Σκόρπιες γνώσεις ναι, σκόρπια λόγια όχι.

[2ο ]

  Επιμέλεια: Στάθης Ασημάκης

Με την ευκαιρία του Πάσχα

Η απόφαση, βάσει της οποίας καταδικάστηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός σε σταυρικό θάνατο, βρέθηκε στην Άκουλα της Ιταλίας το 1308 μ.Χ. μέσα σε σιδερένιο κιβώτιο, γραμμένη στα εβραϊκά, πιθανόν λεία των Σταυροφόρων. Εάν είναι γνήσια ή πλαστή αυτό είναι, βεβαίως, ένα άλλο ζήτημα. Εν πάση περιπτώσει, το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχη Ιερεμίου, και μεταφράστηκε από τον Πατριάρχη Διονύσιο το έτος 1643. Η απόφαση έχει ως εξής:

«Τῷ ἑβδόμῳ καί δεκάτῳ Τιβερίου Καίσαρος, βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ἀνικήτου, Ὀλυμπιάδος διακοσιοστῆς πρώτης, Ἠλιάδος ὀγδόης ἀπό κτίσεως κόσμου, κατά τό ἡμέτερον μερισμόν τῶν Ἐβραίων τετρακισχίλια καί ἑκατόν ἑβδομήκοντα τέσσαρα έτη και καταβολῆς των Ρωμαίων βασιλείας ἔτη ἑβδομήκοντα τρία καί ἀπό τῆς ἐλευθερίας τῆς δουλωσύνης Βαβυλῶνος ἔτη πεντακόσια ἑβδομήκοντα καί καταστροφῆς τοῦ ἱεροῦ βασιλείου ἔτη ἐνενήκοντα καί ἑπτά, ἐπί ὑπάτου τοῦ λαοῦ τῶν Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου καί Μάρκου Συννίου καί ἀνθυπάτου τοῦ Ἰλυρρικοῦ Παλιστέρα, κοινοῦ διοικητοῦ τῆς χώρας τῶν Ἰουδαίων Κουϊντίου Φλαβίου, ἐπί τῆς διοικήσεως Ἰερουσαλήμ ἡγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, ἐπιστάτου τῆς  κάτω Γαλιλαίας Ἡρώδου τοῦ Ἀντιπάτρου, τῆς ἄκρας ἀρχιερωσύνης Ἄννα καί Καϊάφα Ἀλλιάσου καί Ματίλ μεγιστάνων εἰς τόν ναόν Ραμπάλ Ἀμαμπέλ, Πιοκτένου ἑκατοντάρχου, ὑπάτου Ρωμαίων τῆς πόλεως Ἰερουσαλήμ Σουμπιμασαξίου Ποπιλίου Ρούφου, Ἐγώ ὁ Πόντιος Πιλᾶτος, ἡγεμών διά τῆς βασιλείας τῶν Ρωμαίων, ἐπί τοῦ Πραιτωρίου τῆς ἀρχιηγεμονίας, κρίνω καί κατακρίνω καί καταψηφίζω εἰς  θάνατον σταυρικόν τόν Ἰησοῦν λεγόμενον ὑπό τοῦ πλήθους Χριστόν, καί ἀπό πατρίδος Γαλιλαίας, ἄνθρωπον στασιώτη κατά τόν Νόμον τοῦ Μωσαϊκοῦ καί ἐναντίον  τοῦ μεγαλοπρεποῦς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος καί ὁρίζω καί ἀποφαίνομαι τόν θάνατον αὐτοῦ σταυρικόν μετά τῶν ἄλλων κατά τό σύνηθες τῶν καταδίκων ἐπεί συνήθροισεν αὐτός πλῆθος ἀνθρώπων πλουσίων καί φτωχῶν, οὐκ ἔπαυσε  θορύβους ἐγείρων ἐνοχλεῖν την Ἰουδαίαν ποιῶν ἐαυτόν Ὑιόν Θεοῦ  καί βασιλέα Ίερουσαλήμ, απειλῶν φθοράν τῆς Ἰερουσαλήμ καί τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀπαρνούμενος τόν φόρον τοῦ Καίσαρος καί
τολμήσας εἰσελθεῖν μετά βαΐων θριαμβευτής καί πλείστου ὄχλου ὥσπερ τις Ρήξ ἐντός τῆς πόλεως Ἰερουσαλήμ ὡς τον Ἱερόν Ναόν καί διορίζομεν τόν ἡμέτερον πρῶτον ἑκατόνταρχον Κουΐντον Κορνήλιον περιάξαι τοῦτον παρρησία εἰς τήν χώραν Ἰερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον καί ἐνδεδυμένον πορφύραν, ἐστεφανωμένον ἀκανθίνῳ στεφάνῳ καί βαστάζοντα τόν ίδιον σταυρόν ἐπί ὤμου αὐτοῦ ἵνα ᾖ  παράδειγμα τοῖς ἄλλοις καί πᾶσι τοῖς κακοποιοῖς μεθ’ οὗ βούλομαι συνάγεσθε δύο ληστάς φονείς καί ἐξέρχεσθαι διά τῆς Πύλης Γιαμπαρόλας, τῆς νῦν Ἀντωνιανῆς, ἀναχθῆναι δέ αὐτόν τόν Χριστόν παρρησία ἐπί τό ὃρος τῶν κακούργων ὀνόματι Κολβάριον, οὗτινος σταυρωθέντος μεῖναι τό σῶμα ἐν τῷ σταυρῷ εἰς κοινόν θεώρημα  πάντων τῶν κακούργων, καί ἄνω τοῦ σταυροῦ τίτλου τεθῆναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας  τόν

ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ

ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ

Ὁρίζομεν οὖν μηδένα τῶν ἡστινοσοῦν τάξεις καί ποιότητος τολμῆσαι ἀπερισκέπτως τήν τοιαύτην ἐμποδίσαι δίκην, ὡς ὑπ’ ἐμοῦ ὡρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εἰς ποινήν τῆς αὐτομολίας τούτου, Ἐβραίου ὄντος, κατά τά ψηφίσματα καί τούς Νόμους τῆς τῶν Ρωμαίων Βασιλείας.

Μάρτυρες τῆς Ἡμετέρας ἀποφάσεως

Ἀπό τῆς φυλῆς Ἰσραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ἰονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ἰουταβέλ και Περκουλάμ.

Από τῆς Βασιλείας καί ἡγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος καί Μαξιμίλιος.

Από τῶν Φαρισσαίων : Μπαρμπάς, Συμεών καί Μπονέλη.

Από τῶν Ὑπάτων καί δικαστῶν τῶν Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης καί Μακαρόλας.

Από τῆς ἀρχιερωσύνης: Ρωάν, Ἰουάδους καί Μπουκασόλης.

Νομικός δημόσιος ἀπό τῶν ἐγκλημάτων τῶν Ἐβραίων: Μπουτάν. » 

***

Η Πεντηκοστή, αρχικά, ήταν ιερότατη μέρα για τους Ιουδαίους, γιατί εκπροσωπούσε, σύμφωνα με ορισμένους, τον αριθμό 50, ο οποίος είναι το τέλειο τετράγωνο του πρωταρχικού ορθογωνίου τριγώνου. Πράγματι, έχουμε 50=3²+4²+5² και όντως οι αριθμοί 3, 4 και 5 αποτελούν τις πλευρές του πρωταρχικού ορθογωνίου τριγώνου (3²+4²= 5²).

Έτσι εξηγείται, γιατί ήταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές του Χριστού εκείνη την ημέρα όπου συνέβη και το θαύμα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Μάλιστα, οι Εσσαίοι την παραμονή της μεγάλης αυτής γιορτής, που ήταν η 49η μέρα από τη γιορτή του Πάσχα των Εβραίων, συγκεντρώνονταν, για να γιορτάσουν τα προεόρτια, καθόσον 49 =7²  και επομένως με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τιμούσαν, όπως πάντα, την έβδομη μέρα της εβδομάδας, αλλά και  το  πέρασμα των επτά εβδομάδων.

***

Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν:

«ὡς λυπούμενοι ἀεί χαίροντες, ὡς πτωχοί, πολλούς δέ πλουτίζοντες, ὡς μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες».

Από τον Ψαλμό ΡΚΣΤ΄ 126

1. Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων.

2. Εἰς μάτην ὑμῖν ἐστί  τό ὀρθρίζειν. Ἐγείρεσθαι μετά τό καθῆσθαι, οἱ ἐσθίοντες ἄρτον ὀδύνης, ὅταν δῷ τοῖς ἀγαπητοῖς αὑτοῦ ὕπνον.   

Και σε ελεύθερη μετάφραση:

1. Εάν δεν οικοδομήσει τον οίκο ο Κύριος, μάταια κοπίασαν όσοι οικοδόμησαν  αυτόν. Εάν δεν φυλάξει την πόλη  ο Κύριος, μάταια αγρύπνησαν όσοι τη φυλάνε και τη φρουρούν.

2. Εάν δεν έχετε το Θεό βοηθό, μάταια ξυπνάτε προτού να ξημερώσει, για να τρέξτε στην εργασία σας. Μάταιο αποβαίνει σε σας το να σηκώνεστε από το κρεβάτι ή το τραπέζι γρήγορα, αμέσως μόλις είχατε ξαπλώσει για ανάπαυση ή είχατε καθίσει για να φάτε.  Απευθύνομαι σε σας, που τρώτε ψωμί βασανισμένο από την πολλή και αγωνιώδη μέριμνα, ενώ κατά τον ίδιο χρόνο ο Κύριος δίνει γλυκό ύπνο στους αγαπητούς του, που αναπαύονται, γιατί  επέρριψαν τη μέριμνά τους σ’ Αυτόν.