Με τον τίτλο La roca δημοσιεύθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1921, στην πρώτη και δεύτερη σελίδα της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro, η παρακάτω νουβέλα που θα διαβάσετε, και που υπογράφει η MmeLeune, διαδραματίζεται δε εξ ολοκλήρου στην Αράχωβα του Παρνασσού. Η μετάφραση του κειμένου από τα Γαλλικά στα Ελληνικά έκανε η κυρία Αλεξάνδρα Δημητριάδη του Κων/νου, όπου και θερμώς ευχαριστώ.
Η ΡΟΚΑ
Νουβέλα
Ένας πλατύς και λευκός
δρόμος, μέρος της Ιτέας, ελίσσεται και σκαρφαλώνει στα βράχια, απλώνεται ορμητικά
κατά μήκος του Παρνασσού, χαϊδεύει τα ερείπεια των Δελφών, προσεγγίζει την
Κασταλία πηγή και περιβάλλει την Αράχωβα, ένα ευγενικό και περήφανο χωριό,
σκαρφαλωμένο στον γκρεμό.
Μια μικροσκοπική κηλίδα
που μοιάζει σαν να σχηματίστηκε τυχαία, λαμπυρίζει χρυσογάλανη πέρα στην
κοιλάδα, μακρινή σαν ανάμνηση: είναι ο κόλπος της Ιτέας, ήρεμος σαν λίμνη αυτό
το καθαρό πρωινό του Απρίλη. Ένας ελαιώνας φωτίζει με το αργυρό του χρώμα την
κοιλάδα. Μερικά αραιόφυτα πέυκα, μερικά λυγερόκορμα κυπαρίσσια, και μετά
τίποτα, μόνο η μεγάλη, τρομακτική ερημιά.
Δύο σκιές, που μόλις
διακρίνονται, τυλιγμένες σε χιονισμένες κάπες και στη σιωπή, παραπαίουν μέσα
στην ομίχλη. Κινούνται αργά, βλοσυρές και σοβαρές. Είναι άραγε θεοί; Τυλιγμένες
μέσα στη μεγαλόπρεπη ατμόσφαιρα που τις περιβάλλει, άξαφνα μένουν ακίνητες. Ένα
κοπάδι ζωηρά κατσίκια, με παρδαλά χρώματα και μυτερά κέρατα, σκίζει την ομίχλη,
πέφτει λαίμαργα στα αραιά στάχυα, που καλλιεργήθηκαν με υπομονή ανάμεσα στα
βράχια, και τα καταβροχθίζει σαν αστραπή. Τα σκυλιά και οι βοσκοί πλησιάζουν
βιαστικά: οι θεοί μου είναι απλοί πάστορες, που μεταμορφώθηκαν επιδέξια σε
θεούς μέσα στη μαγική ομίχλη.Και ωστόσο, οι απροσπέλαστες, ψηλές κορυφές του
Παρνασσού φυλάνε ακόμα ζηλόφθονα τους θεούς και τα χιόνια τους. Κάποιες χιονονιφάδες
περιπλανούνται τυχαία, γλιστρούν κατά μήκος των γκρίζων βράχων, φθάνουν στο
χωριό και το πλημμυρίζουν με παγερό αέρα και λευκό φως. Γάργαρες πηγές
αναβλύζουν άτακτα από τα γκρίζα βράχια και το δροσερό νερό, αλλά και η αβίαστη
ευτυχία κυλούν μαζί προς το χωριό, χαρούμενα και ζωηρά. Ένας επιβλητικός πλάτανος,
σοφός σαν γέροντας, δεσπόζει και προστατεύει το χωριό. Κάτω από τη φιλόξενη
σκιά του, πηγές και άνθρωποι κελαρύζουν χαρωπά.
