Μαυρόπουλος Χρίστος
Χρονογράφημα
Με το πρώτο κρύο, ξεχώρισαν τα ρίφια απ' τ' αρνιά.
Τα σπίτια τα μεγάλα με τους "κρεμαστούς κήπους" των μικρών "θεών", απ' τ' άλλα, τα χαμόσποιτα του μέλανα ζωμού, του μεροκάματου και της αιθαλομίχλης!
Πάντα με το πρώτο κρύο, βγαίνουν παγανιά οι διαφορές και οι ανάγκες μας.
Το Σύστημα αναμετριέται και η οργανωσιά του.
Του φτωχού η αντοχή και του γκουβέρνου το φιλότιμο.
Οι αυτοκρατορικές οι λαμογιές και οι θρησκευτικοί καυγάδες ...τα λειψά μιστά ...Η ζωή που την κατάντησαν φαρμάκι ...Οι νέοι εμιγκρέδες μιας Πατρίδας, που θυσιάζονται για του ψωμιού το όνειρο.
Παλιότερα που οι Έλληνες κατέχανε το μπόϊ τους και "πέθαιναν" στις μίνες του Βελγίου, στις φάμπρικες της Γερμανίας, ανοίγανε σεμνά και ταπεινά τις κάνουλες στα ταβερνάκια, σαν έπιανε το πρώτο κρύο!
"Κι εβίβα βρε παιδιά! Ο Θεός είναι μεγάλος", κατά πως έγραφε τότενες κι ο ΨΑΘΑΣ σ' ένα χρονογράφημά του.
Τότενες που το ψωμί ήταν γλυκό κι ο ίδρος ιερός!
Την εποχή εκείνη, που η ελπίδα είχενε δικό της χρώμα, τα όνειρα στο μπόϊ μας και οι άνθρωποι είχαν φιλότιμο και έγνοια ο ένας για τον άλλονε.
Τώρα πια, "στένεψαν οι καρδιές", που λέει κι ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ, κλείσαν τα ταβερνάκια, χαθήκανε τα γιοματάρια, αβγάτισε το πετρέλαιο, γκουβέρνα ασημογανώνουνε με λαμογιές, μεταρρυθμίσεις και χαράτσια κι αυτή η Τρόϊκα και η Ογρώπη, μίκρυναν στην ψυχή μας την ελπίδα κι αυτόν ακόμα τον ίδιο το ΘΕΟ!!
Πράματακουζουλά! Πρωτόφαντα!
Αυτή είναι όμως η μεγαλοπιανούμενη κι η μεγαλοφαντασμένη Ογρώπη, που κρυφονειρεύεται παλιές, χρυσές της αποικίες, που όμως με τίποτα δεν ταιριάζουνε στο φέρσιμο και στη φτιασιά του ΕΛΛΗΝΑ!"
Εχτός αν μέσα στη μεγαλομανία μας και στα φανταχτερά ταξίματά τους πιστέψαμε και είμαστε έτοιμοι μέσα στη ντράλα της αιθαλομίχλης, "όλα να τα συχωρέσουμε εκ των προτέρων, γιατί όλα είναι με κυνισμό επιτρεπτά ...", κατά που γράφει κι ο Μ.ΚΟΥΝΤΕΡΑ.
