Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

1921: ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΚΗΦΙΣΟΧΩΡΙ



Δύο ημέρας και δύο νύκτας είχα να αναπαυθώ. Μετά ολονύκτιον μάλιστα εργασίαν ερρίφθην εις ένα βαγόνι του τραίνου. Είχα περιπατήση εις βουνά και κάμπους. Και όμως, παράδοξον, ένοιωθα τόσην διάθεσιν, ωσάν να ήμουν βρέφος, το οποίον εκοιμήθη 18 ώρας. Μεσάνυκτα εις το Κηφισοχώρι. Εις το μεγάλο δωμάτιο του ξενοδοχείου του κ. Ανέστη Χρέμπου φλυαρούμεν. Η κυρά Βαρβάρα, η κυρά Κωστάντω, ο οδοντοϊατρός της περιφερείας κ. Δημήτριος Περδικάρης και ο υποφαινόμενος. Η πρώτη γνέθει, η δευτέρα στρίβει το νήμα ειςτην κλωστήν της, ημείς οι δύο πίνομεν το καλό μαύρο κρασί του κ. Χρέμπου. Ο ίδιος ήλθε κουρασμένος από το χωράφι. Ήτο δε και ανήμπορος. Γλυκός άνδρας. Επήγε να αναπαυθή και εμείναμεν ομιλούντες, πίνοντας. Σκηνή πανδοχείου από μεσαιωνικόν μυθιστόρημα. Όταν κανείς έχει ζήση πολύ και είδε σχεδόν τα πάντα, ίσως είνε δυνατόν να ευρίσκη κάποιαν έλξιν εις παρόμοιον αγροτικόν περιβάλλον.

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Μνήμες!





Του Στέργιου Μπακολουκά

Ήταν πολύ θυμωμένος, εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό, όταν είχε έρθει να με βρει. Μόλις είχε τελειώσει το καλοκαίρι, και καθώς ο καιρός ήταν καλός, ήμουν ξαπλωμένος με δυο φίλους μου, τεμπελιάζοντας ακόμα, στα καθίσματα ενός καφέ στην Πλάκα, δίπλα από τη Ρωμαϊκή Αγορά. 


Οι λίγοι τουρίστες που είχαν περισσέψει, γυρόφερναν στα στενά κάτω από την Ακρόπολη και τα παιδιά του μαγαζιού είχαν όλο το χρόνο να μας περιποιηθούν και να χαζολογήσουν μαζί μας. 

Στο τραπέζι, ανάκατα, εφημερίδες και περιοδικά πρόσφεραν πληροφορίες που δεν προλαβαίναμε να αφομοιώσουμε. 

“Περίμενε”, του είπα, “μη χαλιέσαι! Παράγγειλε καφέ και μετά θα τα πούμε με την ησυχία μας.”

Ο Στάθης δούλευε στον ΟΤΕ. Ήταν ηλεκτρονικός. Είχε τελειώσει τη Σχολή “Μπένου - Πάλμερ’’. Στη δουλειά πήγαινε …ξενόκαρδα, μόνο για βιοπορισμό, γιατί το πάθος του ήταν το θέατρο. Έχοντας παρακολουθήσει κάποια μαθήματα υποκριτικής και έχοντας, κυρίως, παρακολουθήσει άπειρες παραστάσεις της εποχής, σε κάθε λογής θεατρικούς χώρους, άρχισε να “υποκρίνεται’’ μικρούς ρόλους σε δημιουργίες επίδοξων ερασιτεχνών σκηνοθετών, σε ορχήστρες περιφερειακών θεάτρων. Έπαιζαν έργα σημαντικών συγγραφέων του διεθνούς ρεπερτορίου, πολλές φορές, τολμώ να πω, με σημαντική απόδοση, αλλά τις περισσότερες μπροστά από ….άδεια καθίσματα! Επειδή ήταν παιδικός μου φίλος, είχαμε μεγαλώσει στην ίδια γειτονιά, πάντα είχα …δωρεάν προσκλήσεις, στις παραστάσεις που συμμετείχε, παίρνοντας μέρος στη συνέχεια στον επινίκιο ….συμπόσιο - ρεφενέ που ακολουθούσε.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Σαν τ’ς κότας τα …. πόδια!



Του Στέργιου Μπακολουκά

Στις δυο δεκαετίες που ακολούθησαν το μεγάλο πόλεμο, το  ψωμί που κυριαρχούσε στο τραπέζι των νοικοκυριών της Αράχοβας είχε δυο χαρακτηριστικά: ήταν τόσο μαύρο, σχεδόν κατάμαυρο, όσο κι ο έβενος, και κολασμένα νόστιμο, περισσότερο και από μελ’τωμένο ….παντεσπάνι. Η μυρουδιά του σε λίγωνε  και σε χόρταινε πριν ακόμα το βάλεις στο στόμα σου.  Το ζύμωναν οι γυναίκες του χωριού σε τεράστια καρβέλια δυο και τριών οκάδων το καθένα, και σε ποσότητα  σύμφωνη με  τα στόματα, που το κάθε σπίτι είχε να θρέψει.
Το λιγότερο μια φορά το μήνα, οι γυναίκες του σπιτιού ακολουθούσαν αυτή τη διαδικασία, αναπιάνοντας προζύμι αποβραδίς στο ζ’μουσκάφ’δου  (ξύλινη σκάφη για ζύμωμα ψωμιού) και την άλλη μέρα, οι ίδιες σαν χειροδύναμοι παλαιστές, αφού ανασήκωναν τα μανίκια τους, ζύμωναν τα καρβέλια τους και τα έψηναν  στους χτιστούς ξυλόφουρνους που κάθε σπίτι είχε στην αυλή του. Μετά, αφού κρύωναν,  τ’ αράδιαζαν σε μια μακρόστενη ξύλινη τάβλα στερεωμένη απ’ τις δυο πάντες με σύρμα ψηλά στο ταβάνι του κατωγιού, για να μην τα φτάνουν τα ποντίκια και τα  …παιδιά, και σιγά-σιγά τα  κατανάλωναν. 

Τετάρτη 2 Μαΐου 2018

1960: Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΝΑΣΕΡ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ



ΔΕΛΦΟΙ, 10. (Του απεσταλμένου μας). – Ο πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ επεβιβάσθη της θαλαμηγού του «Χορρέγια» εκ του λιμένος της Ιτέας την 7.30’ μ.μ. σήμερον κατευθυνόμενος εις Κέρκυραν. Εις την αποβάθραν τον απεχαιρέτησαν ο Μέγας Αυλάρχης κ. Λεβίδης, εκ μέρους του Βασιλέως, ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής και ο υπουργός Προεδρίας κ. Τσάτσος. Ο Πρόεδρος ηυχαρίστησε θερμώς διά την φιλοξενίαν. Στρατιωτικόν απόσπασμα απέδωσε τας τιμάς ενώ η μουσική ανέκρουε τους δύο εθνικούς ύμνους. Εις την προκυμαίαν τον προσεφώνησεν ο δήμαρχος Ιτέας.

Εις τους Δελφούς ο Πρόεδρος έφθασε την 1 μ.μ. ενώ εκρούοντο οι κώδωνες των εκκλησιών. Τον υποδέχθησαν ο νομάρχης και ο δήμαρχος, κάτωθεν αψίδος και του προσέφεραν ανθοδέσμην. Ο Πρόεδρος κατηυθύνθη εις το ξενοδοχείον και αφού εγευμάτισεν, απεσύρθη να αναπαυθή. Αφυπνισθείς ενωρίτερον της συζύγου του, επεδόθη αυτοπροσώπως εις το κλείσιμον των αποσκευών του, βοηθούμενος από τα τέκνα του, προς τα οποία είναι καταφανής η εξαιρετική αγάπη του.