Τρίτη 18 Ιουνίου 2024

ΥΠΟΔΟΧΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΠΟ ΑΡΑΧΩΒΙΤΕΣ ΤΟ 1872

 

Μας γράφουσιν εξ Αραχώβης τα επόμενα:

Σήμερον περί την 6ην της πρωΐας περί τους διακοσίους εκ των συνδημοτών και φίλων μας επί κεφαλής έχοντες τον Αλέξ. Αλεξανδρόγιαννον[1]και άλλους κομματάρχας, εξεκίνησαν εντεύθεν διευθυνόμενοι εις Ιτέαν όπως προϋπαντήσωσι τον κ. Αντων. Γεωργαντά[2]. Η εντεύθεν έξοδος των ανωτέρω ην πανηγυρικωτάτη καθόσον προηγείτο σημαία λευκή, ταύτην δε παρηκολούθουν τέσσαρες τυμπανισταί και ισάριθμοι αυλισταί και κατόπιν άπαντες οι ανωτέρω άνδρες, όλοι νέοι και καλώς ωπλισμένοι. Εγώ δε δεν ηκολούθησα μείνας ενταύθα όπως ετοιμάσω τα της ενταύθα υποδοχής. Και εν μεν τη Ιτέα εγένετο ούτω πως η τελετή. Άμα φθάσαντος του ατμοκινήτου εν Ιτέα, ο Αλέξανδρος ετοιμάσας λέμβον εισήλθεν εν αυτή μετά της σημαίας και 40 νέων ενόπλων, όπως αναβή εις το ατμοκίνητον, όπερ ήτο το Βυζάντιον, ως και εγένετο. Κατά δε την κατάβασιν του κ. Γεωργαντά εις την λέμβον, οι λοιποί οπλίται όντες παρατεταγμένοι πέριξ του λιμένος, ήρχισαν σφοδρόν πυροβολισμόν, τον οποίον συνώδευσαν διά ζωηρωτάτων ζητωκραυγών υπέρ του κ. Γεωργαντά και Κουτσοπετάλου.

Μετά την έξοδον του Γεωργαντά εκ της θαλάσσης αμέσως εγένετο η αναχώρησις και μετά πεντάωρον οδοιπορίαν έφθασαν απόψε περί την 8ην έφ. μ.μ. ενταύθα δε η υποδοχή εγένετο ώδέ πως. Όλα τα άκρα της Αραχώβης ως και ο περί το μέσον αυτής βράχος έλαμπον υπό των φώτων της ρητίνης. Άμα δε ακουσθέντων των πυροβολισμών επυκνώσαμεν όλοι εις το δυτικόν άκρον της Αραχώβης μετά λαμπάδων και όπλων, ώστε εξ ενός μεν οι αδιάκοποι πυροβολισμοί και εξ άλλου αι ζωηραί ζητωκραυγαί και οι κρότοι των τυμπάνων έκαμον το παν να ευθυμή χωρίς να φαίνηται ήμισυς αντίπαλος. Ήδη τρώγουσιν και πίνουσιν πλέον των 400 ανδρών τραγωδούντων. Και ταύτα μεν τα περί της υποδοχής του κ. Γεωργαντά, ήτις υπήρξε μοναδική.

Αράχωβα 18 Φεβρουαρίου 1872.



[1] Ο Αλέξανδρος Αλεξανδρόγιαννος, γιατρός και υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήταν γαμπρός του βουλευτού Αντώνη Γεωργαντά στην αδερφή του.

[2] Αγωνιστής του '21 και πολιτικός. Πληρεξούσιος και Βουλευτής Λιβαδειάς κατ’ επανάληψη και Πρόεδρος της Βουλής από τις 21 Δεκεμβρίου 1849 έως τις 27 Ιουλίου 1850.
Ο Αντώνιος Γεωργαντάς γεννήθηκε στη Θήβα τον Μάρτιο του 1799 και μεγάλωσε στη Λιβαδειά. Κατά τη διάρκεια της Εθνεγερσίας του 1821 διατηρούσε με δικά του έξοδα στρατιωτικό σώμα 120 ανδρών και πήρε μέρος σχεδόν σε όλες τις μάχες στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Έως το 1826 υπηρέτησε υπό τους Αθανάσιο Διάκο, Οδυσσέα Ανδρούτσο, του οποίου διετέλεσε «γραμματικός» και τον Ιωάννη Γκούρα, ενώ ανέλαβε καθήκοντα γραμματέα του επαρχιακού ταμείου. Το 1827 ακολούθησε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Δημήτριο Υψηλάντη, ενώ από το 1828 έως το 1830 ήταν ενταγμένος στο επιτελείο του στρατηγού Τζωρτζ στη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Πήρε μέρος ως πληρεξούσιος Λειβαδιάς σε όλες τις εθνοσυνελεύσεις της Επαναστάσεως, καθώς και στην Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1831.
Στάθηκε στο πλευρό του Ιωάννη Καποδίστρια από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στην Πελοπόννησο και επί Όθωνος ονομάστηκε τιμητικά συνταγματάρχης της Φάλαγγας, την οποία αποτελούσαν παλαίμαχοι αγωνιστές. Στο διάστημα της βασιλείας του Όθωνα ασχολήθηκε με την πολιτική. Αρχικά ως δήμαρχος Λεβαδείας (1836) και στη συνέχεια ως πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου της ευρύτερης περιοχής. Τάχθηκε στο πλευρό του Μακρυγιάννη κι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Συμμετείχε ως πληρεξούσιος Λειβαδιάς στην Α' Εθνοσυνέλευση, που συγκλήθηκε αμέσως μετά. Στη συν­έχεια εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Λιβαδειάς, κατά τις περιόδους 1844-1853, 1859-1862 και 1872-1874.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1849 εκλέχτηκε πρόεδρος της Βουλής, επί πρωθυπουργίας Αντωνίου Κριεζή, θέση την οποία διατήρησε έως τις 27 Ιουλίου 1850. Το 1860 διορίστηκε από τον Όθωνα γερουσιαστής και τον επόμενο χρόνο νομάρχης Ναυπλίας. Ήταν από εκείνους που υποστήριξαν τον Όθωνα μέχρι την έξωσή του το 1862.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του, που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Παρνασσός και Πανδώρα. Ήταν νυμφευμένος με την κόρη του προκρίτου της Λιβαδειάς Ιωάννη Λογοθέτη, η οποία ανέπτυξε αξιόλογη κοινωνική δραστηριότητα στα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Ο Αντώνιος Γεωργαντάς πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1884, σε ηλικία 85 ετών.

 Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/603
© SanSimera.gr