«Το μυρμήγκι, όταν είναι να χαθεί, βγάζει φτερά…»
λέει θυμόσοφα ο ελληνικός λαός.
Περισσότεροι από 17.500 Έλληνες γιατροί,
και περισσότεροι από 500.000 νέοι Έλληνες πτυχιούχοι,
όλων των ειδικοτήτων, βρίσκονται στο εξωτερικό. Και οι πολιτικοί μας ταγοί, εν έτει 2019, το χαβά
τους.ίδρυσαν και
διατηρούν, αντί να καταργούν, πανεπιστήμια.
***
Αντί προλόγου
Από βιβλίο: «Μετά την θύελλαν»,του Ιωάννου Δ. Πασσά,
(Αθήναι, 1945), Εκδοτικός οίκος «Μαργ. Γ. Βασιλείου»), διαβάζουμε μεταξύ άλλων τα εξής:
«[…]Ο Κάρολος Μωράς(σύγχρονος
Γάλλος διανοούμενος και δημοσιογράφος, εκ των ηγετών των Γάλλων βασιλοφρόνων
και θερμός φιλέλλην), λοιπόν, ο αδάμαστος εκείνος πρόμαχος των Γάλλων
βασιλοφρόνων, επισκεφθείς την Χώραν μας, κατά την περίοδον των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων(1896), είχε την
υπομονήν και το ενδιαφέρον, διότι αγαπούσε την Ελλάδα, να μαζέψει διάφορα
στοιχεία και να γράψει αργότερα, όταν γύρισε στο Παρίσι, ένα μικρό βιβλίο -
«Ταξίδι στην Ελλάδα» -εις το οποίον μεταξύ των άλλων εξέθετε, όχι μόνον την
αντίληψίν του διά την μελλοντικήν εξέλιξιν της χώρας, αλλά και στους φόβους του
διά την τύχην αυτής.
Εάν ο περιβόητος Αμπού(Γάλλος
συγγραφεύς και μυθιστοριογράφος, τα έργα του οποίου τεραστίως συνέτειναν εις
την δυσφήμισιν της Ελλάδος εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν εκείνην) και δια
των έργων του: «Η σύγχρονος Ελλάς» και «Ο Βασιλεύς των ορέων» εναπέθεσεν εις το
μέτωπον της Ελλάδος του 1855-1860, με το πυρωμένο σίδερο της ειρωνείας του, το
στίγμα της κακοδιοικήσεως και της ληστοκρατίας, ο οξυδερκέστατος Μωράς, με την
διακρίνουσαν αυτόν βαθείαν παρατηρητικότητα προέβλεψεν από του 1896 την
πολιτικήν και οικονομικήν εξέλιξιν της Ελλάδος που εγνώρισε.
Κυρίως δε ο Μωράς εστήριξε τας
προβλέψεις του εις το φαινόμενον που παρουσίαζε κατά την εποχήν εκείνην η
εκπαίδευσις εν Ελλάδι. Διότι, κατά τους υπολογισμούς του, χίλιοι περίπου
επιστήμονες ερρίπτοντο κάθε χρόνο εις την κοινωνίαν, πράγμα το οποίον, όπως
προείπε θα κατέληγεν εις βάρος της Χώρας, ήτις τόσον επιπολαίως και εγκληματικώς
επέτρεπε να δημιουγούνται και να αυξάνονται μέσα εις τους κόλπους της τα θύματα
αυτά της επιστήμης, οι αυριανοί θύται της.
«Είναι φανερόν - έγραφεν ο Μωράς - ότι
οι επιστήμονες αυτοί, εάν συνεχισθεί η παραγωγή των με τον ίδιον ρυθμόν, θα καταντήσουν αύριον, μετά μιαν δεκαετίαν, λαμβανομένου υπ’ όψιν του
πληθυσμού της χώρας, - η Ελλάς είχε τότε πληθυσμόν 2.150.000 περίπου ψυχών -
επιστήμονες άνευ πελατείας, οπότε η βιωτική ανάγκη θα ωθήσει αυτούς να
προσκολληθούν ως παράσιτα εις τον κρατικόν προϋπολογισμόν.
Και επειδή, λόγω του αυξανομένου συνεχώς
αριθμού των, μετ’ ολίγον, ούτε ο κρατικός προϋπολογισμός θα είναι ικανός να
απορροφήσει την στρατιάν αυτήν των άνευ πελατείας επιστημόνων, μοιραίως ούτοι
θα χωρισθούν και θα διαιρέσουν και την
Χώραν, αργότερον, εις δυο αντιμαχομένας μερίδας, αίτινες περιοδικώς θα
λυμαίνονται τον κρατικόν προϋπολογισμόν.
Εάν δε, συμβεί, η μία εκ των μερίδων
αυτών να καταστεί κάποτε ισχυροτέρα, τότε η άλλη αναγκαστικώς θα στραφεί προς το στρατόν, τον
οποίον θα προσεταιρισθεί δια να την ανατρέψει, διδάσκουσα τοιουτοτρόπως και εις την άλλην, την μέθοδον αυτήν, αφού είναι γνωστόν, ότι ούτε οι
ιατροί, ούτε οι δικηγόροι, πολλώ δε μάλλον οι φιλόλογοι και οι ιερωμένοι, είναι
ικανοί δ’ επαναστάσεις.»
Και συμπεραίνων ο εκλεκτός εκείνος
Γάλλος διανοούμενος κατέληγεν εις την
«βαρείαν πρόγνωσιν», όπως λέγει και η ιατρική ότι «η ασθένεια αύτη θα συντρίψει,
δυστυχώς, και θα εξουθενώσει τον τόπο,
εάν, εγκαίρως, δεν ελαμβάνετο πρόνοια να περιορισθεί το κακόν τής δημιουργίας
επιστημόνων καταδικασμένων ή να λιμοκτονούν ή να διαταράσσουν και να ωθούν την
χώραν εις την διαφθοράν και την
διαίρεσιν».
Τα παραπάνω συνέβαιναν πριν 123 χρόνια!...
Τώρα τι συμβαίνει;
