Υπάρχει και άλλο στοιχείο που στηρίζει τους ισχυρισμούς του αρχαιολόγου κ. Σισμανίδη, αναφορικά με τον τάφο του Αριστοτέλη ;

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του αρχαιολόγου κ. Κώστα  Σισμανίδη, για την ανακάλυψη του τάφου του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη, προξένησε ενθουσιασμό όχι μόνο στους απανταχού Έλληνες, αλλά και σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Η επί είκοσι χρόνια ενασχόλησή του με τα  ευρήματα που είδαν το φως από την αρχαιολογική σκαπάνη του, στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής(Αρχαία Στάγειρα) και οι τελικές  ανακοινώσεις του μας πείθουν με βεβαιότητα ότι πρόκειται περί του τάφου του Αριστοτέλη.

Όπως κοινολογήθηκε από τα ΜΜΕ η εξαντλητική έρευνα  του αρχαιολόγου τον οδήγησε σε αρκετές πηγές και, ενδεικτικά, αναφέρθηκε η αραβική βιογραφία του Αριστοτέλη, του β΄ μισού του 11^ου μ.Χ. αιώνα, που αντιγράφει βιογραφία του εν λόγω φιλοσόφου από κάποιον Πτολεμαίο, ο οποίος έζησε κατά το α΄ μισό του 4^ου  αιώνα μ.Χ. Σε αυτήν αναφέρονται τα εξής: «Όταν ο Αριστοτέλης πέθανε (στη Χαλκίδα, τον Οκτώβριο του 322 π.Χ.), οι Σταγειρίτες έστειλαν και έφεραν την τέφρα του στην πατρίδα τους, την τοποθέτησαν μέσα σε χάλκινη υδρία και κατόπιν απέθεσαν την υδρία αυτή σε μια τοποθεσία, που την ονόμασαν “Αριστοτέλειον”. Κάθε φορά που είχαν σημαντικές υποθέσεις και ήθελαν να λύσουν δύσκολα προβλήματα, συγκαλούσαν σ’ αυτόν τον τόπο την συνέλευσή τους». Οι πληροφορίες αυτές επαναλαμβάνονται και: «στο χειρόγραφο αριθμ. 257 της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας (κώδικας Ματσίανης στ. 257), που χρονολογείται γύρω στο 1300 μ.Χ.».

"ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ (ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ) ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ".

Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο του εκπαιδευτικού κ. Γεώργιου Ασημ. Βακράκη σχετικά με σημαντική ιστορική ανακάλυψη της ενσωματωμένης κεφαλής του ήρωα της ελληνικής επανάστασης Οδυσσέα Ανδρούτσου σε πέτρινη βρύση στην Αγόριανη.

-----------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ιστορικής Ανακάλυψης
(Επιβεβαίωσης)

του Γιώργου Ασημ. Βακράκη

Ιστορική ημερομηνία η 8η Μαΐου 1821 για τη Γραβιά και την ολόκληρη τότε σκλαβωμένη Πατρίδα μας. Ελπίδα Ανάστασης για το Γένος μας. Η έκβαση του αποτολμημένου εγχειρήματος ανεπτέρωσε τις ελπίδες του επί 400 τόσα χρόνια σκλαβωμένου λαού μας.

Ιστορική, όμως και η δεύτερη ημέρα κάθε χρόνου έκτοτε, η 9η Μαΐου, της έκβασης της ιστορικής αυτής μάχης της Γραβιάς, που ο λαός θέλησε να εορτάσει τα επινίκια αυτής.

Η Αγόριανη είχε ιδιαίτερους λόγους, γιατί στο εξαιρετικό αυτό τόλμημα συμμετείχε με 25 ανδρείους της με εξάρχοντα τον θρυλικό οπλαρχηγό ΚΟΜΝΑ ΤΡΑΚΑ, γιο του Προεστού ΘΟΔΩΡΗ ΤΡΑΚΑ που στο άγγελμα του θανάτου του άλλου γιού του ΣΤΑΜΑΤΗ ΤΡΑΚΑ στην άλωση του Κάστρου των Σαλώνων, είπε τη φράση: «Γάμος χωρίς σφαχτά δεν γίνεται».

ΜΙΑ ΑΡΑΧΩΒΙΤΙΚΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟ «ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ»

ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ

Σε εφημερίδα του Αθηναϊκού τύπου τον Νοέμβριο του 1965, διαβάζουμε την παρακάτω είδηση για την εφεύρεση (μια από τις πολλές) του Αραχωβίτη Λουκά Τσότρα στον ταχογράφο, όπου σημειώνετε η παράβαση αν ξεπεράσεις το όριο ταχύτητας.

«Ποινικόν μητρώον» όχι μόνον στα δικαστήρια, αλλά και στα «καντράν» των αυτοκινήτων.

Με αυτή την ονομασία, παρουσίασε χθες το μεσημέρι στους δημοσιογράφους – και το πρωί στους αρμοδίους υπαλλήλους του υπουργείου Συγκοινωνιών – ο κ. Τσότρας Λουκάς, από την Αράχωβα Λεβαδείας, την νέα εφεύρεσή του.

Ένα νέο μηχάνημα, που ζητάει ο εφευρέτης του να προστεθεί στους ήδη υπάρχοντες ταχογράφους – τους έχουν τα πούλμαν και τα μεγάλα φορτηγά – και που θα αποτελεί, επί χρόνια το «ποινικό μητρώο» του οδηγού.

Η ΑΡΑΧΩΒΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1920

Αράχωβα ή Αράχοβα. Κωμόπολις της επαρχίας Λεβαδείας του νομού Αττικής και Βοιωτίας αποτελούσα ιδίαν κοινότητα.

- [ΓΕΩΓΡ.] Η Αράχωβα κείται εις τας γραφικάς μεσημβρινάς κλιτύς του Παρνασσού εν υψομ.980 μ. επί των πετρωδών λόφων Αγ. Γεωργίου, Κουμούλα, Κουτρούλη, Αφανού και Σφαλάκι, κάτωθι ακριβώς της αποκρήμνου βραχώδους του Παρνασσού παρωρείας Πετρίτου της ιστορικής των αρχαίων Κατοπτηρίου ή Κατοπτουτηρίου. Έχει κλίμα υγιεινότατον, σημειουμένων των κατά μέσον όρον ετησίως ημερών αιθρίας εις 260, βροχών 80 και χιόνων 25. Η θερμοκρασία κατά το θέρος ανέρχεται μέχρι 32^ο, κατά τον χειμώνα δε φθάνει μέχρι 12^ο υπό το μηδέν.

Διά την παραγωγήν του τοπωνυμίου υπάρχουσιν δυο εκδοχαί. Κατ’ άλλους προέρχεται εκ της σλαυϊκής λέξεως ράχοβα, σημαινούσης τόπον καρυών, δεδομένου ότι από ετών εν τη περιφερεία του χωρίου αύται ήσαν αφθονώταται, κατ’ άλλους δ’ εκ του ράχις λόγω της επί πολλών ράχεων κτίσεώς της.

Η Αράχωβα διοικητικώς.- Η Αράχωβα ήτις προ της εφαρμογής του νόμου ΑΝΖ’ απήρτιζεν ίδιον δήμον, αριθμεί σήμερον περί τους 4000 κατοίκους. Είναι έδρα ειρηνοδικείου υπαγομένου εις το πρωτοδικείον Λεβαδείας και αστυνομικού τμήματος υπαγομένου εις την Υποδιοίκησιν Βοιωτίας.

Ναός Απόλλωνος Δελφών και Σφίγγα της Αιγύπτου

Για όσους αρέσκονται

σε “παιχνίδια”  αριθμών

Ναός  Απόλλωνος Δελφών και

 Σφίγγα της Αιγύπτου

Μια ενδιαφέρουσα σχέση θέσης.

Εάν σταθούμε στο κέντρο του άδυτου του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς, όπου στην αρχαιότητα η Πυθία εκστόμιζε τις προρρήσεις της,  και σκοπεύσουμε προς την κατεύθυνση του Βορρά^. στη συνέχεια σκοπεύσουμε προς την κατεύθυνση της κεφαλής της Σφίγγας, στην Γκίζα της Αιγύπτου, τότε η οριζόντια γωνία που σχηματίζεται είναι ω = 137^ο,47 περίπου^. και η μεταξύ των δυο αυτών σημείων απόσταση είναι S = 1.233,17 Km περίπου.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ ΤΟ 1939

25/4/1939

 Τὰ  παλιά ἔθιμα

Ἕνα λαϊκό Πανηγῦρι στὴ θρυλική Ἀράχωβα.

Ὁ μεγαλειώδης χορός τῶν φουστανελλοφόρων.

Συρροή προσκυνητῶν 

Ἀράχωβα, 24 Ἀπριλίου (Τοῦ ἀπεσταλμένου μας) - Μέσα εἰς μίαν ἀτμόσφαιραν ἐνθουσιασμοῦ καὶ πατριωτικῶν ἐκδηλώσεων διεξήχθη καὶ ἐφέτος τὸ τοπικόν πανηγῦρι. Ἡ ὀργανωτική ἐπιτροπή ἀποτελουμένη ἐκ τῶν κ. κ. Στέλιου Κονίτσα, Προέδρου τῆς Κοινότητος, τοῦ Ὑποδιοικητοῦ Χωροφυλακῆς κ. Βερροίου, τοῦ τοπικοῦ  Ὑποδιοικητοῦ κ. Μέγα Κονίτσα καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐπιτρόπου κ. Καπάκα, μετ’ ἐξαιρετικοῦ ἐνδιαφέροντος κατέβαλε ὅλας τὰς  ἐνδεικνυομένας  διά τὴν ἐπιτυχίαν καὶ τὴν τάξιν τοῦ πανηγυρισμοῦ προσπαθείας.

Τὴν 5ην ἀπογευματινήν τοῦ Σαββάτου μετά τὸν Μέγαν Ἑσπερινόν ἔψαλλε χορωδία ὑπό τὸν κ. Σῦρον, εἶτα δ’ ἤρχισεν ὁ χορός τῶν φουστανελλοφόρων γερόντων.