ΤΣΙΓΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΙΛΟ !!!!

Το παραπάνω ειδοποιητήριο είναι σταλμένο από την Άμφισσα από τους καπνέμπορους και

ΕΝΑ ΑΡΑΧΩΒΙΤΙΚΟ ΜΑΓΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Διαφήμιση μαγαζιού Αραχωβιτών στον αθηναϊκό τύπο στις αρχές του 20^ου αιώνα.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ 1917

Εικονοστάσι στην Κρύα της Λιβαδειάς το 1917.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΤΟ 1930

Επίσημος φωτογράφος του National Geographic κατά την διάρκεια των Δελφικών Εορτών του 1930

ΑΜΦΙΣΣΑ 1917: ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Φωτογραφία από Γάλλο στρατιώτη, με το Γαλλικό στρατιωτικό κονβόι στη είσοδο της πόλης της Άμφισσας το 1917. Τα Γαλλικά στρατεύματα είχαν στρατοπεδεύσει στην Ιτέα, χρησιμοποιώντας το

ΟΤΑΝ Ο "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ" ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΣΗΚΩΝΕΙ.....ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙ ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ !!!!

Αράχωβα 1974: Στα πλαίσια του εορτασμού του Αγίου Γεωργίου, πραγματοποιήθηκε φιλικός αγώνας μεταξύ του Παρνασσού και του Λεβαδειακού, όπου ο κανονικός αγώνας έληξε με ισοπαλία 2-2, και ο Παρνασσός νίκησε τελικά στα πέναλτι με  6-5. Στην συνέχεια κατά την βράβευσή του και κατά το πατροπαράδοτο  έθιμο στην Αράχωβα σήκωσε το αρνί.

Τι? Δεν με πιστεύεται ? διαβάστε και δείτε και την φωτογραφία της βράβευσης.

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι του Magne, Louis από το 1893, και βρίσκονται στο Γαλλικό Yπουργείο Πολιτισμού. 

ΑΡΑΧΩΒΑ : Η ΤΟΜΑΡΟΒΡΥΣΗ ΤΟ 1933

Αράχωβα: Η κεντρική πλατεία καρτποστάλ των εκδόσεων PERLΑ με τον αριθμό 7 που

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

NTOKOYMENTO : ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΣΕ ΧΡΙΣΣΟ ΚΑΙ ΔΕΛΦΟΥΣ

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι σκηνές που έχω αποσπάσει από ολιγόλεπτο προπαγανδιστικό φιλμάκι των Γερμανικών αρχείων το 1942 που έχω στο αρχείο μου.

Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Το 1891 έχουμε την πρώτη χρηματοδότηση για τις ανασκαφές των Δελφών από το Γαλλικό κράτος όπου ψηφίστηκε πίστωση 500.000 φράγκων, με ψήφους 341 υπέρ έναντι 61 κατά. Διαβάστε το παρακάτω δημοσίευμα από εφημερίδα της εποχής εκείνης.

Η ΑΡΑΧΩΒΑ ΤΟ 1910

 

Αράχωβα : Φωτογραφία του Hubert Pernot (1870-1946) στις αρχές της δεκαετίας του 1910.

ΠΥΡΚΑΪΑ ΣΤΗΝ ΣΟΥΒΑΛΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Αύγουστος, ο μήνας με τις πιο πολλές φωτιές. Όποια εφημερίδα και να άνοιγες παλιά, αυτόν τον μήνα η χώρα μας μαστιζόταν από καταστροφικές φωτιές  όπως και σήμερα. Μυαλό μάλλον δεν θα

Η ΣΧΙΣΤΗ ΟΔΟΣ ΣΤΟ ΖΕΜΕΝΟ

Χρωμολιθογραφία με τίτλο "THE SCHISTE-ON PARNASSUS" απο τον H. W. Williams και

ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΤΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ ΤΟ 1835

Δείτε πως ήμασταν πληθυσμιακά το 1835 :

Η Αράχωβα είχε 449 οικογένειες και σε κατοίκους 1904.

Το Δίστομο είχε 136 οικογένειες και σε κατοίκους 532. Το Στείρι είχε 52 οικογένειες και σε κατοίκους 177. Ακολουθούν και άλλοι Δήμοι όπως θα δείτε στον παρακάτω πίνακα

Η ΔΑΥΛΕΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΟΝΟΣΚΕΠΗ ΠΑΡΝΑΣΣΟ

Άποψη της Δαύλειας με φόντο τον χιονισμένο Παρνασσό περί το 1950.

Ο ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ

Ο Αραχωβίτης του μεγάλου μας ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη ( 1910-1989).

ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΙΣ ΡΕΜΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΛΕΙΣΤΟΥ

Φωτογραφία του Ν. Στουρνάρα στα μέσα τις δεκαετίας του 1950 απο τον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.
Λίγα λόγια για τον φωτογράφο :
Ο Νίκος Στουρνάρας γεννήθηκε στο Βόλο το 1918. Ήταν δευτερότοκος γιος του γνωστού

Η ΓΡΑΒΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1900

ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΗΣ

  -Η συγκέντρωσις του λαού εις την πλατείαν Κεχαγιά μετά την επίδοσην του ψηφίσματος-

        “Ο δυστυχών Ελαιοκτηματικός κόσμος της Παρνασσίδος και όλοι οι μετ’ αυτού συμπάσχοντες έμποροι, επαγγελματίαι, εργάται, εν συναγερμό ζητοίν αναστολήν των παλαιών φόρων,

ΑΡΑΧΩΒΑ 1917 : ΤΑ ΑΛΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΚΟΥΡΑ

  Φωτογραφία τραβηγμένη απο Γάλλους στρατιώτες το 1917.

ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ

Τώρα που ανακαλύψαμε πετρέλαιο στη περιοχή μας δεν μας στεναχωρεί τίποτα ας πάει και 5 euro το λίτρο εμείς θα πηγαίνουμε και θα το παίρνουμε κατευθείαν από την πηγή.

Αλλά το μόνο που με φοβίζει είναι ότι μήπως μας κοροϊδεύουν γιατί έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια και δεν τρέχει ακόμα το πετρέλαιο. Μήπως είμαι………. Έλληνας ?

Η παρακάτω είδηση δημοσιεύτηκε  στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στις 5/11/1898

ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 327 ΧΡΟΝΙΑ

Ο χάρτης ολόκληρος

Πριν από μερικά χρόνια που βρήκα αυτόν τον χάρτη γέλασα και λέω : για κοίτα η Αράχωβα και οι Δελφοί  έχουν  δικά τους λιμάνια. Περάσανε τα χρόνια όμως και αυτό έγινε πραγματικότητα. Ο «Καλλικράτης» τα κατάφερε.

Και οι Αράχωβα και οι Δελφοί τελικά απέκτησαν τα δικά τους λιμάνια,  και μάλιστα με «τη βούλα» που λέμε.

Για κοιτάξτε παρακάτω την λεπτομέρεια του χάρτη…

ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ Η ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟ 1840

 Τοπογραφικό σχεδιάγραμμα των Δελφών και της γύρω περιοχής με τον τίτλο ENVIRONS de DELPHES ( κοντά στους Δελφούς ) του C.V.Monin και φιλοτεχνημένο απο τον Freres Malo to 1840.

ΔΕΛΦΟΙ 1840

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 'ΜΠΛΑΡ' ΑΠΟ ΤΟ 1842

Αράχωβα : Κατά την απαρίθμηση ευρέθη 1 ημίονος ( κατά τα Αραχωβίτικα '' Μπλάρ'' ) και ο φόρος αυτού............ 1,50 δραχμή

Έμμετρες ευχές.....Του Ιωάννη Λουκά

Απο λάθος μου δεν δημοσιεύτηκε όλο το ευχετήριο ποίημα του αγαπητού μου φίλου Γιάννη Λουκά γι΄αυτό σας προτείνω να το ξαναδιαβάσετε ολοκληρωμένο.

Ρακο – κατάνυξη

του Γιάννη Αν. ΛOYKA

ΙΣΤΟΡΙΚΑ… ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟΥ

Ακούσατε, ακούσατε

του  Internet οι φίλοι

        τι ο ΝΤΕΛΑΛΗΣ των PC

έχει να αναγγείλει.

     Καινούριο blog ανέτειλε

  προς την περιοχή μας,

         για να δροσίσει, ελπίζουμε,

   την άνυδρη εποχή μας.

ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ

"Δεν  πρέπει να νομίσετε ότι η Αράχωβα του Παρνασσού, το χωριό όπου ο Καραϊσκάκης κέρδισε την ονομαστή νίκη του 1826, είναι ο τόπος όπου αποκλειστικά και μόνον βασιλεύουν τα γεράματα. Υπάρχουν νιάτα ζωντανά που μπορείτε να τα συναντήσετε στις πλατείες του χωριού, κάτω από τα πλατάνια του πολιούχου της μικρής αυτής πολιτείας που έχει σήμερα περίπου 5000 κατοίκους. Το χωριό αυτό με την ιδιότυπη βουνίσια ομορφιά του έχει επίσης  όμορφα κορίτσια ντυμένα με τις τοπικές ενδυμασίες των, που τις δούλεψαν οι ίδιες στον αργαλειό τους.

Δίπλα όμως στους καινούργιους αυτούς ανθρώπους υπάρχει η επιβλητική και λεβέντικη αραχωβίτικη γερουσία, η οποία και προσδίδει στο χωριό μια εντελώς δική του όψη. Λίγο ψηλότερα από τα τελευταία σπίτια του χωριού, στις κορυφές του Παρνασσού, τα έλατα χαίρονται το δικό τους βασίλειο. Στις προσβάσεις του βουνού, στους στενούς δρομίσκους της Αράχωβας υπάρχουν οι γέροι, αυτοί που μοιάζουν με τα ψηλόκορμα έλατα. Φύτρωσαν όμως χαμηλότερα από το κανονικό τους υψόμετρο.

Ο ερχομός των προσφύγων στην Ιτιά

Η Ιτέα, το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα
(από το αρχείο της Γεωργίας Ν. Κουτσοκλένη, προσφορά
για το βιβλίο του Δημ. Κολοβού"Η Ιτέα Παρνασσίδας-ΧΡΟΝΙΚΟ")

Τον Οκτώβριο του 1922, ενώ ακόμη δεν είχε διευκρινιστεί το μέγεθος της Μικρασιατικής τραγωδίας σε όλες του τις οδυνηρές διαστάσεις, κατέπλευσαν στο μικρό λιμάνι της πόλης μας τα πρώτα καράβια που δεν μετέφεραν τρόφιμα ή εμπορεύματα, αλλά ανθρώπινες σκιές, τους ρακένδυτους και παντελώς αποστερημένους από κάθε περιουσιακό στοιχείο, πρόσφυγες της Ιωνικής γης.

Η στρατιωτική κυβέρνηση, συγκεκριμένα η "Επανάσταση" των Πλαστήρα και Γονατά που είχε καταλύσει το Κωνσταντινικό κράτος θεωρώντας το αποκλειστικά υπεύθυνο για εκείνη την εθνική καταστροφή, προσπαθούσε να διαμοιράσει -κατά την κρίση της πάντα- τους εξαθλιωμένους μικρασιάτες σε κάθε διαθέσιμη περιοχή της χώρας, ώστε να πετύχει την ομαλή και σταδιακή ένταξή τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή.

Εκτός της Ιτέας λοιπόν, οι πρόσφυγες προορίζονταν να εγκατασταθούν επίσης στις γειτονικές πόλεις και χωριά, όπως η Άμφισσα, το Χρισσό και οι Δελφοί. Τις πρώτες όμως ώρες κανείς τους δεν έκανε άλλη σκέψη παρά μόνο την καρδιά τους ζέσταινε η ελπίδα για τον επαναπατρισμό, όπως είχε συμβεί άλλωστε στον "πρώτο διωγμό", κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

Τούτη τη φορά όμως, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι εθνικιστική ηγεσία της Τουρκίας ήταν αποφασισμένη να μην επιτρέψει την επάνοδο των διωχθέντων και έλαβε προς τούτο κάθε απαραίτητη ενέργεια. Οι οικίες και οι περιουσίες των χριστιανών της Μικράς Ασίας λεηλατήθηκαν, καταπατήθηκαν και περιήλθαν στην κατοχή γηγενών, οι οποίοι μεταφέρθηκαν για το σκοπό αυτό από τα βάθη της Ανατολίας και εγκαταστάθηκαν στα μικρασιατικά χώματα. Καμμία προοπτική δεν υπήρχε λοιπόν για την επιστροφή και αυτό αργά ή γρήγορα έγινε συνείδηση στους ξεριζωμένους.

Το διάλειμμα της ελιάς στην "Αποθήκη" (1930)
Από το αρχείο του ιατρού Δημ. Ι. Κολοβού

Δημιουργήθηκαν τότε δυο προσφυγικοί συνοικισμοί στην Ιτιά, ο ανατολικός και ο δυτικός και οι μικρασιάτες περιθωριοποιήθηκαν από την υπόλοιπη κοινότητα. Τα μεροκάματα ήταν δύσκολα, αφού η Ελλάδα πάλευε να ορθοποδήσει με τα πενιχρά οικονομικά της δεδομένα να μην επιτρέπουν αισιόδοξες σκέψεις. Γρήγορα, αναπτύχθηκε εχθρικό κλίμα μεταξύ ντόπιων και νεοφερμένων. Οι μεν έβλεπαν τους δε σαν μια απειλή, σαν μια αναπάντεχη κακοτυχία που περιόρισε τη δουλειά για αυτούς και τους προκαλούσε οικονομική ζημία, οι δε, πικραμένοι από τη μοίρα και την κακή τους κατάσταση, απομακρύνονταν ολοένα και περισσότερο και κλείνονταν στο στενό τους περίγυρο, ενώ συχνά γίνονταν και αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης, από τους προύχοντες της περιοχής.

Χρειάσθηκε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια, έως ότου οι δυο "πλευρές" συμβιβασθούν και χαράξουν, τελικά, κοινή πορεία προς την ευημερία και την προκοπή. Στα τέλη της δεκαετίας του '50, οι διαχωριστικές γραμμές είχαν καταλυθεί και επιτέλους, οι Ιτιώτες, σε κλίμα αδελφοσύνης και ομόνοιας, βάδισαν προς το ελπιδοφόρο μέλλον, με εμπεδωμένο πια το αίσθημα ευθύνης προς τους εαυτούς τους αλλά και τους απογόνους τους.

ΠΗΓΗ:  http://iteafwkidas.blogspot.gr

Ζητείται επειγόντως μια γιαγιά!!

ΠΗΓΗ: http://vivi.pblogs.gr
 Το παρακάτω χρονογράφημα είναι του αγαπητού μου φίλου Χρήστου Μαυρόπουλου και δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2011 σε ένα καταπληκτικό blog του Ρεθύμνου.

Μαυρόπουλος  Χρήστος.

Ζητείται  επειγόντως  μια  γιαγιά!!

Χρονογράφημα.

Θυμάμαι  το  1949.

Είχε  τελειώσει  ο  εμφύλιος.

Είχαν  ανοίξει  τα  σχολεία.

Και  η  γιαγιά  μου  έστριβε  βαμβακερό  φυτίλι,

με  τέχνη  και  με  μαστοριά,

για  τα  λυχνάρια  του  σπιτιού  μας

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Από την εφημερίδα ΤΟ ΑΣΤΥ τον Μάιο του 1891 διαβάζουμε για μια περίεργη εκδίκηση που έγινε στην  Ελάτεια.

Η αγαπημένη «θεία» Αννέτα.

(του Νίκου Δημ. Νικολαϊδη)

«Απ’ την πλευρά του Παρνασσού τη βλέπεις κρεμασμένη,
σαν της νυφούλας την ποδιά, τη χρυσοκεντημένη.
Αν αγναντέψεις και τη δεις θα σε μαγέψει ξένε,
κι όταν ρωτήσεις θα σου πουν, ΑΡΑΧΩΒΑ τη λένε!» 

Την κυρία Αννέτα Μουσουλμάνου την αισθάνομαι σα δεύτερη μητέρα μου, αφού από τότε που θυμάμαι αυτόν τον κόσμο έχω και την εικόνα της στα μάτια μου μαζί με εκείνη των γονέων μου. Στον κήπο της κατέφευγα αρκετά απογεύματα για παιχνίδι μαζί με την αδελφή μου, ενώ διατηρώ αμυδρά την ανάμνηση ακόμη και του αείμνηστου πατέρα της Βελισσάριου Τσότρα, που με παρακινούσε σε ηλικία 3-4 ετών να συλλαβίσω το δύσκολο είναι αλήθεια, ονοματεπώνυμό του.
Πιστή φίλη και γειτόνισσα με τη μητέρα μου εδώ και 50 ολόκληρα χρόνια, βρίσκεται στο Αιγάλεω αρκετά παλαιότερα από εκείνη καθώς

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ

Το πρώτο καρτποστάλ που κυκλοφόρησε για την Αράχωβα στις αρχές του 20^ου αιώνα ( περί το  1906) ήταν έκδοση του Ε. Μαχαίρα από την Άμφισσα, και τυπώθηκε και κυκλοφόρησε σε πανελλαδικό επίπεδο από τους P & G Athens με αριθμό 746. Η έκδοση αυτή είναι πολύ σπάνια και ως προς τον αριθμό των κομματιών που κυκλοφόρησαν, αλλά  και ως φωτογραφική

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Γράμματα από τον Σ. Πανουργιά και Γ. Αινιάν σταλμένα από την Άμφισσα τον Σεπτέμβριο του 1824 στον Σ. Γκούρα, όπου αναφέρονται για την φύλαξη του Ζεμενού, δημοσιευμένα στην «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΘΗΝΩΝ».

“ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ” ΕΙΣ ΙΤΕΑΝ

Στην εφημερίδα ‘’ΠΑΤΡΙΣ’’ τον Αύγουστο του 1908 διαβάζουμε τα εξής :

ΕΞ ΙΤΕΑΣ

ΙΤΕΑ, Αύγουστος. (Του ανταποκριτού μας).—Κατόπιν αδείας του υπουργείου της Παιδείας άπαντες οι δημοδιδάσκαλοι  Παρνασσίδος συνήλθον ενταύθα εις Εκπαιδευτικόν  Συνέδριον. Το Συνέδριον ήρχισε τας εργασίας του  τη 24^η φθίνοντος μηνός. Ετέθησαν τα θέματα επί ενός εκάστου τούτων προύκλήθη ευρεία συζήτησις, ηκούσθησαν διάφοροι γνώμαι και εξήχθησαν διάφορα συμπεράσματα. Ο κ. Επιθεωρητής εν τέλει έκαμε διαφόρους επαγγελματικάς παρατηρήσεις επωφελεστάτας εις το έργον των διδασκάλων. Συνέστησεν εις αυτούς όπως μεριμνήσωσι και πρωτοστατήσωσιν εν τοις χωρίοις ένθα υπηρετούσιν εις την ίδρυσιν συλλόγων προς προστασίαν των δασών, προς ανάπτυξιν της σκωληκοτροφίας κ.τ.λ.

Αι εργασίαι του Συνεδρίου εστέφθησαν δι’ επιτυχίας και εν τέλει τη28 εκηρύχθη η λήξις των εργασιών του συνεδρίου  αίτινες τόσον επιτυχώς διεξήχθησαν χάρις εις την δεξιότητα του αξίως αληθώς συγχαρητηρίων επιθεωρητού κ. Β. Ιατρίδου.

Αράχωβα : Η Αγία Τριάδα

Μερική ανατολική άποψη της Αράχωβας από την περιοχή της Αγίας Τριάδας το 1933, από τις εκδόσεις Perla. Στην φωτογραφία βλέπουμε την παλιά μορφή της εκκλησίας που δεν υπάρχει σήμερα, και σε πρώτο πλάνο φαίνεται ένα μέρος από τους παλιούς αμπελώνες της Αράχωβας .

ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΛΕΙΣΤΟ

ΔΕΛΦΟΙ : Φωτογραφία τραβηγμένη απο Γερμανούς στρατιώτες το 1942.