για τον οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε ως λαός για το… κακό που μας προέκυψε, σιγά-σιγά
από τους εκάστοτε πολιτικούς μας και τους τοπικούς φορείς μας και εξακολουθούμε
να αδιαφορούμε, γιατί πάντοτε σκεφτόμαστε κοντόφθαλμα και ως κράτος και ως
τοπικές κοινωνίες και δεν θέλουμε να συνειδητοποιούμε έγκαιρα τη σκληρή
πραγματικότητα.
***
Σ’ αυτή την
ανεξέλεγκτη πορεία της Ανώτατης Παιδείας στη χώρα μας, όλοι έχουν συνωμοτήσει
με το δικό τους τρόπο, κι έχουν βλάψει, όπως λέει και ο ποιητής το ίδιο την…
πανεπιστημιακή «Συρία».
Οι
πολιτικοί για ψήφους της ευρύτερης και στενότερης εκλογικής πελατείας τους. Οι
περιφερειακοί και τοπικοί άρχοντες (Περιφερειάρχες,Δήμαρχοι, δημοτικοί
παράγοντες) πάλι για τις δικές τους ψήφους. Και οι τοπικοί φορείς (πολιτιστικοί
και παραγωγικοί), για ικανοποίηση τοπικίστικων μεγαλεπήβολων αιτημάτων τους, με
τη σκέψη και την αντίληψη για την πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη των
περιοχών τους. Τα αποτελέσματα, όμως, αυτής της ανεύθυνης και αχρείας
διαχείρισης των πανεπιστημιακών πραγμάτων αποβαίνουν, εντέλει, διαλυτικά και
για την επιστήμη και για την ανάπτυξη, αλλά κυρίως για τον εθνικό μας ιστό.
Το
να μπορέσεις σε μια μικρή χώρα να επιλέξεις 9.000 πανεπιστημιακούς καθηγητές και να είναι
άριστοι, όπως απαιτεί η επιστήμη στους ναούς της, είναι όχι δύσκολο, αλλά αδύνατο
και ακατόρθωτο. Έτσι, παρεισφρέουν άνθρωποι ακατάλληλοι και καταλαμβάνουν πανεπιστημιακούς θώκους με
πολλά άλλα προσόντα εκτός από αυτό της επιστημονικής επάρκειας που πρέπει να είναι
το πρωτεύον και αποκλειστικό για τέτοιες
θέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενδημούν ομάδες πολιτικής και οικονομικής στόχευσης
(ειδικά σε σχολές που μπορούν να συνδεθούν με επιχειρηματικά κέντρα, όπως π.χ. ιατρικές,πολυτεχνικές
και οικονομικές σχολές) καθώς και φαινόμενα νεποτισμού, μέσα στα ανώτατα
επιστημονικά ιδρύματα, που ευτελίζουν τα πανεπιστημιακά ήθη και υποβαθμίζουν
τις ανώτατες σπουδές.
Με
αυτές τις συνθήκες, εάν εφαρμοσθεί, mutatis mutandis, το
σύνηθες γενικό μέτρο της ελληνικής πολιτείας στα θέματα επαγγελματικής
επάρκειας των δημόσιων λειτουργών της: ήτοι (1/3) επαρκείς έως άριστοι, 1/3 μέτριοι
έως τα όρια του αποδεκτού και 1/3 ανεπαρκείς και ακατάλληλοι, τότε τουλάχιστον
τα 2/3 των πανεπιστημιακών μας δασκάλων, δηλαδή οι έξι χιλιάδες (6.000) εκ των συνολικά εννέα
χιλιάδων (9.000) υπαρχόντων (και των τριών βαθμίδων: τακτικών, αναπληρωτών και
επίκουρων) θα πρέπει λογικά να είναι από μέτριοι έως στα όρια του αποδεκτού, μέχρι
ανεπαρκείς και απαράδεκτοι για τα υψηλά επιστημονικά καθήκοντα που τους έχουν
ανατεθεί.
Ας
μην ξεχνάμε πόσοι από αυτούς επιλέχτηκαν με κομματικές παρεμβάσεις, ή με
προσωπικές παρεμβάσεις ισχυρών πανεπιστημιακών προσώπων και ομάδων, με αφετηρία
πολλά και ποικίλα ελατήρια και δοσοληψίες. Φαινόμενο, βεβαίως, που δεν είναι
μόνο ελληνικό (απλώς εδώ είναι πολύ πιο έντονο), εάν δεχτούμε αυτό που
αποδίδεται σε επιφανή Άγγλο πολιτικό, ο οποίος είχε ασκήσει και πανεπιστημιακά
καθήκοντα. Λέγεται ότι σε συνέντευξή του ο πολιτικός αυτός είχε δηλώσει: «Όταν είσαι στο χώρο της πολιτικής δεν
γνωρίζεις ακριβώς τι σημαίνει ίντριγκα. Την ίντριγκα την νιώθεις καλά στο πετσί
σου, όταν βρεθείς σε πανεπιστημιακούς χώρους.»
Επομένως,
τέτοιας στάθμης πνευματικοί ταγοί, που προέκυψαν από ποικίλο αλισφερίσι, πώς
μπορούν να προσφέρουν επιστημονικά και ερευνητικά στη χώρα και να εμπνεύσουν τους
νέους μας, οι οποίοι προσέρχονται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα με πολλά όνειρα
και ελπίδες;
Επίσης,
πώς μπορούν να οργανωθούν καλά και να λειτουργήσουν αποδοτικάίδια ή συναφή επιστημονικά
τμήματα που φτάνουν τους αριθμούς: επτά (7), οκτώ (8), εννέα (9), ένδεκα (11),
δώδεκα (12), αλλά και δεκαοκτώ (18), είκοσι πέντε (25) ακόμα και είκοσι επτά (27)!
μέσα στο μικρής κλίμακας ελληνικό χώρο, σε ένα τόπο που ταλανίζεται οικονομικά
και, ειδικά σήμερα, που τα πανεπιστημιακά τμήματα βρίσκονται σε τέτοιο δυσχερές
σημείο, ώστε να μην μπορούν να συντηρήσουν ακόμα και τα φωτοτυπικά τους μηχανήματα,
για τις τρέχουσες και επείγουσες ανάγκες και λειτουργίες τους;
Παρόλα
αυτά οι αριθμοί των εισερχομένων φοιτητών, εάν δει κανείς τα μηχανογραφικά τους
στοιχεία, όχι μόνο καλά κρατούν, αλλά και αυξάνονται παρά την αντίθετη εισήγηση
εκ μέρους των πανεπιστημίων. και
έτσι στοιβάζονται οι νέοι μας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα(ακόμα και χωρίς
να πιάσουν σε πολλές σχολές τη βάση
εισαγωγής.
μάλιστα άρκεσε εφέτος σε ορισμένες από αυτές τις σχολές, όπου οι εισαγόμενοι
έλαβαν απλώς το μισό της βάσης εισαγωγής [δηλαδή βαθμό γύρω στο 5 (!)]).
Στοιβάζονται,
λοιπόν, χωρίς σχέδιο για τις σπουδές τους και κυρίως για την απασχόλησή τους
μετά την λήψη των πτυχίων τους, με αποτέλεσμα να τελματώνονται μέρα τη μέρα, να
αδιαφορούν για τις παρακολουθήσεις των μαθημάτων τους και τις σχετικές
ερευνητικές εργασίες. Να σπρώχνονται οι πιο καταφερτζήδες και θρασείς από
αυτούς, ώστε να ενταχθούν σε κομματικές
παρατάξεις, για να έχουν σίγουρες «πλάτες»,
σε αντιγραφές και άλλες παράνομες μεθοδεύσεις τους. Να προβαίνουν ακόμα και σε
πλαστοπροσωπίες, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα πανεπιστημιακό χαρτί, χωρίς να
έχουν κοπιάσει γι’ αυτό, και άρα για ένα πανεπιστημιακό τίτλο, χωρίς
ουσιαστικό αντίκρισμα. τέλος εξέρχονται από τα ελληνικά πανεπιστήμια πολλοί
απ’ αυτούς ημιμαθείς περί την επιστήμη τους, οι περισσότεροι δε εντελώς άσχετοι.
Μάλιστα,
οι οργανωμένοι φοιτητές φτάνουν πολλές φορές στο σημείο να απειλούν καθηγητές,
κοσμήτορες και πρυτάνεις, προκειμένου να επιβάλλουν τις δικές τους θέσεις και
πρακτικές και, εάν χρειαστεί ακόμα, χτίζουν και γραφεία καθηγητών και
εισβάλλουν σε συνεδριάσεις πρυτανικών συμβουλίων, όπου υβρίζουν, απειλούν,
εκφοβίζουν και προπηλακίζουν.
Και
αυτοί οι νέοι αποτελούν τα «τσικό»
των κομμάτων όλου του πολιτικού φάσματος. Είναι οι ίδιοι που αργότερα θα μπουν
επίσημα στουςκομματικούς μηχανισμούς και θα προωθηθούν για βουλευτές, θα
καταλάβουν υπουργικές θέσεις, θα υφαρπάξουν την ψήφο του Έλληνα πολίτη και θα
τον κυβερνήσουν, παρότι άσχετοι, εξαθλιώνοντάς τον (μεπτωχεύσεις και απανωτά
μνημόνια), καίγοντάς τον (βλέπε Πελοπόννησο το 2009 και Μάτι το 2018),
πνίγοντάς τον (βλέπε Μάνδρα 2017).
Είναι
αυτοί που πρωτοστάτησαν, μετά την μεταπολίτευση, στην κακοδαιμονία των
ελληνικών πανεπιστημίων ως φοιτητές, και, στη
συνέχεια, ως κομματικά μέλη, έγιναν βουλευτές και υπουργοί και ταλαιπώρησαν
και ταλαιπωρούν βάναυσα μέσα στο ψέμα, όντας άκρως κυνικοί, την ελληνική
κοινωνία μέχρι σήμερα και δεν γνωρίζει κανείς έως πότε, εάν δεν αλλάξει κάτι σε
αυτούς τους χώρους που λέγονται πανεπιστήμια, τα οποία αντί να είναι φυτώρια γνήσιων
επιστημόνων και τεχνοκρατών, έχουν γίνει φορείς κίβδηλων, τυχάρπαστων και
άσχετων, που ανεμίζουν χαρτιά πτυχίων, χωρίς επιστημονικό αντίκρισμα και αφού στελεχώσουν
τα πολιτικά κόμματα, ασχημονούν στη συνέχεια μέσα από την ελληνική πολιτική
σκηνή.
Και
όσοι από αυτούς δεν βρουν κομματική στέγαση, δημιουργούν δικά τους μαγαζάκια-μπαϊράκια και εκπαιδεύονται αλλά
και εκπαιδεύουν στις μολότωφ, καίγοντας και καταστρέφοντας μέσα στους δρόμους
της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων (π.χ. Θεσσαλονίκη) περιουσίες αθώων
πολιτών, καρπούς αγώνων μιας ολόκληρηςζωής. Και άλλοι, που δεν είναι μαχητικοί
στους δρόμους της …αθηναϊκής «Μονμάρτης»,επειδή
δεν έχουν την ευκαιρία, τη δυνατότητα, αλλά και τη διάθεση να αγωνιστούν, ώστε
να μπουν στην παραγωγή, περιθωριοποιούνται σιγά-σιγά και καταλήγουν στα
ναρκωτικά και ορισμένοι από αυτούς στα ψυχιατρεία.
Για
να ’μαστε, βεβαίως, δίκαιοι, οι νέοι που έχασαν το δρόμο τους και τον ψάχνουν
ανάμεσα σε μολότωφ, ουσίες και παρανομίες, δεν φταίνε εξαρχής και ολοκληρωτικά,
διότι το εκπαιδευτικό σύστημα τους έσπρωξε να βρεθούν εύκολα σε χώρους που δεν
τους ταίριαζε (εξάλλου δεν είναι όλοι για επιστήμονες, όπως δεν όλοι για
μουσικοί, ζωγράφοι, ηθοποιοί, στρατιωτικοί, ιερωμένοι, επιχειρηματίεςκ.ο.κ.,
αλλά όσοι έχουν μέσα τους το αντίστοιχο
μεράκι), και εκεί, λοιπόν, αφού λιμνάσουν μέσα στην καθημερινότητά τους, τη
δύστυχη και ανιαρή, εισέρχονται στην «πύλη
της απωλείας» και παύουν να είναι ενεργοί και παραγωγικοί πολίτες.
Για
τους ικανούς, εργατικούς και συνεπείς
νέους μας, που μόχθησαν για να σπουδάσουν, τι γίνεται; Αυτοί, αφού
αποκλειστούν, εάν δεν διαθέτουν το λεγόμενο «μέσον»,
παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν για το εξωτερικό και έτσι βρίσκονται εκεί,
όπως αναφέραμε παραπάνω, 17.500 Έλληνες γιατροί και, γενικότερα, 500.000 περίπου
επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων στις χώρες της Δύσης για να επιβιώσουν. Οι
περισσότεροι από αυτούς γρήγορα σταδιοδρομούν, ανέρχονται και διακρίνονται στις
χώρες του αναπτυγμένου κόσμου και χάνονται, δυστυχώς, για πάντα από την Ελλάδα.
***
Μετά από όλα όσα
συμβαίνουν σε επίπεδο σχεδιασμού στο
χώρο της ανώτατης παιδείας, στη χώρα μας, θα λέγαμε, σε ποδοσφαιρική ορολογία,
ότι: «η μπάλα πια έχει χαθεί».
O απλός, όμως,
πολίτης αναρωτιέται πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση; Τι μπορεί να γίνει, και εάν
μπορεί να γίνει, για να διορθωθεί ο πανεπιστημιακός τραγέλαφος ή είμαστε
καταδικασμένοι μέσα στην αβελτηρία μας και την πανεπιστημιακή μας ηλιθιότητα;
Τι
θα μπορούσε να προταθεί για πανεπιστημιακή ίαση; Θεωρώ ότι πλέον μια θεραπεία μόνο
υπάρχει και αυτή, τολμώ να υποστηρίξω, είναι η βαθιά χειρουργική τομή, το
κόψιμο κάθε περιττού πανεπιστημιακού λίπους που επικάθεται πάνω στον απαραίτητο
πανεπιστημιακό ιστό της χώρας μας και τον οδηγεί σε ασφυξία, σε αδράνεια και το χειρότερο θα
οδηγήσει σταδιακά σε διάλυση και
εξαλλοίωση την ίδια μας τη χώρα.
Ειδικότερα,
εκτός από τα παραδοσιακά ανώτατα πνευματικά ιδρύματα που είναι: το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, το Οικονομικό
Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αυτά που θα μπορούσαν επίσης να σταθούν
και για άλλους ευρύτερους λόγους (εθνικούς) είναι, βόρεια, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και
το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και νότια το Πανεπιστήμιο Κρήτης (το τελευταίο με τις
προδιαγραφές που αναφέραμε παραπάνω με στόχο να παίξει ευρύτερο ρόλο στα πανεπιστημιακά
πράγματα και να ελκύσει φοιτητές από το χώρο της Ανατολικής Μεσογείου).
Όλα
τα υπόλοιπα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να οδηγηθούν σε σταδιακή συρρίκνωση
και πλήρη κατάργηση με απορρόφηση τού
επιστημονικού δυναμικού τους (μετά από επαναξιολόγησή του από διεθνή επιστημονική
επιτροπή, στην οποία θα έχουν την πλειοψηφία Έλληνες καθηγητές ξένων πανεπιστημίων
- ευρωπαϊκών και αμερικανικών) και της υλικοτεχνικής υποδομής των, από τα όμορα
και ομοταγή πανεπιστήμια που δεν θα καταργηθούν.
Στους
χώρους των καταργημένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων θα μπορούσαν να στεγαστούν
ιδρύματα επαγγελματικής εκπαίδευσης νέων σε όλες τις ειδικότητες, που απαιτεί η σύγχρονη οικονομία,
δηλαδή στους κλάδους της παραγωγής, μεταποίησης, εμπορίου και υπηρεσιών. και μάλιστα με τέτοια δόμηση, ώστε να μην υπάρχουν
επικαλύψεις εκεί όπου θα στηθούν αυτές οι σχολές.και η κάθε μια
σχολή να διαθέτει ειδικότητες, ανάλογα με το οικονομικό και παραγωγικό πλεονέκτημα
και την ιδιαίτερη παράδοση της περιοχής, στην οποία θα βρίσκεται.
Είναι,
λοιπόν, επείγον να ληφθούν δραστικά μέτρα μετά, βεβαίως, από
συνεννόηση και συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, διότι η κατάσταση της ανώτατης
παιδείας έχει εξελιχθείσε «καλπάζων
καρκίνωμα», που κατατρώγει οσημέραι τις σάρκες και την ικμάδα της ελληνικής
νεολαίας. Διαφορετικά, το «ελληνικό μυρμήγκι»
δεν θα αργήσει να βγάλει… φτερά και τότε καταλαβαίνουμε όλοι για πού θα
τραβήξει…
Τέλος,
για να έχει ο αναγνώστης καλύτερη εικόνα, για το πρόβλημα που εκθέσαμε, δίνουμε
τον παρακάτω συνοπτικό πίνακα (προϊόν άλλου αναλυτικότερου πίνακα που
συντάχθηκε κατά πανεπιστημιακή σχολή, κατά τμήμα και με τον αριθμό διδασκόντων
στο κάθε τμήμα), ο οποίος δίνει μια συνολική συνοπτική εικόνα για τα
πανεπιστήμιά μας σήμερα.
|
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
(με βάση πρόσφατα σχετικά
στοιχεία)
|
||||
|
Α/Α
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
ΤΜΗΜΑΤΑ
|
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ*
|
ΑΡΙΘ.
(Διδ./Τμ.)
|
|
1
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
|
44
|
1.633
|
37,11
|
|
2
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
|
8
|
198
|
24,75
|
|
3
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
|
15
|
468
|
31,2
|
|
4
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΠΑΤΡΩΝ
|
24
|
633
|
26,38
|
|
5
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΙΟΝΙΟ
|
12
|
142
|
11,83
|
|
6
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
|
9
|
142
|
15,78
|
|
7
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΚΡΗΤΗΣ
|
16
|
442
|
27,63
|
|
8
|
ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
|
17
|
156
|
9,18
|
|
9
|
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΚΡΗΤΗΣ
|
5
|
119
|
23,80
|
|
10
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΑΙΓΑΙΟΥ
|
18
|
318
|
17,67
|
|
11
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΘΡΑΚΗΣ
|
18
|
528
|
29,33
|
|
12
|
ΝΕΟ
ΔΙΕΘΝΕΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΕΛΛΑΔΑΣ
|
34
|
375
|
11,03
|
|
13
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
|
28
|
220
|
7,86
|
|
14
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
|
17
|
427
|
25,12
|
|
15
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
|
0
|
0
|
καταργήθηκε
|
|
16
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
|
26
|
345
|
13,27
|
|
17
|
ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
4
|
66
|
16,50
|
|
18
|
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ
|
10
|
184
|
18,40
|
|
19
|
ΠΑΝΤΕΙΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
9
|
201
|
22,33
|
|
20
|
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
8
|
178
|
22,25
|
|
21
|
ΓΕΩΠΟΝΙΚΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
6
|
152
|
25,33
|
|
22
|
Ε.Μ.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
|
9
|
450
|
45,00
|
|
23
|
ΑΝΩΤΑΤΗ
ΣΧΟΛΗ
ΚΑΛΩΝ
ΤΕΧΝΩΝ
|
2
|
40
|
20,00
|
|
24
|
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
|
33
|
1.591
|
48,21
|
|
|
ΣΥΝΟΛΟ
|
372
|
9.008
|
24,22
|
*
Στους διδάσκοντες περιλαμβάνονται αποκλειστικά
οι μόνιμοι-τακτικοί, οι αναπληρωτές και οι επίκουροι καθηγητές.
Στάθης Ασημάκης