Του Γ. ΣΥΡΟΥ
Όσα βουνά κι’ αν γύρισα,
σ’ όσα βουνά κι’ αν πήγα,
τη λεβεντιά σου Παρνασσέ
σ’ άλλο βουνό δεν είδα.
Δεσπόζεις σ’ όλ’ ανάμεσα,
άλλο δεν σε ισκιώνει
και το φεγγάρι όταν βγει
εσέ πρωτανταμώνει.
Σε σεν’ ο ήλιος την αυγή,
τη πρωτ’ αχτίδα στέλνει
κι’οι θρύλοι είναι άπειροι
η πλάτη σου που σέρνει.
Θρύλοι στην ίδια αγκαλιά
με τη μυθολογία
κι’ όπου ν’ ανοίξω θα σε βρω
μπροστά στην Ιστορία.
Εδώ οι Μούσες στάθηκαν
κι’ οι Χάριτες χορέψαν,
εδώ οι κλέφτες στη σκλαβιά
για λευτεριά στανέψαν.
Στα πόδια σου και Βασιλείς
ήρθαν να προσκυνήσουν
κι’ άπειρες πέννες έγραψαν
στίχους να σε υμνήσουν.
κι’ εμένα με παρέσυρε
ο οίστρος μου κι’ η πέννα
να γράψω κάτι τολμηρό
κι’ ανείπωτο για Σένα
Να! των θεών η επιλογή
λάθος ήταν για μένα,
που διάλεξαν τον Όλυμπο
κι’ αφήσανε εσένα.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Η ΑΡΑΧΩΒΑ ΤΟΥ
ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ», 25 Αυγούστου 1973.
