Του Στέργιου Μπακολουκά
Από τότε που στάθηκε μπόσικη μπροστά στη γοητεία εκείνου του περαστικού λυγερού γαλανομάτη, με το ξανθό τρίχωμα, την υγρή μύτη και το γλυκό κάλεσμα, παίρνοντας τα φιλιά και τα χάδια του σαν υπόσχεση αιώνιας αφοσίωσης, η καθημερινότητά της άλλαξε! διότι αυτός αποδείχτηκε …πονηρός μουσαφίρης και αθεράπευτα διαβατάρης, αφήνοντας στη νεαρή νιόβγαλτη παιδούλα, μονάχα μια φευγαλέα ανάμνηση από την παρουσία του. Όταν εκείνος έφυγε και τον έχασε, δεν είχε ιδέα πόσο ακριβά θα πλήρωνε την πρόσκαιρη ξενοιασιά που βίωσε μαζί του. Προς στιγμήν νόμισε ότι η ευτυχία θα μπορούσε να διαρκέσει, ίσως και παντοτινά! όμως γρήγορα διαψεύστηκε, όταν ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, όπου τα όνειρα δεν είχαν γλυκό και αίσιο τέλος, αλλά αποδείχτηκαν εργασιακό κάτεργο για την ίδια, γιατί είχαν σαν τίμημα την κοπιαστική, ανατροφική γοητεία που ορθώθηκε μπροστά της με σάρκα και οστά, παίρνοντας ίδια μορφή με πέντε αλεπουδίσιες μουσούδες, που ήρθαν στη ζωή, λίγο αργότερα, γεμάτες ζωντάνια, σκανταλιές και ανεξάντλητη …όρεξη, τόση, όση εκείνη έπρεπε να καλύψει γράφοντας …υπερωρίες σεργιανώντας τα βουνά και τα πλάγια και εφευρίσκοντας νέους τρόπους σίτισης! αναστατώνοντας και ….τεντώνοντας έτσι τη ζωή της πέρα από τα όρια που νόμιζε ότι είχε χαράξει και πίστευε ότι άντεχε!
