Απόθεσε την πίπιζά του πάνω σε μιαν αρνίσια σούβλα, ο μπαρμπα – Στάθης ο Τσελεπής, γέροντας 92 χρονώνε κι’ αφού τράβηξε μια γουλιά παρνασσιώτικο κρασί, έπιασε να μου διηγάτε τα περιστατικά του Αραχωβίτικου πανηγυριού, καταγητεμένος απ’ τα καθέκαστα τ’ Αη Γιώργη, που του δώσανε την ευκαιρία, κατά που τόφερε η περίσταση, να τα ξαναθυμηθεί. Κι’ άρχεψε τη διήγηση με τούτο το τραγούδι, που, από τα χρόνια της επανάστασης, έφτασε ίσαμε σήμερα, τραγουδώντας το οι Αραχωβίτες στην τρανή γιορτή τους, καταπώς το λέγανε ο Μακρυγιάννης κι’ οι άλλοι οπλαρχηγοί του αγώνα:
«Τρία πουλάκια κάθονται στης Λιάκουρας τη ράχη
τόνα τηράει τη Λειβαδιά, τάλλο κατ’ τη Φοντάνα,
το τρίτο το καλύτερο μοιργιολογάει και λέγει.
- Τ’ ειν’ το κακό που γίνεται κ’ η ταραχή μεγάλη;
- Εκίνησε ο Μουστάμπεγης στη Ράχωβα να πάει.
