ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ ΤΟ 1908

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Μαυρόπουλος Χρίστος

Χρονογράφημα

Με το πρώτο κρύο, ξεχώρισαν τα ρίφια απ' τ' αρνιά.

Τα σπίτια τα μεγάλα με τους "κρεμαστούς κήπους" των μικρών "θεών", απ' τ' άλλα, τα χαμόσποιτα του μέλανα ζωμού, του μεροκάματου και της αιθαλομίχλης!

Πάντα με το πρώτο κρύο, βγαίνουν παγανιά οι διαφορές και οι ανάγκες μας.

Το Σύστημα αναμετριέται και η οργανωσιά του.

Του φτωχού η αντοχή και του γκουβέρνου το φιλότιμο.

Οι αυτοκρατορικές οι λαμογιές και οι θρησκευτικοί καυγάδες ...τα λειψά μιστά ...Η ζωή που την κατάντησαν φαρμάκι ...Οι νέοι εμιγκρέδες μιας Πατρίδας, που θυσιάζονται για του ψωμιού το όνειρο.

Συμβουλευτείτε το μαντείο

 Ο Αιγέας συμβουλεύεται την Πυθία, αττική ερυθρόμορφη κύλικα του Ζωγράφου του Κόδρου, 
5ος αι. π.Χ., Antikensammlung Berlin

Το Τμήμα Κλασικών Σπουδών του University College of London σας δίνει την ευκαιρία να ζήσετε για λίγο μια εμπειρία της αρχαιότητας: να ρωτήσετε ένα μαντείο ό,τι θέλετε.

Η προοπτική είναι ιδιαιτέρως θελκτική και νομίζω ότι δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί να ρωτήσει Ό,ΤΙ θέλει.   Σας προειδοποιώ όμως. Τα μαντεία ήταν διάσημα για τις διφορούμενες απαντήσεις τους.   

Ο "ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΙΑΚΟΣ" μια άγνωστη ιστορία από τους Δελφούς.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ο  ΚΟΚΚΙΝΟΣ  ΔΙΑΚΟΣ

(Ιστορία της εποχής του Όθωνος)

Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Γκεμπάρ, επισκεφθείς κατά το 1862 την Ελλάδα και μεταβάς εις τους Δελφούς, έγραψε κατόπιν τας εντυπώσεις του, οι οποίες δίδουν μια ζωντανή εικόνα της ρομαντικής εκείνης εποχής και παρουσιάζει τα διάφορα μέρη της Στερεάς Ελλάδος, με μια δύναμη περιγραφής πρωτοφανή. Οι αναγνώστες της «Κυριακάτικης» ας απολαύσουν και ας ταξιδεύσουν λίγο, νοερός, εις άλλες εποχές και άλλους τόπους.

Α’

Ήταν άνοιξη του 1862. Ο Βέπερ πήγαινε εις τους Δελφούς, για να λάβει αντίγραφα των επιγραφών που ήσαν χαραγμένες εις τα θεμέλια του ναού. Τον συνόδευα με δύο εταίρους της Σχολής. Είμεθα πολύ νέοι και πολύ εύθυμοι.

Τι θαυμάσιος καιρός και πόσο τρελή η διάβασή μας από τον Ισθμό, με ένα αρχαϊκό άρμα, που εδώ το λένε «σούστα». Το μειδίαμα των κόλπων της Ναυπάκτου, η επιβλητική χάρις του Κιθαιρώνος, η Σικυών αναπαυομένη μέσα στα φρεσκόφυλλα αμπέλια της, η λεπτή και ευγενής άποψη των ορέων της Φωκίδος, η μελαγχολική σοβαρότητα των ορέων της Αρκαδίας!

Αποβιβασθήκαμε εις το επίνειο των Σαλώνων και κάμαμε ένα γύρο για να επισκεφθούμε την Ακρόπολη της Αμφίσσης, εις τας υπωρείας του Παρνασσού, ανεβήκαμε το βουνό και το βράδυ βρεθήκαμε πολύ υψηλά εις το όρος. Εζητήσαμε φιλοξενία εις το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Μόλις δειπνήσαμε, μια κραυγή ακούστηκε στη θύρα :

- Φωτιά ! Φωτιά !

Είχε πιάσει μια πυρκαϊά, πραγματικός, περίεργος. Είχε πιάσει ένας εξώστης ξύλινος, εις την εσωτερική πρόσοψη της Μονής και φλόγες έλαμπαν στη σκοτεινή νύχτα, ενώ πάνω εις τον ουρανό, άλλες πυρκαϊες φούντωναν. Θύελλα είχε εκραγεί και αστραπές φώτιζαν τον κόσμο και βροντές κατρακυλούσαν από τις βουνοκορφές.