Του Στέργιου Μπακολουκά
Ο ένας από τους δυό μικρούς λαγούς
που πιάστηκαν στα τριφύλλια το καλοκαίρι
που πέρασε, μεγάλωνε στον μαντρωμένο χώρο της αυλής, θεριεύοντας μέρα με την
μέρα.
Είχε γίνει σαν μπέλοχας (ψηλός,
ρωμαλαίος, υπερμεγέθης, θηριώδης) από την καλοπέραση!
Έτρωγε ό,τι χορταρικό του έριχναν,
από φρέσκο ή ξερό τριφύλλι μέχρι μαρουλόφυλλα! και από λαχανίδες, χόρτα, καρότα
και ραδίκια του περιβολιού μέχρι καρπούς, σιτάρι, κριθάρι και βρόμη, πίνοντας
φρέσκο νερό και κόβοντας τις βόλτες του, πριν αράξει αγέρωχος στη μουλάγα του(κρυψώνα,
φωλιά) στην μέσα πάντα του ευρύχωρου κλουβιού. Είχε μείνει μοναχός του σ’ αυτό πλέον, μετά το
…ξεπάτωμα από τον ίδιο, του …συγκάτοικού του, χοντραίνοντας συνεχώς, σύμφωνα με
το πλουσιοπάροχο σιτηρέσιο που του παρείχαν.
Τον πρόσεχαν και τον έτρεφαν κάνοντάς
τον σωστό μανάρι!
Το άγριο ένστικτό του όμως δεν τον
άφηνε να εξοικειωθεί με τους νεαρούς που τον φρόντιζαν. Πάντα το μάτι του το είχε στη δραπέτευση από
το κλουβί, ιδιαίτερα την ώρα που του το καθάριζαν.
Μάταια όμως, διότι ‘‘είχαν
γνώσιν οι ….φύλακες’’!
- Δε
μπιάνετ’ φίλος αυτός. Ισείς τουν ταγίζ’τι κι τουν πουτίζ’τι, κι αυτός του νουτ’ τουν έχ’ει στου ….μπράφ! έλεγε και ξανάλεγε με αφέλεια η μάνα των
παιδιών, θεωρώντας το ζ’λάπ’ , όπως το αποκαλούσε ,……. αχάριστο! συνεχίζοντας εκδικητικά!
- Έννοιατ’ όμως κι να τουν ιδώ τι θα κάμ’ όταν θα ’ρθεί η ώρατ’ να μπει στου ντέντζερ’, για να γίν’ει στιφάτου!!!!
Τ’ αδέρφια είχαν πιάσει δυο μικρά λαγουδάκια στις αρχές του καλοκαιριού που πέρασε. Εκείνη
την ημέρα οι δυό έφηβοι ακολούθησαν τον πατέρα τους, μάλλον για να του κάνουν
παρέα παρά να τον βοηθήσουν στην
μηχανική συλλογή του κομμένου από τις προηγούμενες μέρες τριφυλλιού, στο Λιβάδι
του Παρνασσού.
Δεν είχε χαράξει ακόμα και οι δυό τους
λαγοκοιμόντουσαν καθισμένοι δίπλα στον πατέρα τους που οδηγούσε το όχημα
μαζεύοντας το τριφύλλι στο χωράφι, χωμένοι μέχρι τ’ αυτιά μέσα στα μπουφάν,
ριγώντας από την πρωινή απουγείλα (ψύχρα). Ο θόρυβος της μηχανής του τρακτέρ,
στην καμπίνα του οποίου ήταν λαγιασμένοι (μένω ακίνητος, κρύβομαι), τους
νανούριζε με την μονότονη παράφωνη…μουσική της, ενώ τα συνεχόμενα τραντάγματα
του οχήματος δεν τους άφηναν να αποκοιμηθούν για τα καλά, παρά τους κρατούσαν
σε … ημιεγρήγορση.
Ξαφνικά ο πατέρας των νεαρών
αναδεύτηκε στο κάθισμα, φωνάζοντας:
Νάτους ! Νάτους!
Οι έφηβοι πετάχτηκαν από τη ραστώνη, προσπαθώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει! Παρακολούθησαν το χέρι του που τους έδειχνε μπροστά, στο σημείο που
χτύπαγαν τα φώτα και είδαν εκεί καμιά δεκαριά λαγούς και λαγουδάκια να έχουν βγει από τα κομμένα τριφύλλια που
βόσκαγαν και να διασκορπίζονται από δω και από κει, κάνοντας κατανοητό το
μεταφορικό νόημα της λαϊκής παροιμίας ‘’σκόρπισαν σαν του λαγού τα….τέκνα’’!
Κατεβείτε και πιάστε τους με τα
μπουφάν σας, τους πρόσταξε με έξαψη ο πατέρας τους.
Τα παιδιά πήδηξαν από το πίσω μέρος
του τρακτέρ και αφού έβγαλαν τα πανωφόρια τους τα έριξαν επάνω στα μικρά ζώα,
καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσουν δυο από αυτά!
Ήταν τόσο δα μικρά που χώραγαν στις
χούφτες τους! και τόσο φοβισμένα που οι
καρδούλες τους βάραγαν σαν τα νταούλια στο χάλασμα του Πανηγυριού της Αράχοβας.
Ο καιρός πέρασε και τα λαγουδάκια
έγιναν ….λαγοί! Καθημερινά όμως τσακώνονταν μεταξύ τους μέχρι που κάποια μέρα ο
ένας από τους δυό βρέθηκε πνιγμένος και κακοποιημένος μέσα στο κλουβί, ενώ ο
…αυτουργός συνέχιζε να τρώει αδιάφορος!
Ο ανταγωνισμός που η φύση τους
επέβαλε, έφερε αυτό το αποτέλεσμα, πριν προλάβουν τα παιδιά να το κατανοήσουν
και να τους χωρίσουν! Αυτός που απόμεινε, επιτέλους ησύχασε και συνέχισε να
παίρνει βάρος, τρώγοντας ακατάπαυστα!
Πλησίαζε ο καιρός που το στιφάτο θ’
αποκτούσε …υπόσταση, με κύριο υλικό αυτόν τον …κουγιόνο (πονηρό) λαγό, ο οποίος
συνοδευόμενος με μπόλικα κρεμμύδια, κόκκινη σάλτσα και κρασί, θα συμμετείχε
στην συγκεκριμένη συμφωνική ορχήστρα, γεύσεων και χρωμάτων, αυτού του
εξαιρετικού φαγητού! ….αποσβένοντας έτσι την τροφή τόσων μηνών!
Οι δυό νέοι σκέφτηκαν να καλέσουν και
τους φίλους τους στο τραπέζι, ώστε με αφορμή του λαγού τις γεύσεις, να στήσουν ένα
μικρό γλέντι. Παρακάλεσαν την μάνα τους να τον μαγειρέψει και να τους τον
σερβίρει στο σπίτι τους. Εκείνη δέχτηκε μετά χαράς, αδυνατώντας να τους χαλάσει
χατίρι! Παιδιά της ήταν!
Οι πέντε νεολαίοι, τα δυό αδέρφια δηλαδή
και άλλοι τρείς φίλοι τους, οι οποίοι θα
συμμετείχαν στην συντροφιά του …..συμποσίου, τον τελευταίο καιρό δεν είχαν άλλη
κουβέντα στις συζητήσεις τους παρά μονάχα το λαχταριστό στιφάτο που θα έτρωγαν.
Σε μια από αυτές τις διαβουλεύσεις το
απρόσμενο έγινε πραγματικότητα και ο …χαβαλές απόκτησε υπόσταση.
Αποφασίστηκε να …τουφεκίσουν τον λαγό
ώστε να τον μετατρέψουν έτσι σε πραγματικό κυνήγι!
Ήταν απόγευμα κι ο ήλιος δεν είχε
σκαπετήσει ακόμα πέρα από τις κορφές της Γκιώνας, όταν τον έβαλαν σ’ ένα ταγάρι, αφού
προηγουμένως πέρασαν το κορδόνι του ταγαριού γύρω του, δίνοντάς του έτσι την
μορφή ….σουβλημά (γαρδούμπας).
Ο φουκαράς ο λαγός δεμένος με αυτόν
τον τρόπο …πισθάγκωνα, δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε τα …..μουστάκια του!
Πήραν μαζί τους μιά παλιά μονόκαννη
καραμπίνα και τράβηξαν προς την απλωσιά της Κ’μούλας , όπου εκείνη την εποχή χτιζόταν το
ξενοδοχείο Ξενία κι ο τόπος ήταν χωρίς κόσμο!
Ο εμπειρότερος της παρέας κρατούσε στα
χέρια του το όπλο, το οποίο είχε στη θαλάμη του το μοναδικό φυσίγγιο γεμάτο ψιλά σκάγια,
προετοιμάζοντάς το για το παράταιρο
κυνήγι. Ένας ακόμα είχε στα χέρια του το ταγάρι με το θήραμα και τα υπόλοιπα
παιδιά από κοντά θεατές, συμπλήρωναν την
κουστωδία του σκηνικού.
- Εμπρός,
είμαι έτοιμος, βγάλτον από τον τορβά και
άστον στο έδαφος για να του ρίξω. Είπε ο οπλοφόρος κυνηγός!
- Θα
τον αφήσω χάμω, αλλά να περιμένεις να
απομακρυνθώ, για να μην με πάρουν τα σκάγια. Απάντησε ο συνεργός του!
- Ναι,
ναι, απόλατον και κάμε δώθε. Συνέχισαν αδημονώντας οι υπόλοιποι!
Τον έβγαλε από το ταγάρι και τον
απίθωσε κάτω. Όμως ο λαγός δεν τους έκανε το χατίρι, Μόλις βρέθηκε πάνω στο τσιμέντο δεμένος μεν,
αλλά χωρίς περιορισμούς από σύρματα και μάντρες, άρα ….ελεύθερος, με μια
εντυπωσιακή, ενστικτώδη, ύστατη προσπάθεια επιβίωσης, μάζεψε το κορμί του και
το τέντωσε απότομα σαν λάστιχο, αναπηδώντας και πραγματοποιώντας μια ζηλευτή
πιρουέτα στον αέρα.
Τότε λοιπόν το απροσδόκητο άλλαξε τα
δεδομένα, δημιουργώντας καινούριους κανόνες και διαφορετική πραγματικότητα. Το κορδόνι του ταγαριού που
ήταν τυλιγμένο γύρω από το σώμα του λαγού, λύθηκε και ξεδιπλώθηκε σαν ….αρνίσια
αντεριά κοκορετσιού, ακολουθώντας τον στην χορευτική του πορεία, σε αντίθετη όμως κατεύθυνση! Το όπλο
εκπυρσοκρότησε, αλλά ελάχιστα σκάγια πήραν το θήραμα, χωρίς να του κάνουν
σοβαρή ζημιά. Ο λαγός ξεχύθηκε μπροστά προς το μέρος των νεαρών, πέρασε με
ελιγμό από δίπλα τους, κατευθύνθηκε προς τα σπίτια και τον κεντρικό δρόμο του
Χωριού και στη συνέχεια φοβισμένος, χώθηκε από την ανοιχτή πόρτα, μέσα στο παρακείμενο
καφενείο του … ‘‘Τάσου’’!
Μπροστά το ‘‘ζωντανό’’, πίσω τα
παιδιά, το ακολούθησαν ασθμαίνοντας και φωνάζοντας, μπαίνοντας κι αυτοί μέσα στον
καφενέ και κλείνοντας πίσω τους την πόρτα. Βρήκαν τους, καμιά δεκαριά, θαμώνες
του μαγαζιού, μαζί με τον καφετζή, ανατσαβαλιασμένους (απότομα αναστατωμένους)
να τον κυνηγάνε, κάτω από τις καρέκλες
και τα τραπέζια, μέσα στην κουζίνα και πάλι πίσω!
Επιτέλους τον έπιασαν! Για να
πιστοποιηθεί έτσι η προδιαγεγραμμένη
μοίρα του.
Έγινε ένα εξαιρετικό, πλούσιο στιφάτο.
Ο τόπος του συμποσίου άλλαξε και οι συνδαιτημόνες πλήθηναν αναγκαστικά.
Τον έφαγαν στο καφενείο, με
τραπεζοκαθούμενους όλους αυτούς που συμμετείχαν στην ….σύλληψή του. Ευτυχώς η
μάνα των παιδιών μερίμνησε ώστε να προσθέσει, κατά το μαγείρεμα, πολλά κρεμμύδια και αρκετό πελτέ ντομάτας για
να γίνει η σάλτσα μπόλικη, χωρίς να λυπηθεί το
αλατοπίπερο ώστε το αποτέλεσμα να είναι πικάντικο, με σκοπό να είναι και
νόστιμο το φαγητό αλλά και να φτάσει για
όλους, με την συμβολή φυσικά του φρέσκου
απαλαγού ψωμιού και του εξαιρετικού Αραχοβίτικου τυριού που φρόντισαν να
προμηθευτούν! Το μπρούσκο ντόπιο κατάμαυρο κρασί ταίριαξε απόλυτα με τον
εκλεκτό μεζέ, δημιουργώντας το αναμενόμενο
κέφι στους μετέχοντες στο συμπόσιο.
Τα δυό αδέρφια, νιώθοντας ….οικοδεσπότες,
συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και έφαγαν ….συγκρατημένα, αφήνοντας τους μεζέδες του
στιφάτου για την υπόλοιπη παρέα! Κράτησαν
όμως δυό από τα λαγοπόδαρα για να καθαρίζουν τον ….σταχτολόγο από το τζάκι του σπιτιού τους τον Χειμώνα, αλλά και για να θυμούνται το
καψώνι που τους έκανε ο λαγός και την καζούρα φίλων και γνωστών τους κατά την εξέλιξη του γεγονότος!!!
Λαγός στιφάτο!
Υλικά:
Για τη μαρινάδα:
· Ξύδι από κόκκινο από κρασί
· 2 φύλλα δάφνης
· 5-6 μπαχάρια
· 2-3 σκελίδες σκόρδο
Για το μαγείρεμα:
· 1 λαγός, καλά πλυμένος και κομμένος
σε μερίδες
· 1 κρασοπότηρο κόκκινο κρασί, καλής
ποιότητας
· ελαιόλαδο μπόλικο
· 3-4 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
· 2 κτ. σούπας πελτέ ντομάτας
· 3-4 ντομάτες τριμμένες
· αλάτι
· Πιπέρι
· 1 φύλλο δάφνης
· 2 κλωναράκια ρίγανη
· μπαχάρια
· 1 κτ. γλυκού ζάχαρη
· 1 ξυλάκι κανέλα
· 2 ½ κιλά κρεμμυδάκια για στιφάδο, τα μισά μεγαλούτσικα,
καθαρισμένα και πλυμένα.
Επί το Έργον:
1. Βάζουμε τα κομμάτια του λαγού σε μία
λεκάνη. Ρίχνουμε από πάνω ξύδι μέχρι να
τα σκεπάσει και στη συνέχεια τα υπόλοιπα
υλικά της μαρινάδας. Θα τ’
αφήσουμε για 12 ώρες τουλάχιστον να μαριναριστούν.
2. Μετά από 12 ώρες, ξεπλένουμε και στραγγίζουμε το κρέας (τη
μαρινάδα την πετάμε)
3. Τσιγαρίζουμε τα ολόκληρα κρεμμύδια σε
ελάχιστο ελαιόλαδο μέχρι να πάρουν χρώμα.
4. Σε μια φαρδιά κατσαρόλα ρίχνουμε μπόλικο
ελαιόλαδο, να καλύπτει τον πυθμένα της και ροδίζουμε καλά το κρέας από όλες τις
πλευρές.
5. Ρίχνουμε τα κρεμμύδια, τα αφήνουμε
λίγα λεπτά και σβήνουμε με το κρασί.
6. Μόλις εξατμιστεί το αλκοόλ
προσθέτουμε τον πελτέ και τον αφήνουμε για λίγο να βγάλει τα αρώματά του. Στη
συνέχεια προσθέτουμε την φρέσκια ντομάτα και όλα τα υπόλοιπα υλικά.
7. Ανακινούμε την κατσαρόλα να πάνε
παντού και συμπληρώνουμε νερό να καλύπτει το κρέας. Μόλις πάρει βράση κλείνουμε
το καπάκι και χαμηλώνουμε τη φωτιά.
8. Βράζουμε για δύο ώρες περίπου.
9. Ελέγχουμε για να μην μας κολλήσει το
φαγητό και όταν δούμε ότι έχει μαλακώσει το κρέας, αφήνουμε το καπάκι
ανοιχτό μέχρι να μείνει αυτό με το λάδι
του. Σερβίρουμε σε μεγάλη πιατέλα.
Κόκκινο κρασί, φέτα και πατάτες
τηγανητές, θα έκαναν σπουδαία παρέα σε αυτό το πιάτο!
