Του Στέργιου Μπακολουκά
Είναι μερικοί άνθρωποι, που αποπνέουν
τέτοια σιγουριά και γαλήνη, ώστε με ευκολία τη μεταδίδουν σε όσους είναι γύρω τους. Είναι αυτοί που έχουν μέσα τους ένα έμφυτο
νοιάξιμο και μια φυσική στοργή για όλους. Με τις πράξεις τους και τη
συμπεριφορά τους τα φανερώνουν, χωρίς να τα
διατυμπανίζουν.
Είναι οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που
όταν κάθονται απέναντί σου, ακούνε τι
τους λες και πάντα πρόθυμοι να σε
συντρέξουν, σε κεντρίζουν να τους αναζητάς και σε κάνουν να τους ανοίγεις την
ψυχή σου. Το νοιώθεις, χωρίς οι ίδιοι να το λένε, ότι είναι πάντα εκεί,
διαθέσιμοι για σένα, επειδή σε θεωρούν μοναδικό, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση
και πληρωμή. Ξέρεις ότι όποια συμβουλή σου δώσουν είναι σωστή και πρέπουσα.
Τις περισσότερες φορές, άμα είσαι
τυχερός και βρεθούν στο δρόμο σου, δεν
καταλαβαίνεις αμέσως τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Σιγά - σιγά,
όμως, τους ανιχνεύεις και με τον καιρό
αντιλαμβάνεσαι το κρυμμένο μεγαλείο τους, το οποίο σε έλκει, όπως είπα, σαν μαγνήτης και σε
κατακλύζει. Στα δύσκολα, τρέχεις να τους συμβουλευτείς και
αποκτάς δυνάμεις που ποτέ δεν
είχες φανταστεί ότι διέθετες.
