ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ
Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος
Οι Νέοι.
Σταυρουδάκι
στο στήθος, φλόγα στα μάτια, λούνες στο μέτωπο τα μαλλιά τους κι όλοι στους δρόμους.
Μπροστάρηδες,
επαναστάτες, όταν οι καιροί ζητάνε αγώνες, ίδρο και αίμα. Όταν η ζωή ζητάει
θυσίες !
Ποιος μπορεί
να ξεχάσει το ΡΑΦΑΕΛ στην ΙΣΠΑΝΙΑ…
Τον ΟΥΓΚΟ
στην ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ των γαρυφάλλων…
Τον ΝΤΑΝΙΕΛ
στο ΠΑΡΙΣΙ του ’68…
Τον νεκρό
του ’86, στη ΓΑΛΛΙΑ των μεταρρυθμίσεων.
Τότενες όμως
υπήρχαν Αρχές και Αξίες ! Σύμβολα και πιστεύω.
Κι ο αγώνας
ωραίος, γλυκός, θαλερός.
Αδέρφι
θανάτου.
Σήμερα
φερτικοί Ογρωπαίοι κουμαντάρουν του ψωμιού τον αγώνα.
Του ψωμιού
τη Σημαία.
Το δίκιο του
ψωμιού, που έρχεται από μακριά. Από χρόνους πρωτόγονους, παλιούς,
ξαστοχημένους.
Και είναι
ντροπή θαρρώ να μάχεται ακόμα ο άνθρωπος για τ’ αυτονόητα, σε καιρούς που ο
πολιτισμός και η τεχνολογία έχουν καβατζάρει ακόμα και τη φαντασία.
Κι όμως…
Όλα μπορετά
όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι αγαθοί, αρετοστολισμένοι και καλοί πατριώτες.
Όταν
κυβερνάν οι ιδέες ! Οι καινούργιες του κεφαλαίου ιδέες.
Ριζοσπαστικές,
ανατρεπτικές, που καταργούν τ’ αυτονόητα στη δουλειά, στη σύνταξη, στην
περίθαλψη, στη λογική.
Ιδέες…
εγκεκριμένες
από «περαστικούς»
πολιτικούς που ξοδιάζουν το χρόνο τους κλεισμένοι σε γραφεία, σκαρώνοντας
πειράματα, σχέδια, φέρνοντας κέρδος, τράτο, πίστωση χρόνου στο ΕΝΑ πλιόνε
Σύστημα που λειτουργεί χωρίς παραμέτρους.
Κι ας είναι
ανατρεπτικό, κυνικό, ακόμα και υποκριτικό.
Κι η
υποκρισία για το Κεφάλαιο, μια ιδέα είναι κι αυτή, μια νέα στρατηγική, μια λύση
που φέρνει διάφορο ποθητό, τώρα που ο κόσμος γένηκε πλιόνε ένα Μεγάλο Χωριό !
Δεν ξέρω όμως
αν αυτές οι Νέες Ιδέες μπορούν να χτίσουν παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Να γράψουν
ιστορία στο μπόι του ανθρώπου !
Δεν ξέρω αν
γκρεμίζοντας Αρχές, Αξίες, Σύμβολα κι Αυτονόητα που ριζώθηκαν με θυσίες και
αίμα, αν οι Λαοί θα μπορούσαν να ζήσουν έτσι υποταγμένοι, έτσι αποσπασμένοι,
απόμακροι από το Κέντρο της ζωής μονάχα με τη Νέα Σκέψη των καιρών.
Ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ
λέει : Όσο πιο ανοίγεται η σκέψη, τόσο στενέβουν οι καρδιές.»
Ίσως λοιπόν
αυτή η ΝΕΑ ΚΥΝΙΚΗ και ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΚΕΨΗ, να μην έχει μέλλον δίχως όνειρα στο μπόι
μας, δίχως τη λογική της καρδιάς μας, δίχως τη συνειδητοποίηση των αναγκών του
ανθρώπου και τη γνώση των «ΟΡΙΩΝ», του Κόσμου που ζούμε.
Και «ΟΡΙΑ»
δεν είναι τα κελεύσματα της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
Ούτε η
εντολές του Δ.Ν.Τ. και οι περικοπές της ΜΕΡΚΕΛ.
Τα «ΟΡΙΑ»,
που γι’ αυτά σας μιλώ σε τούτο το σημείωμά μου, είναι αυτά που δίνουν ο ΟΜΗΡΟΣ
και ο ΕΛΥΤΗΣ, ο πάσα ένας στην εποχή του, που με το έργο τους εκφράζουν την
ισορροπία ενός ΚΟΣΜΟΥ ΑΚΕΡΑΙΟΥ, με σίγουρες ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ !
Ίσως ήρθε η
ώρα λοιπόν, ν’ ακούσουμε τα λόγια του καθηγητή ΒΕΛΤΣΟΥ που σε ένα φιλοσοφικό
του «παραλήρημα», βροντοφώναξε.
«Πρέπει ν’
ασχοληθούμε επιτέλους όχι με το τί… αλλά με το πώς !»
Φαντάζομαι
ότι θα εννοούσε :
«Πώς
προχωράμε…! Πώς σκεφτόμαστε…! Πώς θα δώσουμε τον αγώνα μας. Πώς θα καταφέρουμε
ξανά να γυρίσουμε στις βασικές Αρχές και Αξίες που μας δέναν γερά με το νόημα της
Ζωής!!»
