Του Στάθη Ασημάκη
Β΄ Μέρος
Οι ρωμαϊκοί μας αρμοί
α)Τα λατινικά τοπωνύμια. Στα ρωμαϊκά χρόνια, στην περιοχή της Αράχοβας, οι ρωμαϊκές φρουρές δεν έλειψαν ποτέ λόγω της ύπαρξης, αφενός του γειτονικού Μαντείου Δελφών και, αφετέρου, λόγω της στρατηγικής θέσης του Ζεμενού. Φαίνεται ότι αυτή η κυριαρχία άφησε τα ίχνη της, τα οποία διασώζονται, κατά τη γνώμη μου, μέχρι και σήμερα, στα παρακάτω τοπωνύμια και λέξεις που είναι σε χρήση στην Αράχοβα. Συγκεκριμένα:
1)Ζεμενό. Η παλιά σημαντική καλλιεργήσιμη περιοχή, σε αυχένα, ανατολικά της Αράχοβας. Πολύ πιθανόν από τη λατινική λέξη semino, are = σπέρνω, οπότε semino > σέμινο > σεμινό ή και σέμινου > σεμινό. Πράγματι, το Ζεμενό ήταν ο δεύτερος σιτοβολώνας της Αράχοβας μετά το Λιβάδι Παρνασσού.
Η άποψη που σχετίζεται με τη σλαβική λέξη жзмень (ζμεν) = στενό (ζμενό > ζεμενό) δεν είναι κατά τη γνώμη μας ισχυρή, δεδομένου ότι το τοπωνύμιο αυτό δεν χαρακτηρίζει τον εκεί ευρύ αυχένα στην ολότητά του, αλλά μόνο την καλλιεργήσιμη κοίτη του. Οι όχθες τού εν λόγω αυχένα χαρακτηρίζονται με σωρεία άλλων τοπωνυμίων.
Εξάλλου, και το τοπωνύμιο Ζεμενό Κορινθίας δεν βρίσκεται σε αυχένα, αλλά πάνω σε ευρύ εύφορο πλάτωμα με απέραντο και εξαιρετικά γραφικό ορίζοντα, ένα δηλαδή καταπληκτικό μπαλκόνι με θέα τον Κορινθιακό κόλπο.
