Ο ΓΕΡΟ ΤΣΕΛΕΠΗΣ ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1959

ΕΝΩ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΗ

ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΨΑΛΗ

Τον Άη Βασίλη ο πρωτόγερος της Αράχωβας

ΟΙ ΓΚΑΡΔΙΑΚΕΣ ΦΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ

ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΝ ΒΑΚΧΟ

Διά να αναγγείλη αύριον μετά των άλλων αοιδών την έλευσι του Αγίου της Καισαρείας και την ανατολή του 1960 έχει φθάσει από τα ψηλώματα του Παρνασσού ένας γέρος τροβαδούρος, στα χρονάκια εγγίζει ελαφρώς τον αιώνα. Ο ίδιος λέγει ότι είναι 90 χρόνων αλλά οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι τα έχει ήδη υπερβή.

Πρόκειται για τον γνωστό, γνωστότατο πρωτόγερο της Αράχωβας τον γέρο Τζελεπή, που κάθε τέτοια εποχή παρέα με τον σύντροφό του κατηφορίζει από το χωριό του για να καλοκαρδίση τους φίλους του στην πρωτεύουσα και στον Πειραιά λέγοντας με το τούμπανο και την πίπιζα τον Άη-Βασίλη.

Η Αράχωβα των Χριστουγέννων!

Μαυρόπουλος  Χρίστος

Φίλε... ξέρω,

κοντοζυγώνουν  τα  Χριστούγεννα,

και  λες  κάπου  να  πας. Κάπου  που  νά 'χει  εμορφιά, παράδοση, κι  απλότητα.

Κάπου  που  νά 'χει  φως  Λαμπρό  από  κεριά, γλυκόλαλο  καμπάνας  ήχο, κι  ένα  σωρό  φωνές  από  παιδιά  ν' αναριοκυματίζουν  στον  αγέρα, των  Χριστουγέννων  προσευχές  και  ψαλμωδίες!

Νά 'χει  χαμόγελα  στα  χείλια  των  ανθρώπων, ευχές  από  καρδιάς, αχνοζαχαρωμένα  χιόνια, μεζέδες, κοντοσούβλια, μπρούσκο  στη  φχέτα  το  κρασί, και  μια  Χριστουγεννιάτικη  αστροφεγγιά  γιομάτη  προσδοκίες!

Νά 'χει  κι  ένα  λεβεντογέροντα  με  τα  δικά  του  χούγια, και  πρόσχαρη  λαλιά, να  ξεκρεμάει  αγάλι-αγάλι  από  τον  τρόγυρο  των  χρόνων, των  καιρών, παλιά, χαρούμενα  ιστορήματα  να  σου  μελώνουν  την  καρδιά, μπροστά  στο  τζάκι  στη  φωτιά, και  σα  να  λες: "Αξίζει  η  ζωή  για  να  τη  ζεις, έστω  μονάχα  και  για  των  Χριστουγέννων  τη  χαρά!"

ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΕΦΕΤΟΣ ΠΑΝΩΦΟΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος

Χριστούγεννα κοντοζυγώνουν.

Σαλεύουν στους δρόμους οι ανθρώποι.

Παιδιά, φωνές, μουσικές, “αγάπη”, ονείρατα και λιγωμένα μάτια στις βιτρίνες των μαγαζιών.

Κι ο καιρός… όλο λέει να χιονίσει κι όλο το “συλλογιέται” κι απομένει φορτωμένος με άσπρα σύγνεφα ο ουρανός.

Κι ο καστανάς με τη φουφού, στου δρόμου τη γωνιά, η κοπελιά με τα παιχνίδια της στον πάγκο, στη γύρα ο σαλεπιτζής φωνάζοντας, ένας παρακεντές ακουμπιστός στον τοίχο του ραφείου, και στον μικρό τον καφενέ, κόσμος ν΄αλλάζει ευχές, να μπαινοβγαίνει βιαστικά και να πηγαίνουν, νάρχονται οι μισές!