1963 – Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ

Εις την παραλίαν του Διστόμου

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΕΘΕΜΕΛΙΩΘΗ

Το επίμαχον αυτό έργον εισήλθεν

εις το στάδιον της πραγματοποιήσεως

65.000 ΤΟΝΝΟΙ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ

ΚΑΙ 2.000 ΤΟΝΝΟΙ ΑΛΟΥΜΙΝΑΣ

Επένδυσις 100.000.000 δολλαρίων

Χθες την πρωΐαν εις την τοποθεσίαν Μετόχι του όρμου Αντικύρων Βοιωτίας, παρά το Δίστομον, ετέθη υπό του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή ο θεμέλιος λίθος του πρώτου εργοστασίου αλουμίνας και αλουμινίου, το οποίον θα εκμεταλλευθή η ανώνυμος εταιρία «Αλουμινίου Ελλάδος». Αποτελουμένη από τας γαλλικάς εταιρίας Πεσσινέ και Υζίν, τον κ. Στ. Νιάρχον, τον αμερικανικόν Οίκον Ρέϋνολτς και τον Οργανισμόν Βιομηχανικής Αναπτύξεως. Συμφώνως προς στοιχεία παρασχεθέντα υπό της εταιρίας, το αρχικόν μετοχικόν κεφάλαιον αυτής θ’ ανέλθη εις 25.000.000 δολλάρια, το ολικόν ύψος της επενδύσεως εις 100.000.000 δολλ., η παραγωγή του, κατά το αρχικόν στάδιον της λειτουργίας του, εις 200.000 τόν. αλουμίνας ετησίως και 62.500 τόν. αλουμινίου και θ’ αποσχολούνται εις αυτό 1.000 περίπου άτομα, εκ των οποίων δέκα τοις εκατόν αλλοδαποί. Εις την κατασκευήν του συγκροτήματος του εργοστασίου – η οποία αναμένεται να περατωθή εντός του 1965 – θα απασχοληθούν 3.000 άτομα. Κυρία πρώτη ύλη του εργοστασίου θα είναι ο ελληνικός βωξίτης, του οποίου η κατανάλωσις θ’ ανέλθη εις 450.000 τόν. ετησίως, ήτοι το ήμισυ περίπου της κατά το 1962 ελληνικής παραγωγής. δεδομένου ότι η εσωτερική κατανάλωσις της Ελλάδος είναι 6.000 τόν. αλουμινίου ετησίως, η Ελλάς θα πρέπει να εξάγη περί τους 80.000 τόν. αλουμίνας και 50.000 τόν. αλουμινίου ετησίως. Διά την στέγασιν του προσωπικού θ’ ανεγερθή οικισμός παρά την θέσιν Άσπρα Σπίτια, εις απόστασιν 5 χλμ. από το Μετόχι.

Τα Γλυκά!

Η πιο γλυκιά εποχή της Αράχοβας, είναι η άνοιξη. Αντίθετα με άλλους τόπους, ίσως …πιο ευνοημένους, εδώ βαστάει  μονάχα δυο μήνες: Μάιο και …Ιούνιο! Έχοντας δανείσει τα δύο απ’ τα  τρία μεράδια της στο χειμώνα και καταλάβει με … χρησικτησία ένα κομμάτι του καλοκαιριού,  συμπυκνώνει τις χάρες της σε μικρότερη διάρκεια. Έστω και κοντοκουρεμένη κατά τη διάρκειά της, μας παραπλανά και μας σαγηνεύει παίζοντας με τις αισθήσεις μας.  Οργιάζει εγωιστικά, χωρίς φειδώ, θέλοντας να μείνουμε αιώνια ερωτευμένοι μαζί της.

Η πρωινή και απογευματινή «απουγείλα»(ψύχρα) της, δρα προσθετικά στις αισθήσεις μας, γιατί μας αναγκάζει να καταφεύγουμε στη θαλπωρή των πανωφοριών ή ακόμα και στο άναμμα των τζακιών τα βράδια!  Όσο διαρκεί το ετήσιο γκουβέρνο της σε τούτον δω τον τόπο, σπεύδει να μας επιβληθεί, κάνοντας  το θόλο τ’ ουρανού καθαρό και  απίστευτα αστραφτερό.  Χαϊδολογάει τους βράχους του Παρνασσού  λούζοντάς τους στο φως κι ερωτοτροπεί με το κύμα της θάλασσας που αχνοφαίνεται αντίκρυ στον Κορινθιακό.