Πριν 43 χρόνια, τέτοια εποχή, η
Αράχωβα έδινε μια μάχη για να μην περάσει ο δρόμος έξω από την Αράχωβα, αλλά να
γίνει διαπλάτυνση μέσα στην πόλη. Το μεγαλύτερο ποσοστό των Αραχωβιτών ήθελε την λύση της διαπλάτυνσης
που τελικά δεν έγινε ποτέ. Σήμερα πλέον έχουμε φτάσει να λέμε για τούνελ που θα
περάσει κάτω από την Αράχωβα και μάλιστα όπως μας πληροφορούν έχουν υπογραφεί και
τα τεύχη δημοπράτησης της μελέτης. Εύχομαι να είμαστε τυχεροί να δούμε να
γίνεται το έργο, γιατί αν περάσουν άλλα 40 χρόνια βλέπω να περνάνε τα
αυτοκίνητα εναέρια και όχι υπόγεια.
Αλλά ας μπούμε στο κλίμα της εποχής,
και να διαβάσουμε πως κάλυψε ο
δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» Γ. Μαρμαρίδης στο ρεπορτάζ που
έκανε στην Αράχωβα, και δημοσιεύτηκε στις 26 Οκτωβρίου 1980.
***
ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
«Να πλατύνη ο δρόμος αλλιώς η Αράχωβά
μας καταστρέφεται»
Ο ΔΗΜΟΣ, ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΑΙ, Ο
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΖΗΤΟΥΝ: ΔΙΑΠΛΑΤΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Θύμα κακών – αν όχι κακοβούλων – εισηγήσεων έχουν πέσει οι αρμόδιοι υπουργοί στο θέμα του «δρόμου της Αράχωβας». Μελετώντας επί τόπου την όλη υπόθεση, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι δεν είναι δυνατόν ν’ αποτελεί προσωπική γνώμη ενός ανθρώπου το να περάσει ο δρόμος έξω από την γραφική κωμόπολη, νεκρώνοντας την οικονομική της άνθηση και καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα το φυσικό της περιβάλλον. Το βασικό επιχείρημα των «υποστηρικτών» της γνώμης αυτής, ότι «δεν νοείται εθνική οδός να περνάει μέσα από πόλη», δεν στέκει, διότι μπορεί να έχει ισχύ μόνο στις περιπτώσεις που θα υπάρχουν και ο δρόμος και η πόλη. Όταν πρόκειται να μείνει μόνο η εθνική οδός και να… εξαφανισθή η πόλη, το επιχείρημα μετατρέπεται σε μακάβριο αστείο από εκείνα που λένε μερικού ανόητοι στα νεκροταφεία. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω να μεταφέρω όσα είδα και άκουσα στην ιστορική Αράχωβα. Από κει και ύστερα οι αρμόδιοι ας ενεργήσουν κατά συνείδηση. Όσοι νομίζουν ότι, η Αθήνα, έχει λίγο πληθυσμό και θέλουν να της τον πολλαπλασιάσουν, δεν έχουν παρά να αφανίσουν και τις τελευταίες, ελάχιστες, κωμοπόλεις της επαρχίας που όχι μόνο συγκρατούν, αλλά και αυξάνουν τους κατοίκους των.
