Χρίστος Ε. Μαυρόπουλος
Χριστούγεννα
κοντοζυγώνουν.
Σαλεύουν στους δρόμους
οι ανθρώποι.
Παιδιά, φωνές,
μουσικές, “αγάπη”, ονείρατα και λιγωμένα μάτια στις βιτρίνες των μαγαζιών.
Κι ο καιρός… όλο λέει
να χιονίσει κι όλο το “συλλογιέται” κι απομένει φορτωμένος με άσπρα σύγνεφα ο
ουρανός.
Κι ο καστανάς με τη
φουφού, στου δρόμου τη γωνιά, η κοπελιά με τα παιχνίδια της στον πάγκο, στη
γύρα ο σαλεπιτζής φωνάζοντας, ένας παρακεντές ακουμπιστός στον τοίχο του
ραφείου, και στον μικρό τον καφενέ, κόσμος ν΄αλλάζει ευχές, να μπαινοβγαίνει
βιαστικά και να πηγαίνουν, νάρχονται οι μισές!
Και στο ψηλό μπαλκόνι
του χτηρίου αντικρυστά, μια φωτεινή αφίσα κάποιας μεγάλης εταιρείας, “φιλεύσπλαχνα”
να τάζει δώρα, “αγάπη” και μεγαλεία!
“Σίγουρα σαν θάρθουν τα
Χριστούγεννα θάναι καλά”, συλλογιέται ο καστανάς μες στην αναδουλειά του.
“Θάχει και κρύο, θάναι
πολύς κι ο κόσμος και θα πουλώ ζεστά-ζεστά τα κάστανά μου. Θάναι και οι βραδιές
γλυκές, χαρωπές με τόσο κόσμο, θα μένω κι εγώ στη γύρα πιότερο για το μικρό ή
το μεγάλο κάτι τις μου…
Κι όσο για τώρα,
σήμερα, που λέει ο καιρός να φουρκιστεί και να χιονίσει, κάλλιο να μην το
κάμει!!
Δεν πήρα εφέτος
πανωφόρια στα παιδιά και θα μαργώνουνε τα καψερά!
Είναι που “σφίγγεται”ο
κόσμος.
Στέρεψαν οι δουλειές.
Δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα.
Κι όμως παλιότερα, τότε
που αργοσάλευε ακόμα η τεχνολογία, δούλευαν οι ανθρώποι.
Τώρα, βάναν βλέπεις, “μυαλό
και άλογα” στις μηχανές κι η εργατιά περίσσεψε!
Κάλλιο που τότενες
παθαίνανε για μια φορά απ’ την πολλή δουλειά, παρά τώρα, σήμερα που πεθαίνουν
χίλιες φορές από την ανεργία.
Μακάρι και νάναι, λέει,
και τούτη η αναποδιά μια μπόρα που αγάλι-αγάλι θα περάσει.
Έτσι κι αλλιώς μπόρες
γνωρίσαμε πολλές.
Μάθαμε πια να τις
παλεύουμε και να τις ξεπερνάμε.
Άλλωστε όπου νάναι
γεννιέται κι ο ΧΡΙΣΤΟΣ μας, κι απ’ ότι θυμάται ο φτωχός ο καστανάς, κάθε που
έρχεται το Θείο Βρέφος, από ξαρχείς θαρρείς γεννιούνται κι οι ανθρώποι, οι
ελπίδες, τα ονείρατα, ανοίγουν οι καρδιές, τα χέρια λύνονται των αρχόντων κι ο
κόσμος αλλάζει φως και φορεσιά!!
Μακάρι Θεέ μου νάρθουν
όλα έτσι βολικά ευχήθηκε ο βιοπαλαιστής και κάνοντας το σταυρό του έμπηξε τις
φωνές!”
