Μαυρόπουλος Ε.Χρίστος
Το μάλλα εξαπατώμενον ζώον της γης
Ουρές!
Παντού ουρές στον κόσμο μας.
Ουρές φτωχών και πληγωμένων...Άνεργων και πεινασμένων...
Λιγοστής χαράς και πεφταστέρινες ουρές...Κι όλες "ήσυχα και στέρια" πορεύονται στο χρόνο.
Ουρές και στην Πατρίδα μας που δε λεν να σκαπετίσουν, να χαθούν, παρόλα τα ταξίματα και τις "σκόλινες" βελάδες των πολιτικών μας.
Παντού ουρές στον κόσμο μας.
Ουρές φτωχών και πληγωμένων...Άνεργων και πεινασμένων...
Λιγοστής χαράς και πεφταστέρινες ουρές...Κι όλες "ήσυχα και στέρια" πορεύονται στο χρόνο.
Ουρές και στην Πατρίδα μας που δε λεν να σκαπετίσουν, να χαθούν, παρόλα τα ταξίματα και τις "σκόλινες" βελάδες των πολιτικών μας.
Ίσως να φταίνε τα "σύμβολαια εμπιστοσύνης" με το Λαό!
Ίσως να φταίει το φεγγί μας, που είναι...κολοβό!
Μπορεί και νά 'ναι που το συνήθισε πλιόνε ο Έλληνας, για χρόνια στο τσαρσί, στο μεϊντάνι, με τεμενάδες να μαζώνει ταξίματα και κοσαράκια!
Πάντα μες στο βαθύ το λούκι!
Ότι και νάναι όμως, ο καλός Θεός έδωσε αλλού κι αλλού ουρές και κάποια ζωντανά, είπε να ξεχωρίσουν!
Ίσως να φταίει το φεγγί μας, που είναι...κολοβό!
Μπορεί και νά 'ναι που το συνήθισε πλιόνε ο Έλληνας, για χρόνια στο τσαρσί, στο μεϊντάνι, με τεμενάδες να μαζώνει ταξίματα και κοσαράκια!
Πάντα μες στο βαθύ το λούκι!
Ότι και νάναι όμως, ο καλός Θεός έδωσε αλλού κι αλλού ουρές και κάποια ζωντανά, είπε να ξεχωρίσουν!
Δεν ήξερε βέβαια,ο καημένος ο Δημιουργός, τι πράμα είναι νά 'σαι Εξουσία στην ΕΛΛΑΔΑ!
Νά 'χεις καρέκλα και γραφείο. Πέννα στο χέρι και χαρτί.
Και νά 'ρχονται οι παρακατιανοί και οι υποταχτικοί σου, η πλέμπα και οι μεροκαματιάρηδες και να τους βάνεις σαν τα ρίφια στη σειρά και να προστάζεις, "ο πάσα ένας στην αράδα του κι ας είναι και παπάς!"
Και να τους θωρείς απ' το "Δοβλέτι" σου ψηλά, έτσι που σαν τα πρόβατα σταλιάζουν με το δικό σου όρντινο και το βαρύ σου πρόσταγμα και να γιομόζει το φεγγί σου, "περφάνεια" κι αλογόμυγες!!
Νά 'χεις καρέκλα και γραφείο. Πέννα στο χέρι και χαρτί.
Και νά 'ρχονται οι παρακατιανοί και οι υποταχτικοί σου, η πλέμπα και οι μεροκαματιάρηδες και να τους βάνεις σαν τα ρίφια στη σειρά και να προστάζεις, "ο πάσα ένας στην αράδα του κι ας είναι και παπάς!"
Και να τους θωρείς απ' το "Δοβλέτι" σου ψηλά, έτσι που σαν τα πρόβατα σταλιάζουν με το δικό σου όρντινο και το βαρύ σου πρόσταγμα και να γιομόζει το φεγγί σου, "περφάνεια" κι αλογόμυγες!!
Ίσως γι' αυτό ο δόλιος Έλληνας νά 'μαθε, ν' άντεξε τόσα χρόνια στην ουρά, στο διαταχτίκι και στην ταλαιπωρία των νοσοκομείων, σ' αργατολόγους και σε νόμους που συνερίζονται τη μάσα και τ' αφεντικά.
Και τι θαρρείς στο κάτω-κάτω, πως είν' ο καψερός ο Έλληνας.
Ένας Μαραθωνοδρόμος είναι που μεταφέρει στων ανθρώπων τις καρδιές, ελπίδα και φως!
Και τι θαρρείς στο κάτω-κάτω, πως είν' ο καψερός ο Έλληνας.
Ένας Μαραθωνοδρόμος είναι που μεταφέρει στων ανθρώπων τις καρδιές, ελπίδα και φως!
Ένας Λαός βασανισμένος, που αγωνίστηκε σ' έναν αγώνα γόνιμο, και ονειρεύτηκε κι ακόμα ονειρεύεται κι ελπίζει, σε μια καλλίτερη ΕΛΛΑΔΑ κι έγινε δυστυχώς, στο σήμερα του Ευρωπαϊκού "πολιτισμου", "ΤΟ ΜΑΛΛΑ ΕΞΑΠΑΤΩΜΕΝΟΝ "ΖΩΟΝ" της ΓΗΣ", κατά πως λέει κι ο ΡΟΪΔΗΣ!
