Σκόρπιες γνώσεις ναι, σκόρπια λόγια όχι.

[13^ο ]

Επιμέλεια : Στάθης Ασημάκης

Σύγχρονες σκέψεις [β]

Έχουν πει ή έχουν γράψει:

·  Η διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιός  Σίρλεϊ Μακ Λέιν : «Το άτομο που ξέρει να γελάει με τον εαυτό του δεν θα σταματήσει ποτέ να ψυχαγωγείται ».

·  Ο Άγγλος συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ :

«Έχω έξι τίμιους υπηρέτες

-Μου δίδαξαν όσα γνωρίζω-

Τα ονόματά τους είναι

Τι και Γιατί και Πότε

και Πώς  και Πού και Ποιος».   

·  Η συγγραφέας του μυθιστορήματος «Χάρι Πότερ», Τζ. Κ. Ρόουλινγκ κατά την εναρκτήρια  ομιλία της στο Πανεπιστήμιο του Harvard,  όπου ήταν προσκεκλημένη, το ακαδημαϊκό έτος 2007 -  2008:

«Ένα από τα πράγματα που έμαθα στην περιπλάνησή μου στο τμήμα κλασικών σπουδών ήταν γραμμένο από τον Έλληνα συγγραφέα Πλούταρχο: “Ό,τι πετυχαίνουμε εσωτερικά, μπορεί να αλλάξει την εξωτερική πραγματικότητα”. Είναι μια παράξενη παρατήρηση που όμως αποδεικνύεται αληθινή κάθε μέρα στη ζωή μας. Εκφράζει την αναπόδραστη σχέση μας με τον έξω κόσμο, το γεγονός ότι αγγίζουμε τις ζωές άλλων ανθρώπων, απλώς και μόνον επειδή υπάρχουμε».

Η Αράχωβα δημιουργεί τη βιβλιοθήκη της.

Η Αράχωβα δημιουργεί τη βιβλιοθήκη της ! Και αυτή δεν είναι άλλη από τη Βιβλιοθήκη του Λαογραφικού της Μουσείου, η οποία γίνεται σταδιακά πραγματικότητα !

Με πολυάριθμες δωρεές ιδιωτών, ιδρυμάτων, οργανισμών και άλλων φορέων, όπως της Ακαδημίας Αθηνών, του Ιδρύματος Λεβέντη, του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και πολλών άλλων, αριθμεί ήδη πάνω από 3000 τόμους βιβλίων, καθώς και δεκάδες σειρές περιοδικών, ελληνικών και ξένων, που καλύπτουν πολλές πτυχές του αρχαίου και νεώτερου πολιτισμού μας.

 Ιδιαίτερης σπουδαιότητας είναι το τμήμα των Αρχείων της, όπως και εκείνο των παλαιών και σπάνιων βιβλίων και χαρακτικών, τα οποία εμπλουτίζονται διαρκώς. Η Βιβλιοθήκη του Λαογραφικού Μουσείου Αράχωβας φιλοδοξεί να αποτελέσει χώρο έρευνας και τεκμηρίωσης του παραδοσιακού μας πολιτισμού, αλλά και πυρήνα παιδείας και πολιτισμού για όλη την ευρύτερη περιοχή. 

Για δωρεές βιβλίων και αρχειακού υλικού παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω του ηλεκτρονικού μας ταχυδρομείου: info@arachovamuseum.gr, mouseioarachovas@gmail.com

ΑΝΑΒΑΣΗ ΜΕ ΣΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ ΤΟ 1932

ΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟΝ

ΕΠΗΡΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΕΚΔΡΟΜΗΝ

Οι οδηγοί που εξεδίδοντο προ ολίγων ετών, έγραφαν:- «Η ανάβασις εις τον Παρνασσόν είναι δυνατή μόνον κατά τον μήναν Ιούνιον…»

Και εν τούτοις αι κορυφαί του βουνού, του αφιερωμένου εις τον Απόλλωνα, τας Μούσας και τον Διόνυσον, έχουν κατακτηθεί πολλές φορές εσχάτως από τους ορειβάτας μας.

Ομάδες διαφόρων συλλόγων, όπως του «Ορειβατικού», της «Υπαιθρίου Ζωής» και του «Πανός», όχι μια φορά αλλά πολλές μεσ’ στον χειμώνα επεχείρησαν και ανέβηκαν στις υψηλότερες κορυφές.

Θα έπρεπε λοιπόν οι νέοι οδηγοί να γράφουν: «Η ανάβασις του Παρνασσού είναι δυνατή κατά τον χειμώνα από τους ορειβάτας…»

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν μίαν ομάδα ορειβατών, η οποία ανέβηκε το δικόρυφον και ελατόδασον ποιητικόν όρος «εν μέσω χειμώνι και μηνί Ιανουαρίω», εις εποχήν δηλαδή, κατά την οποίαν ο Παρνασσός και δύσβατος είναι και κεκαλυμμένος από χιόνι τόσον πολύ, ώστε η λευκή του στολή να του προσδίδει μεγαλοπρεπεστάτην και θείαν όψιν.

Πως να διοικείς τους Έλληνες!

(Από τους Οξυρρύγχειους Πάπυρους)

Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου, στο φίλο του Ατίλιο Νάβιο, ο οποίος τον διαδέχεται στη διακυβέρνηση της Αχαΐας και τον συμβουλεύει για το πως μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες. Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος της Αιγύπτου, εξ ου και το όνομα του υπότιτλου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

Κερδίσαμε αγαπημένε Ατίλιε τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρουμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο, ως την Μαυριτανία και από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία, αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πως μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους, όμως, που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση θα έπρεπε πρώτος να ήταν ετούτος:

Καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς αναλαμβάνουμε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε την συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για την δόξα της Ρώμης, πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλίμονο στους λαούς, όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων. Έχουμε την σοφία να μην θέλουμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας. Αλλά δεν φτάνει να τους χαρίζουμε την ειρήνη και τάξη, γιατί αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες, γιατί εκεί που βρίσκεσαι εσύ, οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας. Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου: “Graecia capta, ferum victorem cepti, et artes intulit agresti Latio”.

Η ΡΑΧΟΒΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΚΑΙ Η ΣΛΑΒΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Του Γιάννη Χριστόπουλου

Ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο της Αράχοβας –περίπου στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα- όταν μας ανακοινώθηκε από τους καθηγητές μας ότι στο εξής το όνομα Αράχοβα, που μέχρι τότε γραφόταν με ωμέγα (Αράχωβα), θα έπρεπε να γράφεται με όμικρον. Οι αρχές και οι κρατικές υπηρεσίες ήταν υπεύθυνες να αντικαταστήσουν στις κάθε είδους επιγραφές, πινακίδες ή δημόσια έγγραφα την παλιά ορθογραφία με τη νέα.

Γιατί αυτό; Γιατί είχε αποφασιστεί –από τους αρμόδιους γραμματιζούμενους, κρατικούς λειτουργούς, πανεπιστημιακούς και δεν ξέρω εγώ τι- ότι η λέξη/όνομα έπρεπε να αποβάλλει τη σλαβική της καταγωγή και να ενδυθεί με τον μανδύα της ελληνικότητας. Αφού δε, ήταν ένα όνομα που είχε επικρατήσει και είχε γραφεί στην Ελληνική ιστορία με χρυσά γράμματα –βλέπε Επανάσταση του 21, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Μάχη της Αράχοβας-δεν ήταν δυνατόν να αλλαχθεί με κάποιο άλλο αρχαιοπρεπές ή μη. Ετσι η επέμβαση περιορίστηκε στην μετατροπή του ωμέγα σε όμικρον όπως, υποθέτω οτι έγινε εκείνη την εποχή, σε όλα τα ονόματα με παρόμοιες «σλαβικές» καταλήξεις.