Ήδη από το 1890 βλέπουμε να έχει
δημιουργηθεί η ανάγκη μιας σιδηροδρομικής γραμμής, σε λιμάνι του Κορινθιακού
κόλπου και από την μεριά της Στερεάς Ελλάδος, για εξυπηρέτηση μεταφοράς
εμπορευμάτων, αφ’ ενός μεν από την Πελοπόννησο, αλλά και από τις πόλεις και τα
χωριά της Στερεάς Ελλάδος, και να ενωθεί με τον εθνικό σιδηρόδρομο Πειραιώς –
Λαρίσης.
Το 1890 ο Χαρίλαος Τρικούπης δίνει παραγγελία
να μελετηθεί η κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, από Μπράλλο μέχρι την Ιτέα ένα
από τα κεντρικά λιμάνια του Κορινθιακού.(Δες εδώ: http://rakopolio.blogspot.gr/2014/09/blog-post_11.html )
Το έργο αυτό δεν προχώρησε, και μέσα
σε επτά χρόνια ξαναβλέπουμε την πρόταση, να δημιουργηθεί σιδηροδρομική γραμμή πολύ
κοντά από το προηγούμενο λιμάνι της Ιτέας, στο λιμάνι της παραλίας Διστόμου.
Το παρακάτω δημοσίευμα είναι επιστολή
του Δημοσ. Λαπουσιάδη και δημοσιεύτηκε στον Αθηναϊκό τύπο τον Δεκέμβριο του
1897.
Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,
Εντός του Κορινθιακού κόλπου και
ακριβώς αντίκρυ της νέας Κορίνθου κείται ο φυσικότατος και ευρύτατος λιμήν της παραλίας
Διστόμου αποτελών ένα και τον αυτόν μετά της Αντικύρας λιμένα.
Ο λιμήν ούτος απέχει διά ξηράς 10
περίπου ώρας της παραλίας Αταλάντης, μεθ’ης συνδέεται ήδη μέχρι μεν του χωρίου
Αγίου Βλασίου του δήμου Χαιρωνείας δι’ ομαλωτάτης και βατής οδού, εκείθεν δε
μέχρι της παραλίας Αταλάντης δι’αμαξιτής.
Αμφότεροι οι ανωτέρω λιμένες είναι
ήδη κέντρα εμπορίου, διότι αν και δεν υπάρχωσι τα μέσα συγκοινωνίας, εν τούτοις
και άνευ αμαξιτής οδού διά των λιμένων τούτων επιβιβάζονται και αποβιβάζονται
ετησίως 50 περίπου εκατομμύρια οκάδες εμπορευμάτων και προϊόντων των επαρχιών
Λεβαδείας και Λοκρίδος.
Θα καθίσταντο δε αληθώς περίβλεπτοι
και θα αποτέλουν μοναδικόν φαινόμενον εμπορίου, εάν συν τη παραχωρήσει της κατασκευής
του διεθνούς σιδηροδρόμου Πειραιώς – Λαρίσης συναπεφασίζετο συγχρόνως και η
παραχώρησις της κατασκευής στενού Σιδηροδρόμου από παραλίας Διστόμου μέχρι
παραλίας Αταλάντης, μη εχούσης ανάγκην τεχνικών έργων και συνεπώς μη απαιτούσης
εκτάκτους δαπάνας και ούτω ολόκληρος η Πελοπόννησος και αι πόλεις της Στερεάς
Ελλάδος αι συγκοινωνούσαι διά του Κορινθιακού κόλπου προκειμένου να αποστείλωσι
τα εμπορεύματά των εις τας πόλεις τας κειμένας επί του Ευβοϊκού, Μαλιακού και
Παγασητικού κόλπου θα αποβιβάζωσι ταύτα εις την παραλίαν Διστόμου και εκείθεν
σιδηροδρομικώς εις την παραλίαν Αταλάντης ή εις την διασταύρωσιν ήτις θέλει
επέλθει μετά του διεθνούς σιδηροδρόμου ή και τανάπαλιν.
Πλην της ενώσεως των ανωτέρω κόλπων της τε Πελοποννήσου, της Ευβοίας
και της Στερεάς Ελλάδος, η κατασκευασθησομένη από παραλίας Διστόμου μέχρι της παραλίας
Αταλάντης σιδηροδρομική γραμμή θα συναντά καθοδόν τον διεθνή σιδηρόδρομον
Πειραιώς – Λαρίσης και εκ της ενώσεως ταύτης θέλουσιν επέλθει αναρίθμητα
πλεονεκτήματα εις τε την εταιρείαν, την κίνησιν του εμπορίου και την εξυπηρέτησιν
των εθνικών συμφερόντων, ως εκ της ταχύτητος εις την μεταφοράν των στρατευμάτων
και εις την ασφάλειαν της σιδηροδρομικής ταύτης γραμμής εν καιρώ πολέμου, καθ’
όσον η γραμμή αύτη κείται ακριβώς όπισθεν των Θερμοπυλών.
Προ της παραχωρήσεως της κατασκευής
του διεθνούς σιδηροδρόμου Πειραιώς – Λαρίσης η Κυβέρνησις οφείλει από τούδε να
μελετήσει, εάν συμφέρει και η σύγχρονος κατασκευή σιδηροδρόμου στενού από
παραλίας Διστόμου μέχρι παραλίας Αταλάντης, διότι ημείς ως νομίζομεν, η από
Ιτέας μέχρι του διεθνούς σιδηροδρόμου γραμμή δεν είναι επωφελής τόσον, όσον η
από παραλίας Διστόμου μέχρι παραλίας Αταλάντης
Δημοσ.
Λαπουσιάδης
Δεκέμβριος 1897
